εκδίκηση;

Αυτό το κλισέ ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο πάντα με άφηνε παγερά αδιάφορο. Γιατί όταν σου έχει έρθει ο ουρανός με τ΄άστρα στο κεφάλι, δε σου λέει τίποτα η φράση, περίμενε και θα δεις, γιατί θα έρθει και η σειρά σου. Με τον καιρό συνειδητοποίησα επίσης πως δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να έχεις εκδικητικά συναισθήματα για κάποιον, όποιος κι αν είναι αυτός, ό,τι κι αν σου έχει κάνει. Και κυρίως αναφέρομαι στα ερωτικά, διότι άμα σου σκοτώσει τη μάνα και τον πατέρα, αλλάζει το πράγμα. Αν και εδώ πάλι χωράει κουβέντα, αν δεχθούμε και τα χριστιανικά μας ήθη. Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι παρότι μου δόθηκε η ευκαιρία να νιώσω τη γλυκιά αμαρτία της εκδίκησης που η ίδια η ζωή τελικά φέρνει στους ανθρώπους, αρνήθηκα πεισματικά. Και αρνήθηκα γιατί ήταν θέμα ηθικής. Επίσης πήρα κι ένα μάθημα, πως όταν οι άνθρωποι χάνουν, επειδή δεν ξέρουν να χάνουν δίκαια, μπορούν και μετατρέπουν την ήττα τους σε νίκη. Νίκη υποτιθέμενη για τους εαυτούς τους. Χρυσώνουν το χάπι. Βρε άνθρωπε του Θεού, αφού την έχασες τη δουλειά, γιατί δεν το παραδέχεσαι και λες με πομπώδες ύφος ότι σκόπευες να τα παρατήσεις; Επειδή στην πήρα εγώ. Ο πρώην σου. Και ένιωσες ξανά την ανάσα μου στο σβέρκο σου. Αλλά όχι όπως παλιά. Την ένιωσες απειλητικά. Και να φανταστείς πως είναι το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί. Απλά η ίδια η ζωή τα φέρνει έτσι τα πράγματα. Ξέρω, σήμερα μετανιώνεις και που με γνώρισες. Αλλά εγώ τη συνείδησή μου την έχω ήσυχη. Γιατί για ακόμα μία φορά εισέπραξες μια στάση ώριμη και έντιμη. Τρίψε τα μάτια σου καλά, λοιπόν, και σκέψου πως θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος την επόμενη φορά που θα νιώσεις ότι ένας άνθρωπος που του "χρωστάς'' σου φέρεται τίμια. Αλλά κι αυτό αμφιβάλλω αν το μετέφρασες σωστά ή θα ψάξεις τρόπο να με εκδικηθείς για κάτι που δεν έκανα, ούτε έχω καμία ανάμειξη. Τουλάχιστον κοιμάμαι ήσυχος, κι ελπίζω να μην θελήσεις να με πολεμήσεις. Διότι τη δουλειά δεν στην έκλεψα, την έχασες. Μόνο που έτυχε να εκτιμούν και τη δική μου δουλειά οι άνθρωποι. Ουφ, τα είπα και ησύχασα.

P.S. 1 Τώρα έχω και εσάς μάρτυρες. Αν με εκδικηθεί να ξέρετε ότι είναι από κακία.
P.S. 2 Ποτέ μην επιλέξετε σύντροφο από το εργασιακό σας περιβάλλον. Θα τον βρίσκετε μπροστά σας και δεν θα θέλετε κιόλας.

μα γιατί να νιώθω τύψεις;

Είναι ένα βασανιστικό ερώτημα αυτό. Σε κάθε περίπτωση και για κάθε λόγο. Συνήθως οι τύψεις έρχονται όταν έχουμε κάνει κάποιο λάθος. Δεν ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί λάθος η απόρριψη ενός ανθρώπου βέβαια. Τον τελευταίο χρόνο η αλήθεια είναι ότι έχω απορρίψει πολλούς ανθρώπους. Στην αρχή ένιωθα άσχημα για πέντε λεπτά και μετά το ξέχναγα. Όμως, τώρα που ωρίμασα, μη γελάς εσύ, νομίζω ότι αυτή η διαδικασία του να συνειδητοποιείς ότι γνωρίζοντας τον άλλο, δεν σου κάνει, με φέρνει σε δύσκολη θέση. Περισσότερο από πέντε λεπτά. Και πώς βγαίνουν από αυτή τη θέση; Δεν μπορώ να κάνω σχέση με όποιον με θέλει, μόνο και μόνο επειδή ζορίζομαι να πω όχι. Είπα πολλά όχι σε μια περίοδο προσωπικής αναζήτησης. Μη φανταστείς, είπα όχι με το δικό μου διακριτικό τρόπο. Δε μ' αρέσει να απορρίπτω ανθρώπους, αλλά τελικά αυτό είναι μέσα στη ζωή. Μόνο έτσι μπορείς και προχωράς. Μόνο έτσι μπορείς και αντιλαμβάνεσαι τί θέλεις, γιατί το θέλεις. Μόνο έτσι πορεύεσαι. Και για να πορεύεσαι πρέπει να γνωρίζεις τους ανθρώπους. Κι αν σου κάνουν και τους κάνεις να προχωράς μαζί τους. Και οι απορριφθέντες, που δεν θα μάθουν ποτέ για τις τύψεις που με διακατείχαν, ας κατανοήσουν πως έτσι είναι η πορεία μας στη ζωή.

P.S. 1 Αυτό το κείμενο γράφτηκε πριν 15 ημέρες και αναρτήθηκε σήμερα.
P.S. 2 Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε όσους πέρασαν και δεν έμειναν.
P.S. 3 Αυτό το κείμενο είναι το τέλος μιας εποχής.
P.S. 4 Και αφού η εποχή άλλαξε. Και όσα έμαθα, ζήτησα, επέλεξα, τα εφαρμόζω.

τακτ τακτ είσαι εδώ;

Έχω θέμα με το θράσος. Αυτό που το νιώθεις σαν να σε τσιμπάει κουνούπι. Ή ακόμα χειρότερα, αυτό που αντιλαμβάνεσαι ότι διαθέτουν οι άνθρωποι και στο πετάνε στα μούτρα. Γιατί στο πετάνε; Μα γιατί είναι απλώς περιορισμένης ευθύνης. Νομίζουν ότι μπορούν να άγονται και να φέρονται χωρίς οι πράξεις τους να έχουν καμία επίπτωση. Και σαφέστατα δεν έχουν καμία επίπτωση, αν καταφέρνεις και αποκρούεις την μπάλα την κατάλληλη στιγμή, πριν καρφωθείς μαζί της μέσα στα δίχτυα. Το θέμα όμως είναι γιατί πρέπει να γινόμαστε αποδέκτες αυτών των συμπεριφορών, γιατί όπως και να το κάνεις, μπορεί να αποκρούεις αλλά κάθε απόκρουση χρειάζεται να βάλεις δύναμη. Δεν κάθεσαι άπραγος και σου έρχεται η μπάλα στα χέρια. Και σε ρωτάω κυρία Τένια μου, πού χάθηκε το τακτ; Ε; Γιατί εκεί που κάθομαι και παίζω το αγαπημένο της Monika, Over the hill, και πίνω υποβρύχια (έλεος κι εγώ, γιατί πίνω λαϊκά σφηνάκια;) πρέπει να βλέπω τρεις ανθρώπους που μου άρεσαν και τους άρεσα (last year) να φιλιούνται με τους καινούριους τους γκόμενους; Τί αμαρτίες έχω κάνει; Ή μήπως δεν έχω κάνει και απλά όλα γίνονται για να γίνω πιο σκληρός. Και τέλος πάντων, δεν είναι ότι με ενοχλεί, είναι ότι βρίσκω αυτή τη συμπεριφορά άκομψη. Και προδίδει πολλά για τους ανθρώπους, για την ουσία τους.

P.S. 1 Εγώ ξέρω ότι όταν δύο άνθρωποι θέλουν, γνωρίζονται κι αν μπορούν είναι, μαζί.
P.S. 2 Επίσης ξέρω ότι όλα είναι θέμα κλικ.
P.S. 3 Και τέλος ξέρω ότι δεν θέλω να βλέπω να εκφυλίζονται έτσι οι ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων. Γιατί εκφυλισμός είναι κάθε βράδυ να φιλιέσαι με άλλον, όπως εκφυλισμός είναι να μη στεριώνεις πουθενά από φόβο.
P.S. 4 Σήμερα όλα μου φαίνονται τελειωμένα. Νομίζω ότι είναι μάταιες οι προσπάθειες γιατί οι άνθρωποι είναι απογοητευτικά φτηνοί.

το καλοκαίρι είναι...

-παγωμένες μπύρες σε κήπους και βεράντες κάτω απ' τ' άστρα.
-θερινό σινεμά.
-ένας κουβάς παγωτό σοκολάτα.
-ατέλειωτες βόλτες με βέσπα.
-συζητήσεις τις μεταμεσονύχτιες ώρες με φίλους.
-να σιγοψήνεσαι κάτω από τον ήλιο.
-διακοπές στη Σέριφο, τους Παξούς και την Πάτμο.
-να ερωτεύεσαι.
-να νιώθεις τον αέρα στο ηλιοκαμμένο κορμί.
-να σβήνεις ό,τι έζησες το χειμώνα και να προχωράς.

P.S. 1 Δέκα conceptual πράγματα που χαρακτηρίζουν το φετινό καλοκαίρι.
P.S. 2 Δέκα πράγματα που κάνουν τις θερινές νύχτες να είναι σημαντικές.
P.S. 3 Το καλοκαίρι είναι παιχνίδι.

εγώ πότε θα γίνω μάνα;

Αυτή η τηλεοπτική ατάκα σημάδεψε πολλές παρέες και πολλά βράδια, για πολύ καιρό. Τότε που οι φίλες μου έμπλεκαν με λάθος ανθρώπους και τους χώριζαν, την επόμενη μέρα έκαναν σε μένα αυτή την ερώτηση που μόνο ως ρητορική μπορούσα να την εκλάβω. Και τα χρόνια πέρασαν και οι εγκυμοσύνες άρχισαν, μη σου πω και τα γεννητούρια. Πριν δύο μήνες η Μ. μου ανακοίνωσε ένα ωραίο ανοιξιάτικο μεσημέρι στο Κολωνάκι ότι είναι έγκυος. Η Α. γέννησε πριν λίγες ημέρες και η Ο. σήμερα μου είπε ότι είναι έγκυος και μάλιστα ο πατέρας αντιστέκεται στην ιδέα του γάμου. Εκείνη πάντως είναι αποφασισμένη. Η αλήθεια είναι πως στη θέση της κι εγώ θα κρατούσα το παιδί. Όταν άρχισα να σκέφτομαι τί ακριβώς συμβαίνει στις φίλες μου τρόμαξα. Σκέφτηκα πως τελικά η ζωή μας αλλάζει οριστικά. Δεν θα βγαίνουμε πια βράδυ, ούτε απογεύματα γιατί θα πρέπει να διαβάσουν το παιδί, να το πάνε για μπαλέτο και μαθήματα πιάνου. Θα είναι αφοσιωμένες στην οικογένειά τους και στις υποχρεώσεις της. Κι όμως η ζωή προχωράει. Δεν ξέρω αν εκπληρώνουν ένα όνειρό τους και έτσι ολοκληρώνουν τη ζωή τους οι φίλες μου..., ξέρω πως μπορώ πια να κατανοήσω τη φάση τους. Αν μπορούσα να βρεθώ στη θέση του γονέα, νομίζω ότι θα ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδί. Και μαζί του να πορευτώ σ' αυτή τη ζωή. Μέχρι που να ανοίξει τα φτερά του έχοντας όλα τα εφόδια για να αντιμετωπίσει αυτό τον άδικο κόσμο. Κι όχι επειδή μου λένε όλες ότι θα με ήθελαν για πατέρα του παιδιού τους, αλλά επειδή υπάρχουν στιγμές που ρωτάω τον εαυτό μου, εγώ πότε θα γίνω πατέρας;

P.S. 1 Πιστεύω ότι ένας gay μπορεί να είναι πατέρας.
P.S. 2 Εύχομαι στη Γ. να καταφέρει να υιοθετήσει εκείνο το κορίτσι. Το θέλει πολύ.
P.S. 3 Το να είσαι γονέας είναι μεγάλη υπόθεση. Το να είσαι καλός γονέας είναι αυτοθυσία.
P.S. 4 H σχέση γονέων - παιδιών καθορίζει πραγματικά τη ζωή όλων. Για πάντα.
P.S. 5 Γιατί les hommes passent maman, αλλά η αγάπη η ανιδιοτελής μένει. Και μ' αυτό τον τρόπο μόνο πρέπει να αγαπάμε.
P.S. 6 Μόνο αν λύσεις τα θέματα με τον εαυτό σου, μπορείς να πεις ότι είσαι ώριμος. Ίσως τότε και να προχωρήσεις αληθινά. Ουσιαστικά.

o χωρισμός ΙΙ ή αλλιώς συγνώμη κύριε ποιος είστε;

Όπως καταλαβαίνεις το σίριαλ χωρισμός κολλητής συνεχίζεται. Με αφορμή αυτό το γεγονός, σκέφτηκα σήμερα πως δεν θέλω να το ξαναζήσω. Όχι μόνο γιατί πονάει, αλλά γιατί κατά βάθος κατάλαβα ότι ο πραγματικός χαρακτήρας μιας σχέσης στον χωρισμό βγαίνει. Αν κάνω λάθος να με διορθώσεις, αλλά συνειδητοποιώ μετά από μερικές μέρες που αναβιώνω αυτό το μακάβριο συναίσθημα -γιατί όταν χωρίζει η κολλητή σου είναι σα να χωρίζεις κι εσύ- ότι οι άνθρωποι στα δύσκολα φαίνονται. Και στα δύσκολα πρέπει κύριε να μπορείς να υποστηρίξεις τις επιλογές σου, με τρόπο ευθύ και αξιοπρεπή. Γιατί βγάζουν όλοι τον κακό τους χαρακτήρα όταν χωρίζουν; Γιατί όποια σαβούρα έχουν μέσα τους στην φτύνουν στη μούρη; Γιατί αντί να χειρίζονται τα πράγματα με σύνεση, προβάλλουν πάνω σου, λες κι είσαι ο χειρότερος εχθρός, όλους τους εγωισμούς τους; Επειδή σε έχουν χωρίσει και δεν τους νοιάζεις πια; Αλίμονο. Με έναν άνθρωπο που μοιράζεσαι επτά χρόνια φαγούρας από τη ζωή σου, συγνώμη κιόλας αλλά δεν σε τιμά καθόλου να του πετάς βελάκια (με δηλητήριο). Είναι σαν να αναιρείς την πρότερη επιλογή σου. Μπορεί κύριε να σου τελείωσε, αλλά δεν παύεις να είσαι άνθρωπος. Δεν παύει και ο άλλος που είναι απέναντί σου να είναι άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να του τρίψεις στα μούτρα τα λάθη του, ούτε την κακία σου. Δεν θα νιώσεις καλύτερα έτσι. Δεν θα σε βοηθήσει να ξεκόψεις κάθε δεσμό αυτή η συμπεριφορά. Απεναντίας θα σε κάνει πιο αντιπαθητικό. Τελικά αποφάσισα πως ο εγωισμός τόσο του χωριζόντος όσο και του χωρισμένου κάνουν το παιχνίδι. Όμως ο εγωισμός είναι (αυτο)καταστροφικός. Ξέρω, δεν μπορείς να τον αντιληφθείς εκείνη τη στιγμή, αλλά αν το έχεις ξαναδεί το έργο, μπορείς να φροντίσεις να μην το επαναλάβεις. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι ο άνθρωπος που επιλέγεις να ζεις μαζί του, είναι τόσο κακός, όσο τη στιγμή του χωρισμού. Δεν μπορεί να κρύβει κανείς τόσο έντεχνα κάτι τέτοιο. Κι όμως τη στιγμή του χωρισμού γίνεται ο πιο κακός άνθρωπος του κόσμου. Είναι αυτός ο πραγματικός του χαρακτήρας; Πόσο βασανιστικό είναι αυτό το ερώτημα. Πολλές φορές θύμωσα με τον εαυτό μου που διάλεξε έναν άνθρωπο τόσο κακό και δεν το ήξερε. Αλλωστε, ποτέ δεν το ξέρεις, και δεν έχει και σημασία τελικά. Εξάλλου σκέφτηκα πως όσο κακός και να ήταν, στην προηγούμενη φάση της ζωής μου, πάτησα την μπανανόφλουδα και φέρθηκα κι εγώ άσχημα. Είπα πράγματα που τώρα όταν τα σκέφτομαι μου φαίνονται τόσο αλλόκοτα για μένα. Όσο αλλόκοτος και ο χωρισμός της κολλητής μου. Μου θυμίζει τον πόλεμο των Ρόουζ. Φοβάμαι πως κάποια μέρα θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα μου πουν ότι τον καθάρισε με καλάζνικωφ, αφού πρώτα τον κρέμασε ανάποδα από τον πολυέλαιο και του έκανε ηλεκτροσόκ. Δεν θέλει πολύ ο άνθρωπος να θολώσει. Όπως επίσης αυτό το συγνώμη κύριε ποιος είστε που σε κάνουν να αισθανθείς οι χωρισμοί, καθόλου δεν ταιριάζει πια με την ιδιοσυγκρασία μου.

P.S. 1 Αγαπημένη μου "Ψ" αναρωτιέμαι αν φοβάμαι το χωρισμό, γι' αυτό και δεν κάνω σχέση.
P.S. 2 Αγαπημένη μου κολητή αναρωτιέμαι πότε θα βγάλεις την κατινιά από μέσα σου και θα τον τσουρομαδίσεις.
P.S. 3 Έχω ένα μυστικό. Δεν το ήξερε κανένας μέχρι σήμερα. Μ' αρέσει ένας συνάδελφος. Δεν ξέρω πως τον λένε. Σε κάτι μπες-βγες τον βλέπω και με βλέπει. Δεν ξέρω καν το όνομά του. Ούτε αυτός το δικό μου μάλλον. Δε γελάει ποτέ. Χαμηλώνει πάντα το βλέμμα, κι αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές μάλλον είναι παντρεμένος. Μπες-βγες. Κοιταζόμαστε σα να σνομπάρουμε ο ένας τον άλλο. Σήμερα έκανε πως δεν υπήρχα. Μιλησε σε κάποιον δίπλα μου, και δεν γύρισε καν να δει ποιος είναι δίπλα. Νεύρα εγώ. Κάποιος πρέπει επιτέλους να μιλήσει πρώτος. Και δεν θα είμαι εγώ αυτός; Τώρα που το είπα κι αυτό το μυστικό, ας πω και το άλλο.
P.S. 4 Σήμερα γνώρισα τον τέλειο γκόμενο. Επίσης παντρεμένος, και με παιδί, 35αρης-γυμνασμένος-πονηρό βλέμμα-επικοινωνιακός-έξυπνος. Από εκείνους που ενώ ξέρεις ότι σε ξεγελάνε, τον θέλεις τον Γερμανό σου.
P.S. 5 Γιατρέ μου δεν είμαι καλά. Μου αρέσουν οι str8. Ή όσοι δηλώνουν str8. Και είχα και την άλλη, την γραμματέα τσακάλι, που μου έλεγε, έπρεπε να δεις πως σε κοίταζε όταν έκανες κάποιες δουλειές κι εκείνος σε περίμενε απλωμένος στην καρέκλα του επισκέπτη.
P.S. 6 Γιατρέ μου, θα στο πω κι αυτό και θα σκάσω. Επειδή εγώ είμαι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, δεν μπορώ να σου περιγράψω ποιοι μου αρέσουν, μάλλον εναλλακτικοί αντρουά πρέπει να λέγονται με μια δόση σιγουριάς, μια δόση ομορφιάς και άλλη μία σεξουαλικότητας. Δε μπορώ να στο περιγράψω όμως. Μήπως δεν υπάρχουν; Μήπως δεν είναι έτσι όπως τους φαντάζομαι κι έχουν ένα σωρό κουσούρια;
P.S. 7 Πως είπες γιατρέ; Δεν υπάρχουν; Ε, όλο το πακέτο δεν υπάρχει, αλλά και αυτοί που καλύπτουν ένα μεγάλο ποσοστό του, είναι str8. Ή έτσι λένε οι κακές γλώσσες.
P.S. 8 Θα σου θυμίσω πάντως γιατρέ πως ο πρώην Νο2 έτσι ήταν. Οπότε κάποια στιγμή θα φανεί και ο πρώην Νο3. Τϊ ποιος; Ο επόμενος τρελός έρωτας. Έχω μια έφεση σ' αυτούς και στους intellectuals επίσης. Προτιμώ αυτούς βέβαια γιατί έχουν μια αυθεντική brutalité στο τέλος της μέρας που σε εξιτάρει όσο δεν παίρνει. Αλλά και οι άλλοι έχουν κρυμμένες πτυχές. Και οι δύο αυτές κατηγορίες με βλέπουν σαν ξερολούκουμο. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.

δεν τρέχει τίποτα όπως λέμε δεν είναι αυτό που νομίζεις*

Μόλις γύρισα στο σπίτι, μετά από μια μέρα δύσκολη, από εκείνες που φεύγοντας από το γραφείο θες να πετάξεις το κινητό σου στη μέση της Κηφισίας, να το δεις να γίνεται χαλκομανία. Και να μη σε νοιάζει που δεν θα ξανακούσεις τον διευθυντή σου, την ξανθιά prίστα, και τον πρώην σου. Ναι τον πρώην σου. Γιατί μέσα στον πανικό, με πήρε τηλέφωνο (και ήταν η ώρα που έβαζα ένα αθώο κριτσίνι στο στόμα μου-κατάλαβες ότι μου κόπηκε κάθε όρεξη). Η αφορμή ασήμαντη. Δεν έχει καμία σημασία για μένα. Θα μπορούσες να την εντάξεις στο πλαίσιο μιας εθυμοτυπίας. Θα μπορούσες να πεις ότι ανταπέδωσε σε μια prίστικη κίνησή μου. Γιατί, κάποτε -τότε που πάθαινα πανικούς- για καλή μου τύχη άκουσα τους γύρω μου που μου είπαν να μην παραιτηθώ από μια συνεργασία. Κι έτσι σήμερα, κάνω κάτι που μου αρέσει, χωρίς βέβαια να έχω κάποιον πάνω από το κεφάλι μου, και χωρίς να έχω καμία επαφή με τον πρώην μου. Κάτι σαν το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Βέβαια, επειδή ένα κομμάτι της φραντζόλας μου το βγάζω από αυτή τη δουλειά, κι επειδή ψύλλοι στ΄αυτιά μου μπήκαν (κυκλοφόρησε μια φήμη), σκέφτηκα καθαρά το επαγγελματικό μου συμφέρον και με μια απλή κίνηση, έκανα ότι δεν τρέχει τίποτα και έτσι εξασφάλισα τη βιωσιμότητά μου για λίγο ακόμα. Η αλήθεια είναι πως εντυπωσιάστηκα από την άμεση ανταπόκριση. Αν και αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι πως δεν προσποιήθηκα ότι δεν τρέχει τίποτα. Γιατί πραγματικά κατάλαβα πως δεν τρέχει τίποτα. Δεν τρέχει τίποτα να μιλάς με τον άνθρωπο που σε λύγισε. Όταν έχεις φύγει με φόρα πολύ μακριά από ό,τι έζησες, όταν έχεις κάτσει κι έχεις δει ποιός ήσουν, όταν έχεις γίνει αυτό που θες, όταν έχεις προχωρήσει, απλά λυπάσαι γιατί σκέφτεσαι πως αν είχες το μυαλό που έχεις σήμερα ίσως να μην είχες λυγίσει. Αλλά και πάλι αυτό δεν ισχύει, γιατί αν δεν είχες ζήσει ό,τι έζησες δεν θα είχες αυτό το μυαλό σήμερα. Μοιάζει κάπως με γόρδιο δεσμό, i know. Οι δεσμοί όμως είναι για να τους λύνουμε. Και εγώ νιώθω ότι τον έκοψα, μια και καλή. Απλά σήμερα το έμαθα και οριστικά. Η αλήθεια είναι πως τα μαθήματα της ζωής είναι πολλά. Αναρωτιέμαι, αν θα μου χρειαστούν όλα στο μέλλον. Ελπίζω. Όπως ελπίζω την επόμενη φορά που θα μου μιλήσει να μη νιώσω πως ζει μέσα στη στασιμότητα που τον άφησα, όπως μου δήλωσε. Και μπορεί οι "Ψ" να το λένε αυτό δικαίωση, εγώ τώρα πια το λέω λύπη. Όσα λεφτά και να βγάζεις, και τον καλύτερο γκόμενο να έχεις, και τίποτα να μη σου λείπει, εάν με τον εαυτό σου δεν ταιριάζεις, κι αν δεν προσπαθείς να ζήσεις τη ζωή που θέλεις και ονειρεύεσαι, τότε θα είσαι πάντα δυστυχής. Κι αυτό δεν θα -μου- το επιτρέψω να ξανασυμβεί.

* Δεν είναι αυτό που νομίζεις. Η πιο κλισέ ατάκα που μπορεί να σου πει κάποιος που τον κάνεις τσακωτό. Δεν υπάρχει normal ανθρωπος που να μην το άκουσε έστω μία φορά στη ζωή του.

P.S. 1 Ώρες ώρες θα ήθελα να τηγάνιζα ψάρια σε ένα παραλιακό ταβερνάκι στη Σίφνο.
P.S. 2 Κι άλλες ώρες θα ήθελα να είμαι βλάκας. Να μην σκέφτομαι και να μη μου ζητάει κανένας να σκεφτώ. Και κυρίως να μην σκέφτομαι πριν από αυτόν γι' αυτόν.
P.S. 3 Και τις ώρες πάλι που νυχτώνει, σκέφτομαι πως θέλω να περάσουν σαν νερό οι επόμενες ημέρες, να γυρίσεις στην Αθήνα, να με πάρεις τηλέφωνο, να δούμε τί θα δούμε. Θρίλερ θα είναι μου το είπες. I do.
P.S. 4 Να ξεκλειδώσουν οι καρδιές. Να τις φωτίσει μια καλοκαιρινή ηλιαχτίδα. Να έρθουν να ακουμπήσουν τα βλέμματα. Και τα στόματα. Να αρχίσει το παραμύθι.

το γράμμα

Πόσες φορές, κάνοντας μια απλή και φαινομενικά αθώα πράξη, έχουμε θέσει εν αγνοία σε λειτουργία ένα συμπαντικό μηχανισμό που θα οδηγήσει σε περίεργες καταστάσεις; Τι μπορεί να γνωρίζει ένα απλό e-mail aπό συμπτώσεις, συγκυρίες και υπεραστικά τηλεφωνήματα; Κι όμως, κάπως έτσι μπορεί να ξεκινήσει μια γνωριμία, μια συνάντηση, μια επικοινωνία: με το πάτημα του κουμπιού “send”.

Fast forward 3 μήνες και πολλές, πολλές ώρες video κλήσεων στο skype: o one of the people είναι απο τους ανθρώπους που ενώ δεν μπαίνουν εύκολα σε κατηγορίες είναι γρήγορα αναγνωρίσιμοι. Δεν μπορώ να σου δώσω με ακρίβεια επίθετα που τους χαρακτηρίζουν, αλλά μπορώ με σιγουριά να σου πω το εξής: είναι ‘τύποι’. Πάρε τον one of the people για παράδειγμα. Είναι από τους ανθρώπους που θα βρεις Κυριακή μεσημέρι στο αγαπημένο του καφέ να διαβάζει εφημερίδα. Δεν χρειάζεται να έχει παρεα, έτσι κι αλλιώς όλο και κάποιος γνωστός θα περάσει. Βλέπεις ο one of the people ξέρει τους πάντες γιατί είναι παντού. Τον έχεις δει σε ψαγμένα καφέ, σε δυνατά μπαράκια, σε παραδοσιακά εστιατόρια, ακόμα και στα μπουζούκια. Αν τον ρωτήσεις θα σου πει ότι είναι εκεί για δουλειά. Και λέει αλήθεια. Αυτή είναι η δουλειά του, να ξέρει τα που, τα πότε και τα πως αυτής της πόλης. Μιας πολης που την γυρνάει με την αγαπημένη του βέσπα - αλήθεια, θα μπορούσε να οδηγάει οτιδήποτε άλλο; Δεν το κάνει από ψώνιο, αλλά από άποψη. Μια άποψη που τον χαρακτηρίζει από την κορφή μέχρι τα νύχια, ή καλύτερα, από το κράνος μέχρι τα παπούτσια. Μη σε τρομάζουν ονόματα όπως τα Balenciaga, Cappellini και Margiela. Αν τα ξεπεράσεις θα δεις ότι απλά ειναι θέμα στυλ. Κάτι το DNA, κάτι τα χρόνια στο Παρίσι, πολύ θέλει; Πρόκειται για ένα στυλ που θα το βρεις στο σπίτι του, στα γραπτά του, στις μουσικές του. Κι αν στην αρχή σου φανεί ψωνίστικο, στο ξαναλέω, αν τον ζήσεις θα δεις ότι είναι τρόπος ζωής.

Κι αυτή η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να χαθούμε. Με διαφορετικούς ρυθμούς και σε διαφορετικό time zone η επικοινωνία μας έχει αρκεστεί σε posts και comments. Σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που άρχισε. Και παρόλο που δεν μπορώ να πω, “we’ll always have Paris”, θα σου πω απλά αν τον πετύχεις κάπου, να του δώσεις τα φιλιά και τα χαιρετίσματά μου.

P.S. 1 Μετά το σκίτσο, ήρθε το γράμμα. Ένα γράμμα που έγραψε ο writersblokc για τον υπογράφοντα.
P.S. 2 Το δημοσιεύω, μετά από την έγγραφη άδεια του συντάκτη του, για να πω ότι είναι πολύ συγκινητικό να μιλά κάποιος για σένα, χωρίς να σε χαϊδεύει, με λέξεις λίγες, γεμάτες ουσία. Η ουσία άλλωστε είναι να διαβάσεις πίσω από τις λέξεις.
P.S. 3 Και τέλος πιστεύω πως we always have Paris. Γιατί όλα αλλάζουν. Σχήματα. Μορφές. Χρώματα. Και τίποτα δε χρειάζεται ταμπέλα στις μέρες μας, ούτε καν η φιλία. Όλα είναι τόσο ρευστά. Γι' αυτό ας τα ζήσουμε.
P.S. 4 Να προσέχεις εκεί στο time zone σου, αγαπητέ Μ..
P.S. 5 Απόψε η γνωστή κοσμική παρέα μ' άρεσε. Είχε avant-garde διαθέσεις κι επίσης με αναγόρευσε στον απόλυτο gentlemen. Αυτό συμπληρώνει το γράμμα.
P.S. 6 Απόψε κατάλαβα πως είμαι μακριά. Γενικά μακριά.

το σκίτσο

Χθες το απόγευμα, μεταξύ ενός καλέσματος (από εκείνα που δεν έχεις επιλογή να αποφύγεις), ενός προξενιού (από εκείνα που σε τρώει κιόλας η περιέργεια να δεις τί είναι) και μιας αφαγίας (από εκείνες που ψωμολυσσάς γιατί έχεις βάλει τον εαυτό σου σε αυστηρή διατροφή) κάποιος έκανε μια κίνηση τόσο συγκινητική. Με έκανε σκίτσο. Αλήθεια, σκίτσο. Και με το δίκιο του ο άνθρωπος, αφού μόνο με cartoon μπορώ να παρομοιαστώ με την τόση ενέργεια που με διακατέχει τελευταία. Η αλήθεια είναι πως το ανθρωπάκι που ζωγραφίζει ο φίλος-καλλιτέχνης προσαρμόστηκε σ' αυτό που είμαι. Δηλαδή, το ανθρωπάκι λειτουργεί όπως κι εγώ. Δείχνοντας, μ' έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, τη ματιά του για μένα, ο δημιουργός έφτιαξε ένα ανθρωπάκι που να μου ταιριάζει. Ίσως κάποια στιγμή να το δεις να κυκλοφορεί σε κάποια έκθεση. Και θα είναι το δικό μου ανθρωπάκι. Επίσης το ανθρωπάκι-εγώ θα μπορούσε να παίξει και σε συνέχειες. Θα μπορούσε να γίνει κάτι σαν την κυρία Τεπενδρή. Διότι η αλήθεια είναι πως ζω στο δικό μου κόσμο. Κι αυτό ξέρεις πού το καταλαβαίνω; Στις αντιδράσεις των ανθρώπων γύρω μου. Νιώθω ότι κάτι τους κάνω και κάπως γοητεύονται από την παρουσία μου. Νομίζω τα κατάφερα και πλέον απελευθερώθηκα. Απελευθερώθηκα από δεσμά που με κρατούσαν εγκλωβισμένο στα κλισέ του μυαλού μου. Σ' αυτό το ένα και μοναδικό κλισέ. Πως πρέπει να έχω σχέση για να είμαι καλά. Ήταν που τράκαρα με το τρόλεϋ και μου πήρε χρόνο να το ξεπεράσω. Τώρα πια, που κυκλοφορώ και σε σκίτσο-εικαστικό έργο κανονικά- νιώθω τόσο γαλήνια. Γαλήνια. Τίμια. Ανεπιτήδευτα. Αυτές είναι οι λέξεις μου.

P.S. 1 Έχει δίκιο ο αγαπημένος ομοιοπαθητικός. Εκεί που τα βλέματα συναντιούνται, εκεί και να πηγαίνεις. Όσο το σκέφτομαι, το δέχομαι. Διότι δεν είδαμε και κανένα χαΐρι από τους μεγάλους κεραυνοβόλους έρωτες και τα μοιραία πάθη.

P.S. 2 Apple mojito. Αποφάσισα ότι είναι το cocktail του καλοκαιριού.

P.S. 3 Θα ήθελα πολύ να δείτε κι εσείς αυτό το εικαστικό, αλλά δεν θα ήθελα ο καλλιτέχνης να με κρεμάσει ανάποδα.

άτακτες καταστάσεις

Πίστευα ότι σήμερα θα έπαιρνες τηλέφωνο. Πέντε ημέρες πέρασαν. Και ήρθε η απογοήτευση. Γιατί εσένα σε πίστεψα αλλιώς; Κανείς δεν ξέρει και δεν θα μάθει τί μεσολαβεί. Αν με ρωτάς, ξέρω πως θα προσπαθήσω μία τελευταία φορά. Έτσι, για την τιμή των όπλων.

Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο δύσκολοι όταν συνεργάζονται; Γιατί κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους; Γιατί δεν εκτιμούν τη δουλειά του άλλου; Και κυρίως γιατί λατρεύουν την εξουσία;

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πάω τριήμερο και να μην ψηφίσω. Γυρίζεις την πλάτη στην πολιτική και τους τιμωρείς τάχα μου απέχοντας; Μάλλον έτσι τους αφήνεις ελεύθερους, αφού δεν ασχολείσαι μαζί τους, να αλωνίζουν και να κάνουν ό,τι θέλουν. Πέστε μου, τα έχετε λύσει όλα τα βιοποριστικά σας θέματα που δεν σαν ενδιαφέρει ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω σας;

Βαριέμαι αύριο βράδυ να κάνω pr στον εαυτό μου. Και μετά έχω κι ένα προξενιό. Γιατί να μην φάμε ένα πιάτο φαΐ χωρίς να πρέπει να είμαστε κάπως; Είναι αυτό το άγχος που με πιάνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Έφτασα μάλλον σε ηλικία γάμου, και οι φίλοι μου, μου το λένε με τον τρόπο τους. Μου κάνουν προξενιά. Και το ράφι ρε παιδιά άδειο θα μείνει;

Σήμερα παίχτηκε μαλακία. Με πήρε ο ύπνος και δεν πήγα προπόνηση.

Αν πάει έτσι το καλοκαίρι, την κάτσαμε τη βάρκα.

Θα ασκήσω αυστηρή οικονομική πολιτική στον εαυτό μου. Όσο σκέφτομαι τα κερατιάτικα που θα μου πάρει πάλι η Εφορία, φρικάρω. Θα πάω στις Σεϋχέλλες. Τέρμα.

Η απογοήτευση και η ευτυχία είναι δύο άκρες στο ίδιο τεντωμένο σχοινί.

Νιώθω μία στασιμότητα.

Δεν μ' αρέσει να βλέπω τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη να υποδύεται τον πολιτικό. Ένας πολιτικός δεν είναι jeun premier. Κι ένας jeun premier δε μπορεί να είναι πολιτικός. Ομορφόπαιδο Αρίστο μπες στο μαγαζί και κλείστο.

Και στο τέλος χάλασα και τη διατροφή. Έφαγα super chocolat Fauchon. Καλύτερο κι από το sex.

P.S. 1 Είδες τί μπορεί να σκεφτεί και να κάνει κάποιος την 1η Ιουνίου;
P.S. 2 Και τόσα άλλα που δεν θυμάμαι.
P.S. 3 Τϊποτα δεν είναι στεγανό σ' αυτή τη ζωή. Το νέο μου moto. Όλα γίνονται για να ανατρέπονται. Από τους ανθρώπους και τη ζωή τους.
P.S. 4 Κι είναι ωραίες οι ανατροπές. Αλλά πού είναι οι ρημάδες;

καλοκαίρι

Να ξυπνήσεις το πρωί και πλάι σου να κοιμάται εκείνος.
Να του φτιάξεις καφέ. Να βάλει μέλι σε μια φρυγανιά και να στη δώσει.
Να καπνίσετε μαζί το πρώτο τσιγάρο.
Να σε φιλήσει στο στόμα.
Να τον δεις γυμνό στο μπάνιο.
Να στρώσει το κρεβάτι όταν εσύ κάνεις ντους.
Να βάλει ένα cd με jazz να παίζει.
Να κάνετε έρωτα. Να ξανακάνετε έρωτα.
Να κάνετε ντους μαζί.
Να πάτε για φαγητό σ' ένα μικρό εστιατόριο.
Να σε φιλήσει στο στόμα την ώρα που θα μπαίνετε στο αυτοκίνητο.
Να ονειρευτείτε.
Να γυρίσετε σπίτι και να σχεδιάσετε διακοπές. Στα νησιά.
Να φάτε καρπούζι στον καναπέ, μέσα από το μεγάλο μπολ.
Να αγκαλιαστείτε.
Να γελάτε. Να παίζετε. Να είστε μαζί. Ασφαλείς.
Να βγείτε για θερινό σινεμά στη γειτονιά.
Να περπατήσετε δίπλα δίπλα. Ευτυχισμένοι.
Να τον φιλήσεις.
Να του πάρεις παγωτό ξυλάκι από το περίπτερο.
Να σε φιλήσει.
Να γυρίσετε σπίτι. Να βάλει πρώτος το κλειδί στην πόρτα.
Να κάνετε έρωτα.
Να σου πει σ΄αγαπώ.
Να του πεις κι εγώ.
Να σου πει κι εγώ πιο πολύ.
Να κοιμηθείς στην αγκαλιά του.
Να κοιμηθεί στην αγκαλιά σου.
Να ξυπνήσετε μαζί.
Καλό καλοκαίρι.

P.S. 1 Αυτές οι στιγμές, αυτές οι ώρες της καλοκαιρινής ραστώνης, ας μας βρουν όλους αυτόν τον Ιούνιο.

P.S. 2 Ομολογώ πως θέλω να τις ξαναζήσω. Ομολογώ. Ξανά και ξανά.

P.S. 3 Tο εικονιζόμενο πατίνι είναι δημιουργία των Greece is for lovers και ονομάζεται Tougher than leather. Ι love Greece is for lovers. Τρία παιδιά που ασχολούνται με το design έχοντας πάντα τη δική τους "ελληνική" ματιά στη δημιουργία τους.