Είναι οι μέρες κάπως μετά τις διακοπές. Ξαφνικά λες και κάποιος άνοιξε την πόρτα κι άρχισαν να μπαίνουν προβλήματα. Σκοτούρες. Πολλές. Γιατί έχω τρύπιες τσέπες και ξοδεύω ένα σκασμό λεφτά, γιατί μου είχαν υποσχεθεί ένα αυτοκίνητο δώρο και τώρα παπαλα, γιατί θέλω να αγοράσω ακόμα ένα σπίτι, να φύγω από αυτό που μένω τώρα και δεν ξέρω αν θα μου δώσουν το δάνειο, γιατί βλέπω την άλλη όψη των σχέσεων-αυτή που ρολάρει και με τρομάζει ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό γιατί έχω μάθει στα βασανιστήρια εγώ- και γιατί πρέπει επιτέλους να κάνω ένα κάρο δουλειές για να βγάζω αυτά τα χρήματα που ξοδεύω ελαφρά τη καρδία και τώρα που τα χρειάζομαι δεν τα έχω. Να μου πεις πόσα να είχα αποταμιεύσει; Δεν θα σωνώμουν. Κι όλα αυτά γιατί η αγία οικογένεια περνάει κλημακτήριο σε συνδυασμό με γαμήλιες χαρές. Κι εγώ τί φταίω για όλα αυτά; Πόσο τελικά βαριέμαι τις ελληνικές οικογένειες κάτι τέτοιες στιγμές. Μαζί και τη δικιά μου, που τόσα χρόνια ήξερε να είναι ευρωπαϊκής κατεύθυνσης, αλλά ξαφνικά αποφάσισε να μην πάει κόντρα στα κοινωνικά στερεότυπα του τόπου και να ικανοποιήσει το αστικό της υπόβαθρο. Τέλος πάντων. Όλα λοιπόν γυρνάνε στο μυαλό μου. Αλλά αποφάσισα να πάρω παράταση από μόνος μου. Γιατί κάθομαι και αγχώνομαι; Γιατί πρέπει πάντα κάτι να μου φταίει; Γιατί αν δεν μου φταίει κάτι δεν περνάω καλα; Ε λοιπόν θα πάρω μόνος μου το αυτοκίνητό μου. Και δεν θα φύγω από το σπίτι μου -εκτός αν ξυπνήσω κανένα πρωί και μου τη βαρέσει. Και θα δώσω βάρος στη δουλειά μου και θα αποταμιεύσω τα ωραία μου λεφτά και πάνω απ' όλα θα φροντίσω να περνάω καλά. Χωρίς σκοτούρες. Αυτό είναι το στοίχημα του Σεπτέμβρη, μη σου πω και όλης μου της ζωής. Να μπορέσω με κάποιο τρόπο να πάψω να τρώγομαι, να γκρινιάζω και να θέλω να μου φταίνε πράγματα για να νιώθω ότι όλα πάνε καλά. Ψυχανωμαλία σου λέω. Γιατί στην πραγματικότητα αυτά δεν είναι προβλήματα που έχω εγώ. Αυτά.
P.S. 1 Α, και αν όλα πάνε καλά και συνεχίσουμε να μην έχουμε προβλήματα, μπορούμε να ζήσουμε μαζί.
P.S. 2 Ουφ, ένιωθα σα να είχα ορμονικές διαταραχές. Τα είπα και ξαλάφρωσα.
P.S. 2 Ουφ, ένιωθα σα να είχα ορμονικές διαταραχές. Τα είπα και ξαλάφρωσα.
8 σχόλια:
Δεν είναι ορμονικές διαταραχές! Είναι προβληματισμοί!
Λοιπόν, έχω χρόνια που έχω κουμπαρά, βασικά ποτέ δεν το σταμάτησα, δεν μπορείς να φανταστείς πόσα έχω μαζέψει έτσι.. Κάντο και θα δεις..
Και μακάρι να πάτε καλά και να μείνετε και μαζί!!!
Αντε μωρε καλα πανε τα πραγματα μην γκρινιαζεις μωρε γκρινιαρη!!!!
τελικά όταν έχεις περίοδο γράφεις πολύ όμορφα :)
Αυτό το ποστ είναι συνέχεια του προηγούμενου...
Κι εγώ σου λέω το εξής: Το 1/10 από όλα αυτά να κάνεις, μια χαρα θα είσαι...
Και θυμήσου, ένα τη φορά...Μην μπλέξεις με όλα αυτά μαζί και σε πάρει το άγχος από κάτω...
Λάου λάου, που λένε...(μιας και σ' αρέσουν οι παλιές εκφράσεις...)
Σε φιλώ, καλημερούδια...
αυτό είν’ το σημαντικό ότι τα είπες και ξαλάφρωσες ;)
Καλή χρονιά αγαπημένε μου!
Δεν φταίνε οι ορμόνες σου. Απλά μπήκες σε mood "νέα χρονιά και νέες στόχοι και φάσεις". Θέλω βόλτα με το καινούριο αυτοκίνητο.
σε φιλώ πολύ πολύ
τελικα εισαι πολυ γκρινιαρης , αλλα το καλο ειναι οτι γνωριζεις , το επομενο βημα ειναι να το βελτιωσεις .
Τώρα να σου ευχηθώ πάντα ορμονικές διαταραχές?
Χαχαχα, σαν να διάβασες το μυαλό μου!!!
Δημοσίευση σχολίου