9.8.10

Χαμένος χρόνος; μάλλον

Αυτές τις μέρες συνειδητοποίησα πόσο αδίκησα κάποιους ανθρώπους. Που εδώ που τα λέμε ίσως και να μην τους αδίκησα ακριβώς, κάτι έκαναν κι αυτοί, αλλά στην ουσία τους έκρινα αυστηρά, αδικώντας έτσι τον εαυτό μου. Μη μου πεις γιατί. Διότι θα σου πω ότι έπαιρνα επάνω μου όλα τα προβλήματα θεωρώντας πως εγώ φταίω για όλα που συμβαίνουν και αντιδρούσα με γκρίνια. Ξαφνικά όμως κατάλαβα ότι αν με ζηλεύεις είναι δικό σου πρόβλημα, κι όχι δικό μου, που τυγχάνει να έχω σύμφωνα με σένα κάτι που εσύ δεν έχεις. Λέμε τώρα, ένα παράδειγμα. Αυτό που με έκανε να νιώσω όμως ότι αδικώ εμένα είναι το γεγονός ότι  συνειδητοποίησα πόσο χρόνο έχασα προσπαθώντας να βρω λύση, αφού πρώτα είχα γκρινιάξει, είχα ξενερώσει, είχα χαλαστεί. Και λύση φυσικά δεν έβρισκα, γιατί δεν ήταν στο χέρι μου. Χαμένος χρόνος, ταλαιπωρία και κενό. Αυτό μένει πάντα από ένα τέτοιο λάθος. Μου πήρε καιρό και για κάποιες περιπτώσεις και χρόνια αλλά τώρα ξέρω ότι δεν φταίω εγώ. Τώρα ξέρω ότι το πρόβλημα δεν είναι δικό μου. Και μη με ρωτήσεις μα γιατί ταλαιπωριόμουν για κάτι τόσο απλό. Νομίζω ότι εκτός από το κλισέ ο καθένας θέλει το χρόνο του, θα σου απαντήσω πως μας μαθαίνουν να φορτωνόμαστε όλης της γης τα ευτράπελα και άντε να ξεμπλέξουμε μετά. 

P.S. 1 Το μπλογκ έκλεισε 2 χρόνια συνεπούς ασυνέπειας.
P.S. 2 Συγγνώμη (από την Urban Tulip και όλους φυσικά) που δεν απαντώ σε όλα τα σχόλια πάντα. Αγένεια. Δεν είμαι έτσι αλλά πάσχω από αναβλητικότητα. Ουφ το είπα.
P.S. 3 Urban thanks γιατί αυτό το παράθυρο που μου άνοιξες στον καναπέ στην Λευκωσία έπιασε τόπο σε μένα. Ελπίζω και σε όλους όσοι το είδαν αυτά τα 2 χρόνια.
P.S. 4 Αισθηματική ηλικία κι εσένα ευχαριστώ. Πολύ.
P.S. 5 Και όλους εσάς που επικοινωνήσαμε αυτό τον καιρό, ευχαριστώ!
P.S. 6 Η ζωή είναι πιο ωραία όταν είσαι cool. Και ξεμπλέκεις μόνο όταν αποφασίζεις να απολαύσεις όλα όσα σου χαρίζονται και δεν τα βλέπεις συνήθως.
P.S. 7 Τα τσιγάρα που αναβόσβησαν πάνω από κάθε ανάρτηση ξέρουν καλύτερα κι από εμένα.

6 σχόλια:

the boy with the arab strap είπε...

το 6 τα σπαει !!!!

One of the people είπε...

thanks boy!

writersblokc είπε...

Αμα μου βρεις το κόλπο να είσαι cool και να ξεμπλέκες απ'αυτά που σε βασανίζουνε, κερνάω καφέ στο Les Deux Magots (ελπίζω να το πέτυχα!).
Αλλά αφού το'χεις βρει εσύ, πάσο. Και μπράβο :)

ΥΓ. Κι επειδή θα σκάσω αν δε το πω, επιτέλους η Μonika έκανε κι ένα ωραία τραγούδι, που της πάει. There, i've said it.

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Μου ελειψαν οι μουσικές σου και πέρασα τυχαία για ενα αυγουστιάτικο, γειά.
Σ ευχαριστω κι εγω για οσα εχουμε μοιραστει με τροπο μεταφυσικό.
Ισως απλά εδω αφηνομαστε πιο ειλικρινείς και λιγότερο ανασφαλείς.


Και τωρα πάω να γίνω κι εγω λίγο ...cool!

One of the people είπε...

@ writers. Πόσο μου λείπει ένας καφές στο Παρίσι. "Κωλόπαιδο"! Είναι σα να με τσίμπησες στο μάγουλο. Χαχαχαχα!!!

One of the people είπε...

@ Aισθηματική. Τέρμα και η ανασφάλεια. Σ'όποιον κάνουμε. Διαφορετικά να πάνε όλοι και όλα στα τσακίδια. Ε; Τι λες; Βαρέθηκα να με βασανίζει η ανασφάλεια. Γιατί ανακάλυψα ότι αξίζω. Μη γελάς. Δεν τα έχω χαμένα. Φιλιά!