Απόψε, επιστρέφοντας σπίτι μετά από ένα δημοσιογραφικό τραπέζι σκέφτηκα ότι μπήκε επιτέλους ταφόπλακα σε μια δουλειά. Στη δουλειά. Δεν ξέρω αν το έχεις νιώσει ποτέ. Ξέρω απλά ότι η σκέψη μου ξεκίνησε -καθώς οδηγούσα στους βρεγμένους δρόμους- από το πόσο δύσκολο είναι να είσαι σήμερα συντάκτης, εμπορικός ή ό,τι άλλο στα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα. Κάποτε η δουλειά είχε τα καλά της. Σαββατοκύριακα σε ακριβά ξενοδοχεία, δωρεάν εισιτήρια από αεροπορικές εταιρίες για το εξωτερικό, stylish δώρα. Από εκεί ξεκίνησε η σκέψη μου λοιπόν, και το πόσο ψεύτικα ήταν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά κατέληξε στο γεγονός ότι έτσι όπως διαμορφώθηκε το τοπίο, τα έντυπα είναι απλά ένας κατάλογος των τελευταίων διαφημιζόμενων, το ραδιόφωνο είναι γεμάτο playlists και η τηλεόραση σφύζει από σκουπίδια. Και κάποιοι προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στο διαδίκτυο. Όμως ήρθε το τέλος μιας δουλειάς. Κι αν την αγάπησες, δεν ξέρεις πια από πού να κρατηθείς. Αλλά μήπως ήρθε μαζί με το τέλος μιας δουλειάς και το τέλος μιας δουλείας;
P.S. 1 Δουλεία=το επιβαλλόμενο life style
P.S. 2 Δουλειά=αυτό που αγαπάς, που σου δίνει ζωή
5 σχόλια:
Καλημέρα αν και δεν έχω δουλέψει σε αυτό τον τομέα, μπορώ να καταλάβω πως το εννοείς..
Όταν λες τέλος, το τέλος σημαίνει σηνειδητοποίηση ή απλά πάμε για άλλα!;;;
Σημαίνει ότι δεν δημιουργείς στη δουλειά. Απλά υπάρχεις σαν ένας κρίκος σε μια σκουριασμένη αλυσίδα.
αν ειναι το τελος μιας δουλείας
τοτε καλως εγινε
κατι γινει θ αλλαξει
@ άσωτος. Ναι θα αλλάξει. Επιτέλους.
@ άσωτος. Ναι θα αλλάξει. Επιτέλους.
Δημοσίευση σχολίου