9.10.12

Το τέλος

Το ραδιόφωνο έπαιζε αυτό το τραγούδι.

Πάνω στο τραπέζι 2 σημειωματάρια που μου είχες χαρίσει. Κοίταξα το μικρό κόκκινο κουτάκι που είχα κρυμμένο πίσω από τα βιβλία και στο οποίο βρίσκονται οι αναμνήσεις από τους πρώην. Οι δικές σου δε χωράνε. Κι όμως είσαι πρώην πια. Έτσι θέλεις. Σκέφτηκα πως χρειάζομαι ένα κιβώτιο για να κρύψω τις αναμνήσεις από εσένα και χαμογέλασα. Το μοναδικό χαμόγελο της ημέρας. Και τα δώρα. Και τις στιγμές και τις βόλτες. Και όλο αυτό που μου έδινες. Δε χωράει ούτε σε ένα κιβώτιο.

Χωρίς εσένα δε θα είχα καταφέρει τόσα πολλά. Δε θα είχα φτάσει εδώ. Δε θα είχα εξελιχθεί. Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο άλλαξα και που έφτασα με σένα.

Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις λίγο, πως νιώθω και ποιος είμαι. Ξέρω ότι παντού είσαι εσύ. Από το κινητό μου μέχρι εκείνο το βιβλίο που πήρες από το κομοδίνο μου και βλέπω το κενό.

Και με έπιασαν τα κλάμματα, όπως κάθε φορά τους τελευταίους μήνες που έφευγα για την ξενητειά. Τέτοια κλάμματα. Και τώρα που σου γράφω αποφάσισα να αφήσω τον εαυτό μου να κλάψει. Τρέχουν τα δάκρυα. Σα νερό. Ώρα τώρα.

Και όπως είναι ανοιχτό το παράθυρο της πόρτας, πίστεψα ότι θα σε δω για μια στιγμή, να έρχεσαι αθόρυβα όπως όταν ερχόσουν.

Ο χωρισμός είναι θάνατος. Πόνος ατέλειωτος. Δυστυχία. Μια πληγή στην καρδιά.

Μακάρι να γινόταν να ερχόμουν, όπως εκείνο το μεσημέρι να με κεράσεις καφέ και να μου ζητήσεις το τηλέφωνό μου.

Μακάρι να έβλεπες όσα έχω να σου δώσω.

...


P.S. Κι όμως γύρισα και για σένα. Πιο πολύ για σένα και για μένα. Ειρωνεία.

8 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα,
Λυπάμαι αγαπητέ μου.. λυπάμαι..

Hfaistiwnas είπε...

Και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, να γίνει κάτι..

UrbanTulip είπε...

Οταν κλείνει μια πόρτα ανοίγει μια άλλη.
Τώρα έχεις ανάγκη να μείνεις μόνος να επεξεργαστείς όλα αυτά που έμαθες και έζησες και με αυτόν τον άνθρωπο και τα τελευταία χρόνια.

One of the people είπε...

@Hfaistiwnas, @Urban tulip... Έτσι όπως τα λέτε!

g for george είπε...

Μια μεγάλη θλίψη στην καρδιά..

turigr είπε...

Διάβαζα την ανάρτησή σου και στο πικάπ (ναι, πικάπ!) έπαιζε ένα αγαπημένο τραγούδι. Δεν έχω παρά να σου το αφιερώσω:
http://www.youtube.com/watch?v=hwdcZ_zWRt4
Ξέρω ότι είναι δύσκολα στην αρχή, όμως ο χρόνος θα σε βοηθήσει να πας παρακάτω.
Φιλιά!

Athanasios Int είπε...

δεν εχω λογια...απλα καταλαβαινω

Hfaistiwnas είπε...

Όλα καλά?