1. Τα δεύτερα ονόματα σε show μεγάλου καλλιτέχνη στα μπουζούκια. (Η παραφωνία.)
2. Τα ίδια τα μπουζούκια, που σύρθηκα για επαγγελματικοκοινωνικούς λόγους. (Όλα τριγύρω αλλάζουν, κι όλα τα ίδια μένουν.)
3. Ο μεγάλος καλλιτέχνης. Έδινε το μικρόφωνο στον κόσμο. (Τύφλα να έχει το X-factor.)
4. Ο κόσμος που έμοιαζε τόσο 80's. (Όλα τα μωρά στην πίστα.)
5. Οι χοντρές κυρίες με τις φόρμες στο bazaar εταιρίας καλλυντικών. (Κοιτάξου πριν βγεις στον καθρέφτη.)
6. Ο πανικός στο Zara. (Δε βαριέσαι να φοράς τα ίδια με τις άλλες;)
7. Το μίζερο ζευγάρι σε εστιατόριο το Σαββατόβραδο. (Επιτέλους χωρίστε.)
8. Ο 45χρονος δήθεν μοντέρνος gay με τον 35χρονο φέτες γκόμενο. (Θέλει και ρώτημα;)
9. Η οδός Κελεου στο Γκάζι. (Τόση deca σ' ένα δρομάκι;)
10. Ο κόσμος στου Ψυρρή, που δεν ξέρει τι θέλει. (Και να μην έχεις αγοραφοβία, την παθαίνεις.)
10. Ο κόσμος στου Ψυρρή, που δεν ξέρει τι θέλει. (Και να μην έχεις αγοραφοβία, την παθαίνεις.)
10 σχόλια:
Τώρα τι να πω! Μαζί σου 100%.
χα χα μπορώ να τα φανταστώ όλα!
11. Τα εστιατόρια που σου σερβίρουν δήθεν δημιουργικά ενώ είναι μια μάπα και μισή.
Εγώ πάλι απέχω απο την πόλη .. οπότε... εσείς τα βλέπετε καλύτερα..
Εδώ δε βαριέσαι εσύ να σχολιάζεις όπως η πλειοψηφία του crowd σου,γιατί να βαριέται η άλλη?
Ξεκαβάλα!
εστίασε το βλέμμα σου άλλου, για να μην χαλιέσαι με αυτά τα τρελά που κυκλοφουν λες και τα εχει φερει ανεμοστροβιλος.
Εισαι τυχερός που είδες τόσα λίγα αρνητικά...
πλάκα κάνεις;
καταλαβαίνω τους λόγους που πήγες σε μπουζουξίδικο και θα σου πω το εξής!
καθημερινά και εμένα με καλούν παντού. από την πιο χάι πίστα μέχρι την απόλυτη γκαλαγκλαμουριά!!!!.. όμως όχι! δεν το κάνω αυτό το κακό στα αυτιά μου για κανένα μαλάκα δημοσιοσχετίστα που με καλεί απλώς γιατί θέλει να γεμίσει τα τραπέζια του!!!!
έλεος!
αυτά έχουν οι δουλείες ,και οι δημόσιες σχέσεις , πέφτουν βαριές στο στομάχι .
κανε δίαιτα από τις δημόσιες τοξίνες.
Αγαπημένοι μου,
κάποια πράγματα γράφονται για να προκαλέσουν από ένα χαμόγελο μέχρι έναν ελάχιστο προβληματισμό. Δεν ανήκω σε κανένα crowd ούτε έχω ομοίους. Κι αυτό δεν φαίνεται σ' αυτά που γράφει κανείς σ' ένα ανώνυμο blog. Όπως περιπαίζω, όπως λένε και στην Κύπρο, όλο αυτό που ζούμε, έτσι μπορώ να αυτοσαρκάζομαι, να βλέπω τι συμβαίνει γύρω μου και να επιλέγω πού θα σταθώ, όπως επίσης να βγάζω στο blog ένα κομμάτι αυτού που είμαι ή του τρόπου που βλέπω ή δεν βλέπω τα πράγματα. Απεχθάνομαι τα ανώνυμα σχόλια όμως. Εγώ είμαι οne of the people για αυτόν έδώ τον κόσμο. Και σαφώς μπορείς και να με βρεις και στον κανονικό κόσμο, ακόμα και μέσα από εδώ. Αγαπημένε/η ανώνυμε/η τί έχεις πάθει και τα έχεις βάλει μαζί μου τώρα τελευταία; (γέλιο)
Το θέμα δεν είναι να βγάλεις ένα βιαστικό συμπέρασμα και να κάνεις ένα αρνητικό σχόλιο. Αυτό είναι πανεύκολο. Μου θυμίζεις την μηδενιστική λογική που έχει η παλιά αριστερά. Ο,τι δεν είναι πλήρως αφοσιωμένο,το κράζουμε. Πολύ θα ήθελα να έπιανες λίγο περισσότερο, τόσο το χιούμορ, όσο και τη θέση μου. Ξέρω η πρώτη ανάγνωση είναι εύκολη. Η δεύτερη όμως σε οδηγεί στο να μάθεις λίγο καλύτερα ποιον διαβάζεις. Και διαβάζεις ένα κομμάτι, ενός ανθρώπου. Το κομμάτι που σ' αφήνει να διαβάσεις. Τα υπόλοιπα κομμάτια;
Μαζί σου one of the people...
Δημοσίευση σχολίου