1.6.10

Μαρούσι-Γκάζι σε 35 λεπτά

Είμαι από κάτω, κατέβα. M' αυτή φράση ξεκίνησε η εναλλακτική διαδρομή από το Μαρούσι στο Γκάζι. Πιο εναλλακτική δεν έχεις. 35 λεπτά αγωνίας, τρόμου και νευρικού γέλιου. Πόσο θα θελα να είμαι χωμένος στη stripe, designed by bouroullec brothers, πολυθρόνα μου και να χαζεύω στον καταπράσινο κήπο μου που ευωδιάζει αντί να είμαι κολλημένος πίσω από ένα σκουπιδιάρικο στις 10.30 το βραδύ σκέφτομαι. Το κακό είχε ξεκινήσει 2 λεπτά πριν, όταν στο μικρό και cozy δρομάκι των βορείων προαστίων εμφανίστηκε κουλή που ήθελε να περάσει. Κάπως έτσι κόλλησα πίσω από το σκουπιντού, αφού πρώτα αναγκάστηκα να αφήσω ένα αυτοκίνητο στο όποιο κατά ένα περίεργο τρόπο χωρούσαν έξι Αιθίοπες. Αυτούς φυσικά τους αφήνεις να περάσουν γιατί ξέρεις ότι έχουν το κληρονομικό χάρισμα από τους Γάλλους και σταματούν άνετα επάνω σου χωρίς συστολή. Στο γύρο του τετραγώνου όλα πήγαν καλά ευτυχώς. Η κάθοδος της Κηφισιάς καλή, χωρίς καθυστερήσεις, μας βρήκε να λέμε τα νέα. Η Ν. ήταν κακοδιάθετη και προσπαθούσα να την συνεφέρω. Μέχρι που δοκίμασα το ξεμάτιασμα κι έπιασε. Δε σου λέω τίποτα. Έλιωσα. Για την ακρίβεια τα είδα όλα. Φυσικά η κουβέντα ήρθε και στη δίαιτα. Πληγώθηκα αλλά το ξεπέρασα γρήγορα. Οδηγούσα βλέπεις. Ώσπου, αφού έχουμε χωθεί πίσω από την Κηφισιάς, έχουμε ξεφύγει από ένα μποτιλιάρισμα παναγία σώσε, έχουμε ανεβοκατεβεί τα Μαυροβούνια κι ότι άλλο θες . Kαπνίζοντας κι ακούγοντας Macy Gray βγαίνουμε στο σταθμό Λαρίσης για να διασχίσουμε τις γραμμές, να τις ξαναδιασχίσουμε (γιατί έτσι είναι οι σύγχρονες πόλεις) και να πιάσουμε Παραμυθίας. Νομίζαμε ότι είχαμε γλυτώσει από την κίνηση αλλά μάταια το νομίζαμε. Μπροστά μας καμία εξηνταριά αυτοκίνητα κολλημένα στο φανάρι που άναβε κι έσβηνε πράσινο, αλλά κάνεις δεν περνούσε. Και την ώρα που άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια, να σου και οι ποδηλάτες. Πολλοί, παρά πολλοί. Κι άλλοι. "Μα που πάνε; Σφυρίζει και το τρένο. Πάει θα τους πάρει μαζί. Κι είναι κι αυτός ο μπροστινός δεν χώνεται." Γυναίκα είναι, λέει η Ν.. "Όχι μαλακός άντρας." Και ναι, ήταν άντρας και μαλάκας, αφού δέκα μετρά παρακάτω την έκανε τη μαλάκια. Δεν άφησε να στρίψει στο δρόμο μία transsexual με το αυτοκίνητό της και να τον περάσει. Και όχι μόνο δεν την άφησε αλλά κάτι της είπε και εκείνη αφού έστριψε μετά από εμάς, κι αφού πηγαίναμε σημειωτόν βγήκε από το αυτοκίνητό της, ένα cabrio αν δεν σας το είπα με ανοιχτή οροφή, και άρχισε να χτυπά το αυτοκίνητο του προπορευόμενου και να τον βρίζει. «Αν είσαι άντρας βγες έξω ρε μαλάκα» φώναζε. Κι εκείνος βέβαια δεν βγήκε παρά μόνο όταν εκείνη μπήκε μέσα και ξεκίνησε. Στο μεταξύ αυτός ήταν ένα trendy τυπάκι αλλά πολύ μαλθακό ρε παιδί μου. Από εκείνους που δεν περιμένεις να συμπεριφέρονται ρατσιστικά. Εμείς πάλι της φωνάζαμε «πάτα τον, τον μαλάκα» διότι μας είχε κάνει τα νεύρα κουρέλι. Τέλος πάντων, τα νευρικά γέλια ξεκίνησαν και φυσικά στο επόμενο φανάρι πέσαμε σε ένα γκάγκουρα που άκουγε κάτι σε τσιγγάνικα σε συνδυασμό με τούρκικα. Δεν κατάλαβα πραγματικά. Μόνο τα κλαπατσίμπανα ξεχώριζα. Κάπου εκεί, thank God, στρίψαμε για την Παραμυθίας και φτάσαμε στο Γκάζι. Και ήμασταν πραγματικά ευγνώμονες που τα καταφέραμε παρόλα τα εμπόδια. Τα κωμικοτραγικά. Το ρατσισμό. Την ασυνεννοησία. Kαι την παρακμή. This is Athens?

5 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Τουλάχιστον φτάσατε!
Καλό μήνα!

One of the people είπε...

Επίσης.

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Μα γιατί δεν το βλέπετε Καβαφικά το όλον;
Ξέρετε τώρα: "Σαν βγεις στον πηγαινό για το Γκάζι, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις...".
Εγώ, πάντως, έτσι το είδα, δηλαδή, έτσι το διάβασα όλο αυτό, και το κατευχαριστήθηκα!
Για σας δεν ξέρω, αλλά το ελπίζω...

Ως προς την διαδρομή, για το Γκάζι πάντα από Κηφισού πηγαίνω και φτάνω καρφί - αν και δίχως ενδιάμεσες εμπειρίες, φευ!
;-)

Καλό Καλοκαίρι, ωσαύτως!

Artanis είπε...

Αχαχαχα, καμιά ψηφιακή, κανα κινητό δεν είχες να βγάλεις μια φωτό, ένα βίντεο, ένα κάτι, να δούμε κι εμείς;
Ατυχία...

One of the people είπε...

@ Asteroid. Απο Κηφισου δεν εχει ενδιαφερον... Δεν βλεπεις κουλα.

@ Artanis. Νομιζω οτι θα τρωγαμε κι εμεις ξυλο αν βγαζαμε φωτογραφιες...