Τελικά αποφάσισα ότι είναι ωραίο να περνάς την κρίση των 30, αφού πρώτα συνειδητοποίησα πόσο όμορφο σε κάνει αυτή η ηλικία. Μόνο που εγώ δεν το είχα σκεφτεί έτσι μέχρι τώρα.Απόψε, συνάντησα ένα 26χρονο παιδί. Από εκείνα που φοράνε ότι βρουν στη ντουλάπα τους, βάφουν ότι χρώμα τους έρθει τα μαλλιά τους, δεν είναι καθόλου comme il faut, πηγαίνουν στο Galaxy bar με την ίδια ευκολία που πηγαίνουν σε deca μέρη στα προάστια, κάνουν διακοπές στην Ικαρία, δεν τρελαίνονται στα γυμναστήρια και χαμογελούν συνέχεια χωρίς να λένε καμένα αστεία. Ένα Bombay tonic πιο κάτω κι εγώ αναρωτιόμουν πως είναι να είσαι 26. Το ξέχασα, αφού μάλλον το έζησα αλλιώς. Άλλη γενιά σου λέει. Άλλα ήθη και έθιμα. Άλλος κώδικας επικοινωνίας. Κι όμως μ΄αυτά τα παιδιά μπορείς να ανακαλύψεις ξανά τον εαυτό σου. Μπορείς να δεις καλύτερα ότι άλλα ήθελες κι άλλα κάνεις. Να καταλάβεις ότι αυτά που ονειρευόσουν πρέπει να τα διεκδικήσεις και κυρίως να αναθεωρήσεις σχέσεις και καταστάσεις που μέχρι τώρα σου φαίνονταν τεράστιες. Αυτό που μετράει, αφού πια πάτησες τα 30, είναι το γεγονός ότι νιώθεις δυνατός.
Οδηγώντας μόνος μετά από ένα "εγώ χάρηκα, ελπίζω να σε ξαναδώ...Θα σε ξαναδώ" που άκουσα να μου λένε, κατάλαβα πως ό,τι με λύγισε μέχρι τώρα μάλλον δεν με λύγισε. Ήταν μια χαζή σκέψη. Μια χαζή ανασφάλεια. Ένας χαζός φόβος. Ένιωσα να το έχω, να μπορώ. Γιατί στα 30 και κάτι μαθαίνω τί πρέπει να αποφεύγω, τί μου αρέσει, τί θέλω και ότι αυτό που θέλω μπορώ να το πετύχω. Κι είναι μοναδικό να είσαι 30 και κάτι. Δεν θα ξανάρθει. Γι' αυτό σκέφτηκα ότι από εδώ και στο εξής κάθε κίνηση πρέπει να είναι συνειδητή. Μέχρι τώρα άφηνα τα πράγματα να κυλούν, τώρα θα τα κυλάω εγώ. Όπως θέλω εγώ. Όχι όπως θέλησαν κάποιοι άλλοι. Γι' αυτό πιστεύω πια ότι είναι πολύ ωραίο που περνάω την κρίση των 30. Καιρός να βγω πάλι έξω. Να κοιτάξω γύρω μου και να κλείσω το μάτι στον εαυτό μου. Του το χρωστάω. Του το χρωστάς.
P.S. 1 Μόλις βγήκα από το αυτοκίνητο, ένας τριαντάρης έκανε βόλτα με το σκύλο του. Με κοίταξε, του χαμογέλασα, κι αν και δεν γύρισε πίσω να κοιτάξει, σκέφτηκα να του μιλήσω και να του πω ότι η εικόνα του είναι εξαιρετική γιατί έχει τη σωστή ηλικία.
P.S. 2 Κι ό,τι μέχρι τώρα ανέβαλα ή δεν έκανα ήρθε η ώρα να το κάνω. Κι ας μοιάζει σαν επιστροφή στην εφηβεία στους απ' έξω, από μέσα θα είναι οι λογαριασμοί που κλείνουν για να μπορώ να περάσω στην επόμενη πίστα.
4 σχόλια:
Ωραία τα 30 όντως!γνωρίζεις περισσότερα πράγματα...ξέρεις πως θα ντυθείς..τι σου πάει ...τι δεν σου πάει...έχεις την δουλειά σου και χτίζεις καθημερινά...καλημέρα!
"Καιρός να βγω πάλι έξω. Να κοιτάξω γύρω μου και να κλείσω το μάτι στον εαυτό μου"
αυτό ισχύει για κάθε ηλικία
don't let anything get u down ;)
διάβασα μια έρευνα που λέει ότι οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί γύρω στα 40 γιατί:
έχουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση από τους νέους, επειδή απέδειξαν ήδη ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτό που λέμε ζωή
επειδή σε αντίθεση με τους νεους δεν έχουν μεγάλες προσδοκίες
επειδή δε νιώθουν έντονα στρες, γιατί η ζωή τους δίδαξε ότι τα πραγματικά αξεπέραστα προβλήματα είναι ελάχιστα.
εύχομαι να είναι σωστή η έρευνα
30 παρά τρία
@sloboda. Καλησπερα. Νομιζω οτι στα 30 έχεις βρει πραγματικα τι θελεις, και προσπαθεις να το πετυχεις.
@spacie. Έχεις δίκιο. Απλά όταν έχεις φάει τις πρώτες μεγάλες σφαλιάρες, και ξαναφτιάχνεις το puzzle, αποφασίζεις ότι εσύ ο ίδιος έχεις τον κεντρικό ρόλο.
@tovene. Δεν νομίζω ότι συμφωνώ με αυτή την έρευνα. Δε μπορώ να με φανταστώ χωρίς προσδοκίες σε 9 χρόνια, άλλωστε ξέρω αρκετούς σαραντάρηδες που δεν κάνουν καμία τόσο established ζωή, όσο αυτοί που προφανώς απάντησαν στην έρευνα. Ωστόσο ναι, είναι ελάχιστα τα αξεπέραστα προβλήματα. Και μπορεί κάποια τώρα να μοιάζουν βουνό, αλλά ξέρουμε όλοι ότι θα έρθει κάποια μέρα που θα μοιάζουν πολύ μικρά.
Ευχαριστώ πολύ για τα comments. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ανταλλαγή απόψεων και ιδεών.
Δημοσίευση σχολίου