back to Athens

Αυτή τη φορά το πήρα απόφαση. Αλλάζω προορισμό, λειτουργία, τρόπο, αντιμετώπιση. Μία βδομάδα εκτός συνόρων, κι άλλη μία βδομάδα εκτός του δικού σου κόσμου και κατάλαβα ότι η επαφή των ανθρώπων είναι τόσο ψεύτικη σ' αυτή την πόλη. Απόψε γύρισα πίσω με βαριά καρδιά. Θέλω να ξαναφύγω δοκιμάζοντας αλλού το παιχνίδι. Ήρθε η ώρα για το ξεκαθάρισμα παλιών λογαριασμών που χρόνια απέφευγα. Είναι δύσκολο να μην απαντάς σε τηλεφωνήματα, να μη διαβάζεις μηνύματα, να επιστρέφεις πίσω γράμματα...να αδειάζεις τη ντουλάπα, να κρύβεις φωτογραφίες, να διαγράφεις αναμνήσεις, αλλά υπάρχει κάποια στιγμή που δε γίνεται να το αποφύγεις. Θες - δε θες, θα το ζήσεις κι αυτό. Θα σκληρύνεις, θα επιβιώσεις. Μόνο έτσι θα επιβιώσεις. Αν πετάξεις τα παλιά όνειρα, τους παλιούς ανθρώπους, τις παλιές συνήθειες. Από το ταξίδι που τώρα αρχίζει κράταω τη φράση της Ρ. ότι έχουμε παρέα, κι η παρέα αυτή είναι ο εαυτός μας. Κανείς άλλος. Εσύ ήσουν. Δεν είσαι πια. Γιατί το φοβήθηκες κι εγώ άλλαξα. Καλημερα, καλή εβδομάδα.