μην κάνεις το λάθος

Δευτέρα σήμερα, κι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην κάνει το λάθος. Βγήκα στους άδειους δρόμους της Αθήνας. Μοναξιά; Ίσως. Δεν με νοιάζει. Είμαι πάλι λυπημένος αλλά αυτή τη φορά ξέρω πως θα περάσει. Το έχω πάρει απόφαση. Δεν θα σου κάνω το χατήρι. Το mail που μόλις έστειλες το πέταξα στον κάδο ανακύκλωσης. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που αποφάσισα πως πρέπει να βγάλω κάποιον άνθρωπο από το μυαλό μου. Μου είναι απίστευτα δύσκολο, αλλά δεν έχω επιλογή. Πάντα πίστευα ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κύκλος που κάποια στιγμή κλείνει. Όμως η Β. είχε δίκιο. Είναι μάταιο να προσπαθείς να κλείσεις τον κύκλο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Γιατί πολύ απλά ... ό,τι κι αν κάνεις δεν θα κλείσει. Όχι μόνο γιατί δεν είναι η ώρα του, αλλά γιατί δεν έχει τέλος. Απλά συνεχίζεις νιώθοντας ότι κουβαλάς μια εκρεμμότητα. Δεν ξέρω αν σου έχει τύχει κι εσένα να το νιώσεις αυτό... Ξαναθυμάμαι πως δεν πρέπει να κάνω το λάθος. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, και σκέφτομαι την επόμενη εβδομάδα. Στο σπίτι δίπλα στη θάλασσα, με κρασί και γκουρμεδιές και παρέα.