όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα

Σήμερα μόλις σηκώθηκα κοίταξα τις τριανταφυλλιές μου. Χθες τις αγόρασα και όπως είπε η Β. είναι το σύμβολο της νέας αρχής. Έχουν κι αγκάθια για να τσιμπάνε λίγο τους ανεπιθύμητους. Ωραία κόκκινα τριανταφυλλάκια. Τα κοιτώ και προσπαθώ να φτιάξω διάθεση. Δεν παίζει... Πως να παίξει, αφού είμαι πραγματικά σε φάση αφασίας. Δεν με νοιάζει τίποτα, δε θέλω τίποτα. Μόνο να πάω δίπλα στη θάλασσα να διαβάζω και να πίνω και να σου γράφω. Είναι από εκείνες τις ημέρες που θέλω να γίνω ένας άλλος. Ένας σκληρός άνθρωπος που θα κλείνει πόρτες, θα ζει σε μια άλλη πόλη με άλλους ανθρώπους, και δεν θα απορροφά τους κραδασμούς του περιβάλλοντος. Κι έτσι όπως σε σκέφτομαι, εσύ μου στέλνεις ένα e-mail αν θέλω να λάβω το γράμμα σου. Κανονικά δεν θέλω. Δεν θέλω τίποτα ξανά από εσένα, μέχρι να έρθεις να με δεις στα μάτια και να μου πεις όλες τις αλήθειες που μου έκρυψες. Αλλά από την άλλη, ξέρω ότι δε θα το κάνεις. Να παίξω το παιχνίδι σου; Όχι ακριβώς. Δεν ξέρω αν θα το διαβάσω αυτό το γράμμα. Φαντάζομαι θα προλάβω να φύγω για διακοπές, οπότε θα το βρω όταν γυρίσω. Ελπίζω να προλάβω να φύγω, μη μου χαλάσεις κι αυτό το ταξίδι. Άλλωστε αυτό το καλοκαίρι ανήκει σε σένα. Το προηγούμενο το χάλασε άλλος. Άραγε το επόμενο;

P.S. Το επόμενο θα το χαλάσω μόνος μου για να τριτώσει το κακό και να ησυχάσουμε. Αστειεύομαι, μέχρι το επόμενο θα έχω μπει στη γυάλα μου...και θα είναι και αλεξίσφαιρη. Να μάθεις.