μόνο μια φορά

Στο ραδιόφωνο παίζει και ξαναπαίζει αυτό το τραγούδι. Κι ύστερα κανόνισα και δε σου τηλεφώνησα ούτε μια φορά... Σήμερα, δεν ξέρω αλλά με ενοχλεί να νιώθω ότι είμαι κομμάτι αυτού του στίχου. Αλλά δεν είμαι μόνο εγώ, είσαι κι εσύ. Γράφω τόσο καιρό για σένα, κείμενα που δεν διαβάζεις, κάνω εκπομπές που δεν ακούς. Κι όμως θέλω τόσο να σου μιλήσω, θέλω τόσο να με κοιτάξεις μες τα μάτια. Κι από την άλλη πρέπει να φανώ δυνατός. Κλείσαμε κάθε δίαυλο επικοινωνίας, σε μια προσπάθεια να σωθούμε. Γίνεται; Δεν γίνεται. Και από τι να σωθούμε; Από το πάθος; Το φοβήθηκες. Το παραέκανα. Κι όταν πας να επιστρέψεις πάλι κάτι πάει λάθος. Πας ν' ανοίξεις τον δίαυλο και τον κλείνεις. Η απόσταση με βοήθησε να δω τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Να καταλάβω πόση δύναμη έχω μέσα μου. Να συνειδητοποιήσω πια πράγματα θέλω και πια δε θέλω στη ζωή. Κι αυτό που θέλω είναι μια αλλαγή. Να γυρίσω τη σελίδα. Και θα το κάνω. Mid year resolutions σε εφαρμογή. Κι όποιος θέλει ακολουθεί.

P.S. 1 Θα έχω ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα. Η πόρτα θα είναι πάντα ανοιχτή. Το αυτοκίνητό μου θα είναι πάντα ξεσκέπαστο. Να κυκλοφορεί αέρας. Άλλος αέρας. Καθαρός.
P.S. 2 H Σ. μου είπε ότι είναι η κρίση των τριάντα. Μα τα έχω περάσει...Μ' αρέσει όμως αυτό το ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Είναι η δική μου σειρά να επιλέξω φίλους, δουλειά, σπίτι, χώρα. Ναι και χώρα. Ποιός σου είπε ότι θα μείνω στη χαβούζα με τους psycho;
P.S. 3 Θέλω το επόμενο κείμενο στο blog να είναι αλλιώς. Οι ήρωες να είναι άλλοι. Εγωιστικό; Μπορεί. Η σελίδα βλέπεις γυρίζει...