σήμερα: therapy

Κάποτε ζούσα για το αύριο. Αναρωτιόμουν διαρκώς για το τί θα συνέβαινε αύριο. Αν θα ήμουν καλά, αν θα ήταν μαζί μου, αν θα χωρίζαμε, αν θα το άντεχα, αν δεν θα τον άντεχα, αν δεν με αγαπούσε, αν θα με απατούσε, κι άλλα τέτοια χαζά, που με έκαναν να χάνω το σήμερα. Και μαζί μ' αυτό έχανα εμπειρίες, δουλειές, ανθρώπους. Δεν μπορούσα να παρακολουθήσω ακριβώς αυτό που συνέβαινε. Άσε που είχα μία μόνιμη αγωνία κι ένα αίσθημα ανικανοποίητου. Τελικά, κάποια στιγμή, η ζωή μου άλλαξε. Βασικά ο οργανισμός μου ο ίδιος την άλλαξε. Γυρίζοντας το κουμπί, βρήκα τις ισορροπίες μου, είδα τα πράγματα στις σωστές διαστάσεις και άρχισα να ζω για το σήμερα. Και δεν τα κατάφερα μόνος. Πολλές συνεδρίες, πολύ κλάμα, πολύ σκέψη, και πολύ προσπάθεια. Σήμερα λοιπόν αποφάσισα ότι έπρεπε να ευχαριστηθώ το therapy. Έτσι κι έγινε. Έστρεψα το φως βαθιά μέσα μου. Είπα πράγματα που έχω διαπιστώσει για μένα και άκουσα πράγματα που, ενώ με προβλημάτισαν, δεν με απογοήτευσαν. Ξέρω ποιος είμαι και πού πηγαίνω, έχω επίγνωση της κατάστασης και μ' αρέσουν όλα όσα μου συμβαίνουν. Μ' αρέσει κυρίως το γεγονός ότι άλλαξα. Κι αλλάζω και διορθώνω και ξεθάβω πράγματα και τα φτιάχνω. Κι αυτό είναι μια διαδικασία που δεν σταματά. Συνεχώς κάνω διορθωτικές κινήσεις. Δεν είμαι στάσιμος. Τα καταφέρνω πολύ καλά μόνος. Και βρίσκω απαντήσεις. Και συναντώ το εγώ μου, που για χρόνια ήταν ξεχασμένο. Κι είναι ωραίο που αλλάζω πίστα ξανά. Σήμερα λοιπόν, το μόνο που προγραμμτίζω για το αύριο είναι το therapy. Γιατί το σήμερα είναι πιο ωραίο σήμερα, απ' ότι αύριο.

P.S. 1 ...therapy. Just do it!

P.S. 2 ...therapist. Thank God!

P.S. 3 ...Αυτό δεν πρόλαβα να στο πω. Ο χρόνος δεν μου έφτασε.