and so the story goes (part II)

Οι επόμενες ημέρες τον βρήκαν μελαγχολικό. Αυτό που ήρθε να αλλάξει τη ζωή του ήταν ένας μικρός γάτος. Τον ήθελε πολύ, αλλά ούτε αυτό του έδωσε τη χαρά που πίστευε. Ένιωθε μισός, και συνέχεια σκεφτόταν τα τελευταία χρόνια. Μια μικρή, κι εντελώς χαζή περιπέτεια που είχε, τον έβαλε να σκεφτεί ότι έπρεπε να βουτήξει στη ζωή. Να γευτεί, να ζήσει, να μην αποχωρήσει, να μην κλειστεί. Ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ ανοιχτός σαν άνθρωπος, κάτι που άλλες φορές τον έκανε ευάλωτο, κι άλλες επιθυμητό. Όμως τώρα βρισκόταν μπροστά στο σταυροδρόμι, κι έπρεπε να αποφασίσει προς τα που θα κινηθεί. Στη μοναξιά ή στην απόπειρα. Η αλήθεια είναι ότι όσες γνωριμίες κι αν είχε κάνει το τελευταίο διάστημα δεν είχε βρει κάτι που να του κεντρίσει το ενδιαφέρον. Πρόσωπα διαφορετικά και χαρακτήρες ανολοκλήρωτοι. Έτσι λοιπόν η απόπειρα να πάει παρακάτω με κάποιον άνθρωπο του φαινόταν όνειρο θερινής νυκτός. Το ίδιο όμως και η μοναξιά. Δεν είχε φτιαχτεί γι' αυτήν. Είχε πράγματα να δώσει. Συναισθήματα να μοιραστεί. Όμως και πάλι μπροστά του η ίδια φράση. Μήπως δεν έβλεπε καθαρά; Για όλα έφταιγε ο τρόπος που βίωσε το χωρισμό. Ήταν έξι χρόνια μαζί όταν άλλαξε η ζωή του. Και ο τρόπος που έγιναν τα πράγματα τον σημάδεψε. Από μικροί μαζί, και εκτός από την ίδια δουλειά, το ίδιο σπίτι και την ίδια ζωή πίστευε ότι μοιράζονταν και την ίδια αγάπη. Δεν περίμενε ότι εκείνος θα τον απατούσε κατ' εξακολούθηση. Τους τελευταίους μήνες πριν χωρίσουν είχε βρει τον αντικαταστάτη του. Κι εκείνος τους είδε πολλές φορές μαζί χωρίς να το θέλει, χωρίς να το επιδιώξει. Και όλα τέλειωσαν κι εκείνος γύρισε μετά από μερικούς μήνες πίσω, για να ξανατελειώσουν όλα και να ξαναγυρίσει σ' αυτόν για τον οποίο τον άφησε. Μπορεί να μοιάζουν ότι όλα έχουν ξεθωριάσει πια, αλλά αυτό που τον ένοιαζε ήταν η παρακαταθήκη που του άφησε αυτή η εμπειρία. Ένας φόβος ότι όλοι είναι ίδιοι. Μία αίσθηση ότι δεν θα μπορούσε να αφεθεί ποτέ ξανά σε κάποιον άνθρωπο. Κι από την άλλη μια επιθυμία να γνωρίσει κάποιον να ηρεμήσει το μέσα του. Να νιώσει πάλι σημαντικός. Να εισπράξει την επιτυχία ότι τα κατάφερε στην προσωπική του ζωή. Καλή η επαγγελματική ανέλιξη, αλλά στα προσωπικά, τη στιγμή που οι φίλοι του παντρεύονταν, εκείνος έμπαινε στον κόσμο των singles. Ένα δύκολο κόσμο. Σκληρό. Κι ας ήξερε πως η αληθινή ευτυχία δεν είναι σε μια οποιαδήποτε σχέση, ήθελε να νιώσει ασφαλής ξανά. Πέρασε πολλά και η ανασφάλεια, αν και την πολέμησε με νύχια και με δόντια, ήταν μέσα του. Την κουβαλούσε. Κοιμισμένη και σε σμίκρυνση. Αλλά την ήξερε καλά.