οι ζωές των άλλων

Οι άλλοι. Αυτοί. Εκείνοι. Τί κάνουν. Πώς ζουν. Γιατί ζουν. Χωρίς εμάς. Με τους άλλους. Ποιούς άλλους; Τί φορανε. Πού μένουν. Πόσα βγάζουν. Βγάζουν; Είναι ευτυχισμένοι; Δεν μας ρώτησαν. Θέλαμε να τους πάρουμε τηλέφωνο, αλλά κάτι μας έτυχε. Μα εμείς είμαστε καλύτεροι από αυτούς. Έχουμε πιο πολλά. Λεφτά, σπίτια, αυτοκίνητα. Κι οι άλλοι. Μα πώς; Τί λες τώρα; Αλήθεια; Καλά κλείσε το στόμα σου. Καινούρια μηχανή πήρα. Εντυπωσιάστηκες. Δεν την έχεις την εικόνα. Και ούτε πρόκειται. Οι άλλοι δεν ελέγχονται. Δεν είναι του χεριού μας. Κι όμως η ζωή τους γίνεται θέμα συζήτησης. Να μην σε νοιάζει. Να μην ρωτάς. Δεν είναι ενδιαφέρον αυτό. Κατινιά είναι. Αν ενδιαφερόμουν θα σου τηλεφωνούσα. Δεν σου τηλεφωνώ=δεν ενδιαφέρομαι. Αυτό ισχύει και για σένα. Εγώ δέχομαι ότι δεν σε νοιάζω πια. Πάλι φοβάσαι. Τελικά είσαι πολύ φτηνός και λίγος. Τώρα μου βγήκε. Ετεροχρονισμένα. Τώρα το γράφω. Γιατί συνειδητοποιώ ότι δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να ασχολούμαστε με τους άλλους. Είμαστε μαζί τους, δεν μας αρέσουν και προσπαθούμε να τους αλλάξουμε. Τους χωρίζουμε πάλι μαζί τους ασχολούμαστε. Είναι φίλοι μας, τους κατακρίνουμε. Είναι εχθροί μας, τους ξεσκίζουμε. Παντού πηγαδάκια για ξεκατίνιασμα. Ε γ ω ι σμ ό ς. Πώς είπες; Υ π ε ρ ε γ ώ. Ένας κόσμος με προσωπείο. Δεν μ' αρέσει. Πειράζει;

P.S.1 Αγαπώ τους άλλους. Έτσι όπως είναι. Γι' αυτό που είναι. Όταν δεν τους αγαπώ απλά δεν ασχολούμαι.
P.S.2 Στρέφω τη ματιά μου σε μένα. Στη δική μου ζωή. Οι ζωές των άλλων είναι δικές τους. Ακόμα κι όταν οι δρόμοι συναντηθούν και οι ζωές γίνουν μία. Ακόμα και τότε.
P.S.3 Εαυτό δεν έχεις; Ή επειδή κάνεις therapy νομίζεις ότι ασχολήθηκες πολύ μαζί του και τα έχεις λύσει όλα;