η αποκάλυψη

Απόψε διάλεξα να πάω σε μια πρεμιέρα διαφορετική. Είχα να επιλέξω ανάμεσα σε πολλές. Αλλά επειδή έχω κάποια στεγανά σαν άνθρωπος είπα ναι στο κάλεσμα της Ηρούς. Ανάμεσα σε Πλούταρχο στο Rex, Ζήνα στο Vox, Μπάση στο Χάραμα και κάποιες άλλες μικρές ενάρξεις, επέλεξα Polis Stage. Θα μου πεις γιατί έπρεπε κάπου να πάω. It's part of my job (μερικές φορές αναρωτιέμαι τί στα κομμάτια δουλειά είναι κι αυτή που κάνω; prίστικη; και απ' αυτό). Εντάξει, εντάξει, αν έχω παρέα αντέχω τις πίστες. Δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου. Χαζευω τί φοράει ο κόσμος, πώς λυκνίζεται, στοχεύω σε κανένα μουσικό από το σχήμα και όλα κάποια στιγμή τελειώνουν. Απόψε όμως στόχευσα στον Μέμο Μπεγνή. Να σου πω την αλήθεια δεν πίστευα στα μάτια μου και στ' αφτιά μου. Τόσο απλά. Ξέρω ότι έχει σπουδάσει μουσική, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτός ο ωραίος jeun premier έκρυβε τέτοιο ταλέντο. Εξαιρετική φωνή. Ακουμπούσε σωστά στη μελωδία και έλεγε από rock and roll μέχρι pop. Από μπαλάντες μέχρι kitsh 70's. Κι από έντεχνα μέχρι rock. Επαγγελματίας μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Νομίζω ότι κλέβει την παράσταση. Μπορεί ο εξωστρεφής Αντώνης Λουδάρος να παίζει με τον κόσμο, αλλά ο Μέμος Μπεγνής έχει στόφα pop star. Δεν ξέρω αν θα κάνει κάποια στιγμή κάτι στο τραγούδι, αλλά εγώ θα ήθελα να τον δω στη μουσική (it's my place). Για ένα περίεργο λόγο απόψε δε βαρέθηκα. Δεν στέκομαι στο γεγονός ότι έχει απίστευτη άνεση πάνω στη σκηνή, ούτε ότι τον κοιτάς έτσι κι αλλιώς. Είχα την εντύπωση ότι έχει τον αέρα του μικροφώνου. Δείχνει ότι είναι δικό του. Ξέρεις, είναι ωραίο να σε εκπλήσσουν οι άνθρωποι, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Και για μένα η αποψινή εμπειρία ήταν μια αποκάλυψη. Ενθουσιάστηκα.

P.S. 1 Ελπίζω να μην με διαγράψουν οι κουλτουριάρηδες και να μην με παρεξηγήσουν οι εναλλακτικοί, μετά από αυτό το post. Μαζί σας κι εγώ. Απλά βαρέθηκα την ιστορία με τις διαχωριστικές γραμμές σ' αυτή τη χώρα. Αρκετές διαχωριστικές γραμμές έχει η προσωπική μας ζωή. Άλλωστε όλα εμπειρία είναι. Όλα είναι δρόμος.

P.S. 2 Θα ήθελα να ήσουν εκεί, να μην αφήσεις αναμνήσεις να επιστρέψουν.

P.S. 3 Θα ήθελα να ήσουν εκεί, να γελάμε παρέα. Παρότι μέχρι σήμερα είδες πολλά από το μέσα μου κόσμο, δεν θα περιχαρακωθώ αυτή τη φορά. Ό,τι γίνει. Τώρα ξέρω ότι επιλέγω να μην αμυνθώ, όπως ξέρω ότι θα επιβιώσω. Θα με πειράξει να μην... Θα μου αρέσει όμως να...