ο μεθυσμένος μάγειρας, ο ερωτευμένος dj και η Duffy

Τον τελευταίο καιρό όλα ξεκινούσαν με το stepping stone και έκλειναν με το stepping stone. Ήταν το σύνθημά του. Απέναντι σε μια ζωή που δεν τον άφηνε σε ησυχία. Απόψε ξαναγύρισε στο γνωστό του μέρος στο Γκάζι. Μετά από καιρό, κι αφού κατάφερε να βάλει τάξη στην αταξία, επέστρεψε για να παίξει τις μουσικές του. Ο κόσμος που συχνάζει τώρα πια διαφορετικός. Το μυαλό του, στους ανθρώπους που κάθονταν απέναντί του παλιά, και τώρα ζουν μια άλλη ζωή. Του άρεσε να τους βλέπει απέναντι. Απόψε όμως οι αναμνήσεις επέστρεφαν και προσπαθούσε να κλείσει και τη χαραμάδα από την οποία ήθελαν να βγουν. Συνειδητοποιεί ότι έκανε λάθη, έκαναν λάθη. Τα πράγματα δεν έχουν επιστροφή όμως. Αυτό το μάθημα το έχει αποστηθίσει πια. Η βραδιά κυλά ομαλά, όταν συνειδητοποιεί ότι μπαίνει κάποιος θαμώνας που του άρεσε παλιά. Κρατάει κράνος. Αυτό και μόνο του αρκεί για να θελήσει. Κι όμως, μαθαίνει ότι ο αντικαταστάτης του, τον κέρδισε πριν τρεις ημέρες. Τόσο καιρό έπαιζε μουσική εκείνος, αλλά όπως του είπε κάποιος στο facebook φαίνεται απρόσιτος. Καλά να πάθει. Μα τί του βρίσκει, αναρωτιέται. Αφού είναι άσχημος και από εκείνους που απεχθάνεται. Γιατί τα αγόρια γίνονται γυναίκες, διερωτάται σχεδόν όλη νύχτα. Μετά από μια vodka και πέντε τραγούδια, μπαίνει κάποιος που τον είχε φιλήσει μια ανοιξιάτικη Κυριακή στο Μεταξουργείο. Κάνει ότι δεν τον βλέπει και κάθεται με την πλάτη, μπροστά του. Εκείνος απλά γελά. Είναι δυνατόν, διερωτάται. Πες ένα γειά, χωρίς να δικαιολογήσεις την εξαφάνισή σου φοβιτσιάρη, σκέφτεται και λέει στη barwoman ότι ο φόβος των ανθρώπων φταίει για όλα. Περνά κι ένας γνωστός από το περσινό καλοκαίρι. Τον είχε ξεχάσει και χαίρεται για την αντάμωση. Τους έδενε άλλωστε ένα τραγούδι. Κι εκεί που η βραδιά έμοιαζε να είναι εντελώς cool, εμφανίστηκε ο μεθυσμένος μάγειρας. Ένας alternative σαρανταπεντάρης. Chef σε εναλλακτικό εστιατοριάκι της περιοχής. Πιάνουν κουβέντα για τη δουλειά, κι ακούει διάφορα. Κανονίζει όμως μια φωτογράφηση. Αυτός ήταν ο σκοπός του. Μιλάνε για μουσική και διαφωνούν. Ο μάγειρας τα 'χει πιει, κι ο σκοπός του ασαφής. Το μαγαζί αδειάζει. Ο μάγειρας ακόμα εκεί. Περιμένει ένα φίλο του για να φύγει. Όταν εκείνος μαζεύει τα cd's και ξεκινά να φύγει, τον αγκαλιάζει εντελώς αντρικά, κάτι μεταξύ φιλίας και υπονοούμενου. Του αρέσει αυτή η str8 acting διάσταση του πράγματος. Πιο πριν πάντως του είχε πει ευχαριστώ για το stepping stone, το οποίο δήλωσε ότι το είχε ανάγκη η ψυχή του. Η Duffy είναι συνεχώς μπροστά του, κι έτσι μπαίνοντας στο αυτοκίνητο βάζει το cd να λιώνει ακόμα μία φορά. Σκέφτεται πόσο ανιαρή ήταν η βραδιά, αλλά του είχαν λείψει όλα αυτά. Γιατί κατά βάθος το τελευταίο διάστημα τρελαινόταν να συναντά ανθρώπους, να γνωρίζει νέα πρόσωπα, να αφήνει το σημάδι του. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι τελευταία είχε κάτι απροσδιόριστο, που τον έκανε να λάμπει και να είναι επιθυμητός. Κάτι μαγικό μάλλον. Έτσι μόνο το εξηγούσε. Κι έτσι ήταν. Η απελευθέρωσή του από δεσμά που κουβαλούσε χρόνια, προφανώς τον είχε κάνει επιθυμητό στον υπόλοιπο κόσμο που τον έβλεπε αθώο και δυνατό μαζί.