τί θα γίνω όταν μεγαλώσω

Όταν ήσουν μικρός και σε ρωτούσαν τί ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις, δε θεωρούσες ότι αυτή η ερώτηση είναι τόσο βαρετή και σε κατατάσσει στους μικρούς, και πως θέλεις να κάνεις την επανάστασή σου; Αν ήξερα πώς είναι η ζωή του ενήλικα, θα είχα επιλέξει να μη μεγαλώσω ποτέ. Ωστόσο, εμένα τότε δε μου έφτανε που ήθελα να μεγαλώσω για να μη με θεωρούν μικρό, ήθελα να γίνω και πολιτικός. Και δεν φτάνει μόνο αυτό. Ήθελα να ασχοληθώ με τους φτωχούς αυτού του πλανήτη. Και βέβαια το σπούδασα όλο αυτό. Ευτυχώς πάλι, την κατάλληλη στιγμή αποφάσισα ότι θέλω να κάνω κάτι πιο gay. Δεν μου κάθονται οι γραβάτες. Τα κοστούμια πάλι είναι mods και ταιριάζουν με τη Vespa, οπότε δεν είχα πρόβλημα μ' αυτά. Κι έτσι δεν ασχολήθηκα με την πολιτική. Όταν μεγάλωσα πάντως έγινα αυτό που έγινα. Κι όμως αν με ρώταγες σήμερα τί θα ήθελα να γίνω άμα μεγαλώσω θα σου έλεγα αρχιτέκτονας. Να φτιάχνω κτίρια. Μικρά, μεγάλα, μοντέρνα, ενσωματωμένα στο αστικό τοπίο. Να φτιάχνω χώρους διαφορετικούς. Να στήνω σκηνικά. Minimal. Chic. Post-modern. Να διαλέγω έπιπλα Cappellini-Moooi-Magis, υφάσματα Marimekko, φωτιστικά Tom Dixon. Να εξοπλίζω κουζίνες με κατσαρόλες Iittala. Να παίζω με τα δομικά υλικά. Να δημιουργώ. Και κυρίως να διαμορφώνω τόπους που να τους ζουν οι άνθρωποι. Η αρχιτεκτονική και το design είναι παντού. Και είναι σε κάθε μας κίνηση. Σε κάθε αντικείμενο. Σε κάθε λογική. Όπου ζουμε και όπως ζούμε. Γι' αυτό στην επόμενη ζωή αποφάσισα ότι θα γίνω αρχιτέκτονας, γιατί σ' αυτήν εδώ μάλλον δεν προλαβαίνω. Ή προλαβαίνω αλλά ίσως να είμαι φυγόπονος για να ξεκινήσω από το μηδέν (για να λέμε και αλήθειες).

P.S. 1 Αφορμή γι' αυτό το κείμενο, μια σκέψη σε μια κατ' ιδίαν συνομιλία. Thanks για την έμπνευση γιατί βαρέθηκα να γράφω για πιθανούς-απίθανους έρωτες. Φτάνει πια.
P.S. 2 Αισθητική. Πόσο ελιτίστικα την ακούμε αυτή τη λέξη και πόσο καθημερινή είναι τελικά.
P.S. 3 Εσύ τί θα γίνεις στην επόμενη ζωή;