Μιλώντας με την Μ. χθες το βράδυ κατάλαβα ότι αυτό που φοβόμαστε οι άνθρωποι είναι μήπως ξαναδούμε το ίδιο έργο. Μήπως ξαναπληγωθούμε. Μήπως μας φερθούν με τον ίδιο τρόπο. Μήπως ξαναζήσουμε ίδιες καταστάσεις. Κι αυτός ο φόβος μας καθηλώνει. Μας αφαιρεί κάθε διάθεση να προσπαθήσουμε. Να προχωρήσουμε. Να δούμε αλλιώς τις πλευρές της ζωής. Και μας οδηγεί να υποσκάπτουμε ασυνείδητα τα πράγματα. Τόσο πολύ πληγωθήκαμε ή αυτό είναι μια δικαιολογία για να αμυνθούμε στα ενδεχόμενα που ανοίγουν;
Μιλώντας με τον Σ. χθες το βράδυ κατάλαβα ότι αυτό που έχει αξία είναι να περιορίσουμε τον φόβο μας. Να πούμε στον εαυτό μας ότι είναι κομμάτι της ζωής μας ό,τι συμβεί. Ακόμα και να πληγωθούμε, θα έχουμε πιο πριν ζήσει, και θα έχουμε βγει λίγο πιο σοφοί. Θα έχουμε νιώσει. Θα έχουμε αφεθεί και θα έχουμε ζήσει μια νέα ιστορία. Και κυρίως δε θα φοβόμαστε πια να παίξουμε.
Μιλώντας με τον εαυτό μου χθες βράδυ κατάλαβα ότι δεν πρέπει να συγκρίνω τους ανθρώπους. Κανείς δεν είναι ίδιος με κανέναν. Κι όλοι έρχονται για να μας μάθουν κάτι. Να μας μάθουν τί σημαίνει σχέση και τις διαφορετικές πλευρές που μπορεί να έχει. Να μας μάθουν ποιοι είμαστε. Να μας μάθουν να αγαπάμε. Να είμαστε σύντροφοι. Άλλωστε είναι απλά τα πράγματα. Δεν είναι παιχνίδι εξουσίας, αλλά παιχνίδι αγάπης. Και καμία κακή εμπειρία δεν μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα να δοκιμάσουμε, να ζήσουμε, να πάρουμε, να δώσουμε, να προχωρήσουμε.
P.S. 1 Title rejected: Η χαμένη libidos της Μ. και ο ενθουσιασμός του Σ.
P.S. 2 Όταν ένας κύκλος κλείνει, ανοίγει ένας καινούριος. Ζήσε τον.
P.S. 3 Σ' αυτό το νέο κύκλο να είναι καθαρές οι κουβέντες σου.
6 σχόλια:
Δίκιο σε όλα!!!!
Πέφτεις και σηκώνεσαι πάντα, φοβάσαι και όμως ζεις.. έτσι γίνεσαι καλύτερος...
ΥΓ.1 Τέλειο!!!!!!
η ζωη δεν κανει κυκλους η πορεια της ειναi συνεχης και σπειροειδή , ασταματητη .
Συνήθως αυτό συμβαίνει..... κάτι τελειώνει, κάτι αρχίζει! Το θέμα είναι σε κάθε καινούργια αρχή να κουβαλάς τις εμπειρίες του παρελθόντος και τα όνειρα του μέλλοντος αφήνοντας πίσω όλα αυτά (και όλους αυτούς) που μας πλήγωσαν. Άλλωστε.....΄κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα' ασ την απολαύσουμε κάθε φορά .... μοναδικά!
Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι οτι πρεπει να εισαι τυχερός που έχεις ανθρώπους να μιλάς. Μην το ξεχνάς/ξεχνάμε αυτό, καμιά φορά κοιτάμε τα προβλήματα μικρά ή μεγάλα και παραβλέπουμε το γεγονός ότι καποιος είναι εκεί για να μας δώσει να καταλαβουμε ότι φοβόμαστε μην ξαναδούμε το ίδιο έργο, για να μας δείξει οτι είναι καλό να περιορίζουμε τους φόβους μας. Και ναι, η κουβέντα με τον εαυτό μας πιάνεται ΚΑΙ αυτή ως κουβέντα με κάποιον!
αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ αγαπημένε. να είμαι ξεκάθαρη στις κουβέντες μου, σε αυτό που ζητάω και δίνω.
πολλοί φίλοι έχουν αντιδράσει γύρω μου. με βλέπουν κάπως.. δεν το έχουν συνηθίσει αυτό από εμένα. μάλλον γιατί δεν είχα συνηθίσει να απαιτώ, να δίνω αυτό που θέλω και να πέρνω "αυτό" που θέλω ακριβώς την στιγμή που το θέλω. μου λένε μάλιστα πως δεν είμαι ο εαυτός μου και πως πρέπει να συνέλθω γιατί μάλλον έχω αρχίσει να χάνω το μέτρο. τι να κάνω όμως που εγώ τώρα νιώθω πως πραγματικά ζω;
και ας κυνδυνεύω να με δείρουν τέσσερα αγοράκια!
ας το καταλάβει όλος ο κόσμος. μειώνοντας τις αντιστάσεις μας, δεν γινόμαστε άλλοι άνθρωποι, απλώς ζούμε πιο χαλαρά..
και εδώ που τα λέμε και το πολύ σοβαρό και δεν μας βγήκε και σε πολύ καλό!!!!!!!!!!!!
ξέφυγα από το θέμα;
ας είναι! οι δρόμοι και οι προορισμοί είναι για να τους ξεφεύγουμε!
O Patrelakis sto player milaei gia ena "Taksidi". Aytos einai o kyklos ena taksidi gyrw apo toys allous kai ton aksona mas.
Oi empiries kai oi proigoumenes sxeseis einai mia seira apo dedomena pou eite ta xrisimopoieis pros ofelos sou eite ta afineis stin akri(spanio pragma) kai ksekinas tabula rasa
Δημοσίευση σχολίου