voyage

Ένα ταξίδι είναι η ζωή που πίσω δεν ξαναγυρνά. Έχει γίνει στίχος τραγουδιού ακριβώς έτσι, έχει γραφτεί σε βιβλία, σε άρθρα, έχει ειπωθεί σε παρέες, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, έχει γίνει το μην ξεχάσω στο post-it του ψυγείου. Κι όμως, αυτή τη ζωή πόσο τη σεβόμαστε; Πόσο την εκτιμάμε και πόσο την αγαπάμε; Συνήθως τη ζούμε όπως μας έρχεται, κι άλλες φορές της θυμώνουμε για όσα δεν μας φέρνει. Πολλές φορές την καταπιέζουμε, άλλες τόσες την υποσκάπτουμε και κάποιες άλλες την καταστρέφουμε. Παρόλα αυτά, τη θέλουμε. Γιατί κρύβει πάντα μέσα της μια ελπίδα, τυφλή. Την ελπίδα ότι θα φέρει το καινούριο, το διαφορετικό, το μοναδικό. Σκέφτομαι όμως ότι, όσο κι αν δεν είναι πάντα στο χέρι μας, είμαστε εμείς που της δείχνουμε το δρόμο. Της λέμε με τον τρόπο μας εκεί να με πας.
Στο μηδέν να με πας. Δύσκολο να μηδενίσεις το κοντέρ. Ακόμα κι αν το κάνεις, θα σε ανακαλύψει ο επόμενος έξυπνος υποψήφιος "αγοραστής" που θα έρθει με τον μηχανικό του για να σε ελέγξει. Πάντως, πολλές στιγμές θα ήθελα να ζω στο μηδέν. Χωρίς χιλιόμετρα. Και τα πρώτα μου χιλιόμετρα να τα κάνω στα στενά του Παρισιού. Ο οδηγός να είναι έξυπνος, χαρούμενος και δοτικός. Να ξέρει που με πηγαίνει, και με ποιό τρόπο. Άλλες φορές πάλι, θα ήθελα να είμαι εγώ ο οδηγός και να έχω ένα καλοσυντηρημένο αυτοκίνητο με κάποια χιλιόμετρα επάνω του. Στρωμένο που λέμε. Και να το οδηγώ στους δρόμους της νότιας Κρήτης. Κακοτράχαλους, αλλά όχι επικίνδυνους. Απλά περιπετειώδεις.

Επειδή όμως η ζωή σε πάει εκεί που τις δείχνεις, αλλά με τον τρόπο που θέλει αυτή, απόψε σκέφτομαι πως η λέξη voyage μ' αρέσει πολύ. Και ο δρόμος από τον οποίο θα ήθελα να με περάσει αυτό το βράδυ είναι ένας κι είναι μακρυά. Δεν είναι εκεί που της δείχνω να με πάει, αλλά είναι μια μικρή παράκαμψη που θα ήθελα να κάνω. Για να πάρουμε ένα συνεπιβάτη. Γιατί το ταξίδι δε μπορεί να είναι πάντα μοναχικό. Κάποιες στιγμές μπαίνουν στο αυτοκίνητο κι άλλοι. Κάποιοι οδηγούν, κάποιοι κάθονται στη θέση του συνοδηγού. Μια παράκαμψη να πάρουμε τον συνεπιβάτη, ο οποίος θα ξέρει να οδηγεί, αλλά στη θέση του οδηγού θα είμαι εγώ. Και να πάμε στο πιο αγαπημένο του σημείο στη γη. Το μέρος που θα τον έκανε να νιώσει όλο του το είναι. Ένα μέρος που θα μου αποκαλύψει κι εγώ θα το κρατήσω μυστικό.

P.S. 1 Αλήθεια υπάρχει ένα τέτοιο μέρος για σένα;
P.S. 2 Θα μου το πεις;
P.S. 3 Θα πάμε κάποτε;
P.S. 4 Μια σκέψη στο βράδυ της Παρασκευής που έγινε post, και ψάχνει παραλήπτη.