η αλήθεια γυμνή

Ένα τυχαίο γεγονός έβγαλε την πραγματικότητά μου στο φως. Το κομμάτι από το puzzle που έλειπε, κι έψαχνα για πολύ καιρό και συνάμα την αλήθεια που φοβόμουν να αγγίξω. Ένα τυχαίο γεγονός που με έκανε να πονέσω πολύ, αλλά ταυτόχρονα με έκανε να ψάξω. Βαθιά μέσα μου. Να εντοπίσω την αιτία, το γιατί και το πώς. Και να πρέπει τώρα να τα βάλω όλα σε τάξη.
Το τυχαίο γεγονός είναι η κακή συμπεριφορά μου απέναντι σε έναν άνθρωπο. Γιατί από τη μια τον πίεσα, από την ανασφάλειά μου να το ζήσω πριν τον χάσω, κι από την άλλη ήθελα να συμπεριφέρεται όπως εγώ ήθελα. Το αποτέλεσμα ήταν να αντιδράσει και να φύγει. Θα μπορούσα να κρυφτώ πίσω από το γεγονός ότι όταν τον γνώρισα υπήρχε και κάποιος άλλος στη ζωή του ή ότι κι εκείνος με πέρασε από test drive. Αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός. Να δικαιολογηθώ. Αν και για κάποιους αυτή η δικαιολογία είναι πολύ καλή. Δε θα μείνω στον άλλον λοιπόν. Δε με αφορά με την καλή έννοια. Γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος και με νοιάζει και με αφορά. Αλλά αυτή τη φορά πρέπει να μείνω στα δικά μου λάθη. Στις δικές μου κακές αντιδράσεις. Νιώθω ότι έκανα λάθος και το πληρώνω. Όμως αυτό το λάθος είναι η αιτία του κακού. Δε φταίνε μόνο οι άλλοι ή πάντα οι άλλοι. Φταίω κι εγώ, και φταίω πολύ. Κι επειδή είναι πολύ σπάνιο κάποιος άνθρωπος να σου κινεί το ενδιαφέρον σε πολλά επίπεδα και να νιώθεις το σκίρτημα γι' αυτόν, είναι βαρύ το τίμημα που πληρώνω, αλλά πρέπει να το πληρώσω για να τα βρω ουσιαστικά με τον εαυτό μου. Να διορθωθώ. Μέχρι τώρα μάθαινα να επιβιώνω. Τώρα πρέπει στην ψυχοθεραπεία μου να προχωρήσω παρακάτω. Να διορθωθώ. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πει έτσι είμαι εγώ και σ' όποιον αρέσει. Είμαι εκείνος που θέλει να αλλάξει τα κακώς κείμενα.
Η πρόθεσή μου δεν ήταν κακή. Δεν έκανα ότι έκανα για να τον πληγώσω ούτε για να τσακωθώ μαζί του. Το πρόβλημά μου είναι ότι πιστεύω πως θα μείνω μόνος για πάντα κι επειδή αυτός ο άνθρωπος που εμένα μου άρεσε, γύρισε να με κοιτάξει, από τον ενθουσιασμό μου και τον παρορμητισμό μου, αλλά και από μια αρχηγική μου τάση, έκανα το λάθος. Γιατί λάθος είναι όσο κι αν εκείνος επέμεινε ότι είναι διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων. Στην ουσία του πράγματος όμως εγώ ήθελα να εισπράξω το ενδιαφέρον του, κι αντί να τον αφήσω να μου το δείξει εκείνος, του το απαίτησα και μάλιστα άκομψα. Αυτό όμως είναι κάτι που είδα να γίνεται από τη μητέρα μου, η οποία θυματοποιούσε πάντα τον εαυτό της και προκειμένου να βγει από αυτή την κατάσταση καταπίεζε τον πατέρα μου, έχοντάς τον πάντα σούζα. Το γιατί θυματοποιώ κι εγώ τον εαυτό μου μάλλον είναι προφανές. Όπως ότι μεταφέρω αυτού του είδους τις συμπεριφορές στις ερωτικές μου σχέσεις. Όμως δεν θέλω και δεν έχω και κανένα δικαίωμα να έχω κάποιον σούζα. Γι' αυτό και όσοι αντιστέκονται σε αυτό είναι εκείνοι που με κερδίζουν. Μόνο που εκείνοι με κερδίζουν αλλά τους χάνω εγώ. Όσοι πάλι είναι σούζα μπροστά μου νομίζοντας ότι έτσι θα με κερδίσουν με χάνουν. Σ' αυτό λοιπόν ψάχνω να βρω την ισορροπία. Και θα την βρω. Γιατί θέλω να μην ξανακάνω αυτό το λάθος. Θέλω να νιώθω ότι όποιος μου προσφέρει κάτι, το κάνει επειδή το θέλει, κι όχι επειδή εγώ-το θύμα, του το επέβαλα. Δεν οδηγεί πουθενά αυτό. Γιατί εγώ βλέπω τον εαυτό μου θύμα, αλλά στην ουσία είμαι ο θύτης. Μοιάζει απίστευτο το μπλέξιμο, αλλά νομίζω ότι κρατάω την άκρη.
Κι από την άλλη από αυτή την ιστορία βγήκε κάτι καλό. Εκτός από το γεγονός ότι μπαίνω πλέον στα βαθιά για τα οποία η ψυχολόγος με προκαλούσε τόσο καιρό κι εγώ απέφευγα, άνοιξα επιτέλους το στόμα μου και μίλησα στον πατέρα μου, ο οποίος έχει αποδεχθεί ένα gay γιο, αλλά γίνεται υπερπροστατευτικός και καταπιεστικός. Έβαλα τάξη σε αυτό, όπως επίσης μίλησα και με τους δύο γονείς μου και έμαθα πράγματα πολύτιμα για να μπορέσω να κατανοήσω γιατί φέρομαι έτσι. Τί έχω εισπράξει και πώς έχω μεγαλώσει. Η μητέρα μου από αστική οικογένεια παραδέχθηκε ότι με μεγάλωσε με ένα snob τρόπο, βλ. αρχηγικές τάσεις. Ή μου μίλησαν για τη σχέση τους, για το πως λειτουργούσε και πώς άλλαξε μέσα από το therapy και τον διάλογό τους. Τους είπα κι εγώ ποιος είμαι. Πώς είμαι. Κι εκτός από τη συμβουλή τους, που πάντα είναι καθησυχαστική λόγω του ρόλου τους, με έκαναν να νιώσω πραγματικός. Ότι έχω διανύσει μια μεγάλη διαδρομή και ότι η πηγή είναι κοντά. Είναι ανηφόρα, αλλά έχω δυνάμεις.
Σήμερα συνειδητοποίησα ότι ο εγωισμός μου δε μ' αφήνει πολλές φορές ελεύθερο. Ο άνθρωπος που έζησα 6,5 χρόνια τη ζωή μου μαζί του έκανε λάθη. Όμως είχα κι εγώ μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Όχι γιατί η σχέση μας τελείωσε, αυτό θα συνέβαινε, αλλά γιατί έβλεπα τη μισή μου αλήθεια. Εγώ όμως όπως τώρα, έτσι και τότε, ήθελα να είμαι αρχηγός. Και ήμουν. Και του υποδείκνυα τα πάντα. Και πιο πολύ πληγώθηκε ο εγωισμός μου. Αν του μίλαγα σήμερα θα του έλεγα ότι για τις κακές συμπεριφορές του τον έχω συγχωρέσει, κι ότι κατανοώ γιατί φέρθηκε έτσι. Γιατί τώρα κατανόησα εμένα. Κι αυτό είναι η ουσία. Και δεν μένω στο γεγονός ότι με απάτησε ή κράτησε το σπίτι. Αυτά είναι πλέον χαζά. Σημασία έχει ότι αυτά που μου έλεγε, κι εγώ δεν παραδεχόμουν, ήταν αλήθεια. Ήταν ένα κομμάτι που μου βγήκε. Και τότε και λίγο αργότερα, και τώρα. Ένας πανικός και μια υστερία να ζήσω τα πράγματα όπως θέλω εγώ. Ε, δε γίνεται έτσι. Και ξέρεις κάτι. Αυτή η θυματοποίηση, έτσι όπως εξήγησα πιο πάνω, έχει μια πολύ καλή επίφαση. Δεν έχω γυμνασμένο σώμα, οπότε είμαι ανασφαλής που δεν θα αρέσω σε κανέναν. Τί λέω ο μαλάκας; Αφού αρέσω, σ' αυτούς που θέλω, αρέσω. Άρα όλα ήταν ένα παιχνίδι του μυαλού. Ένα παιχνίδι για να κρύβομαι από αυτά που θα έπρεπε στα 32 μου να έχω επιλύσει. Έστω κι έτσι όμως ποτέ δεν είναι αργά. Δεν έχω επιλογή παρά να τα καταφέρω και την επόμενη φορά, απλά να ζήσω.
Νιώθω άσχημα απέναντι σε έναν άνθρωπο από το παρελθόν γιατί, ανεξάρτητα από τη δική του συμπεριφορά, αποδείχτηκε σήμερα μέσα από αυτές τις σκέψεις ότι έκανα λάθος. Αφήνω αυτή τη συγνώμη να πετάξει στον αέρα να πάει να τον βρει.
Για σένα που ζήσαμε 6,5 χρόνια μαζί να ξέρεις σου μιλάω τώρα. Ίσως κάποια στιγμή αυτές τις σκέψεις θελήσω να τις μοιραστώ μαζί σου, όχι για να γίνουμε φίλοι, αλλά για να μαλακώσει η δική μου ψυχή, και να μπορέσω να φύγω οριστικά από το παρελθόν. Ξέρεις σε κατηγόρησα για το γεγονός ότι έζησα μαζί σου άσχημες καταστάσεις που με σημάδεψαν και δεν μπόρεσα ακόμα να φτιάξω τη ζωή μου όπως εσύ. Αλλά να που αποδεικνύεται ότι μετά το χωρισμό δεν ήταν οι πράξεις σου το πρόβλημά μου, αλλά είμαι εγώ το πρόβλημά μου. Δε σου δίνω άφεση αμαρτιών, αλλά σε συγχωρώ.
Όσο για σένα, να ξέρεις πως σου είμαι ευγνώμων. Γιατί με προχώρησες χωρίς να το ξέρεις. Σου χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ. κι αυτό ακριβώς ψάχνω από μια σχέση, να πάω παρακάτω. Κι επειδή το δικό μας δεν ήταν σχέση, θα ήθελα να το δω να γίνεται. Γιατί έχω τόσα πολλά πράγματα μέσα μου και θέλω να τα μοιραστώ με σένα. Θα ήθελα μια δεύτερη ευκαιρία λοιπόν. Ξέρω πως δεν θα μου τη δώσεις. Πιστεύεις ότι δεν ταιριάζουμε. Τώρα πια όμως, ίσως και να ταιριάζουμε. Όχι μόνο σ' αυτά που μας ένωσαν, αλλά και σ΄αυτά που μας χώρισαν. Σκέφτομαι να σε διεκδικήσω κι ας φάω τα μούτρα μου ξανά, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Το μόνο που με παρηγορεί είναι το γεγονός ότι έχω δει ανθρώπους να χωρίζουν και να ξανασυναντιούνται. Αν είναι το κισμέτ, θα γίνει. Καλή καρδιά μάτια μου. Και να ξέρεις πως σε σκέφτομαι.

P.S. 1 Αυτή είναι η πολύ δική μου αλήθεια. Και παρόλα αυτά, τα τόσα αρνητικά, θέλω να σου ζητήσω εσένα που θα διαβάσεις αυτό το κείμενο να μη με κρίνεις μόνο για τα λάθη μου, αλλά και για τα σωστά μου.
P.S. 2 Κι αν ξανακατηγορήσω ανθρώπους σε επόμενα posts βγάζοντάς την ουρά μου απέξω να μου τραβήξεις το αφτί. Με δύναμη.
P.S. 3 Από εδώ και στο εξής πρώτα θα "βρίζω" εμένα και μετά τους άλλους. Γιατί όλοι άνθρωποι είμαστε και το χάνουμε, αλλά να το ξαναβρίσκουμε.
P.S. 4 Να προσέχεις εσύ! Θα μου λείπεις!