3.3.09

αυτοκίνητα


''Αναρωτήθηκα αφού είδα την διαφήμιση στην τηλεόραση. Αυτήν που παίζει εδώ και κάτι εβδομάδες, με την τύπισσα που γδέρνει το αυτοκίνητο (του γκόμενου;) με τη διαμαντόπετρα... Γιατί κολλάμε τόσο με τα αυτοκίνητα ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή μας; Τι μας δένει με αυτά; Τι αντιπροσωπεύουν; Χάνουμε κάτι εκεί μέσα; Έχω μείνει να κυνηγάω αρκετά αυτοκίνητα... Αναγνωρίζω τη μάρκα και κοιτάζω μέσα να δω το πρόσωπο που συνέδεσα το μοντέλο και το χρώμα. Βλακεία μου... ποτέ δεν θυμάμαι πινακίδες. Βλέπω το αυτοκίνητο και ταράζομαι προκαταβολικά, λες και υπήρχε περίπτωση να "κάτσει" και να πέσω στο ένα. Ψάχνω να δω πρόσωπο. Να δω τις αλλαγές. Να αναγνωρίσω σημάδια. Να ταραχτώ στη θέα άλλων στη θέση του συνοδηγού. Στη θέση... Ίσως αυτό να είναι τελικά. Μας δίνουν μια "θέση". Εκεί, μέσα στο αυτοκίνητο. Αναγνωρίζεται ο συνοδηγός σαν σύντροφος, σαν φίλος, σαν πολύ οικείο πρόσωπο. Δεν θα μπορούσε να είναι ένας ξένος που έκανε ωτοστόπ, μια γυναίκα που προσφερθήκαμε να βοηθήσουμε με τα ψώνια. Αμέσως βγαίνουν τα συμπεράσματα. Παλιά (ακόμα και τώρα μάλλον) η σύζυγος πάντα μπροστά, εκτός κι αν το αυτοκίνητο φιλοξενούσε φιλικό ζευγάρι. Τότε οι άντρες ήταν μπροστά, οι γυναίκες "να λένε" πίσω "τα δικά τους". Κι αν τύχαινε να δει κανείς άλλη γυναίκα στη θέση του συνοδηγού, θέση δικαιωματικά και αποκλειστικά της συζύγου, γινόταν το μακελειό. Είναι η θέση που σου δίνει την απόλυτη πρόσβαση στον οδηγό. Κοντά στα πόδια του, στα χέρια, στο σβέρκο. Κοντά στη μουσική. Για να κάνεις υποσημείωση τις διαθέσεις. Κοντά στο κοντέρ για να ελεγχεις την ταχύτητα και να τονιζεις πόσο νοιάζεσαι τον άλλο και δεν θες να σκοτωθεί (να σκοτωθείτε γιατι σκέφτεσαι και λίγο τον εαυτούλη σου), και να τον εκνευρίζεις με παρατηρήσεις και άστοχες οδηγίες........ (Συνεχίζεται)''

P.S. 1 Αυτό το κείμενο γράφτηκε από τον sottovoce-aparajito πριν 2 χρόνια. Ποτέ δεν το συνέχισε. Κι έτσι πήρα την πρωτοβουλία να του δώσω ξανά ζωή. Αρχικά σκέφτηκα να το συνεχίσω εγώ, αλλά μετά αποφάσισα να του δώσω απλά ξανά ζωή. Γιατί;
P.S 2 Γιατί θυμάμαι με τη Δ. πόσες φορές κυνηγάγαμε ένα κόκκινο Skoda κι ένα άσπρο Peugeot στα Πατήσια.
P.S. 3 Γιατί ταράζομαι όταν βλέπω μαύρο Renault Twingo.
P.S. 3 Γιατί για πάρα πολλά χρόνια έψαχνα ένα Ford Fiesta.
P.S. 4 Γιατί πρόσφατα κοίταζα για ένα μηχανάκι.
P.S. 5 Γιατί άραγε έχει κυνηγήσει κανείς ένα Golf και μία Vespa; Έχει νοιαστεί κανείς ποιός οδηγεί κι αν υπάρχει συνεπιβάτης;
P.S. 5 Ευτυχώς πάντως οι υπόλοιποι δεν οδηγούσαν, οπότε δεν έχω και πολλές επιλογές.

6 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλησπέρα!!!!
Αχ ποτέ ποτέ δεν θυμάμαι μάρκες και αριθμούς!!!
Μόνο το δικό μου θυμάμαι το μοντέλο, αριθμό όμως δεν θυμάμαι!!! χαχαχα!
Πάντως έχει τύχει να ψάχνω και εγώ αυτοκίνητο.. φυσικά και δεν το βρήκα ποτέ! Πάντως ισχυεί ότι ό,τι δούμε στο συνοδηγό πάει ο νους μας στο κακό..

apparos είπε...

Αν υπολογίσεις πως το αυτοκίνητο, σου δίνει κάποιο (προσωπικό) χώρο όπως το σπίτι, νομίζω δικαιολογεί την αξία που του δίνετε!

Καλό μήνα!

SK είπε...

@P.S. 5:
Εκτός κι αν το Golf είναι GTI ;-)

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι δεν αντιμετωπίζω τέτοιο πρόβλημα. Όλοι οι γκόμενοί μου bmw είχαν σε χρώμα ασημί.

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

den niwthw den niwthw katholou ayto to post
alla katholou
ti na peis
isws pou otan akouw kynigi aytokinhtvn skeftomai mia omada skylwn me ton ena apo aytous na kataligei katw apo tis rodes...

One of the people είπε...

@ Hfaistiwnas. Κι εγω θα θελα να μη θυμαμαι. Πολλα πραγματα. Θα θελα να μη θυμαμαι λεπτομερειες.

@ Apparos. Μπορεις να το δεις κι ετσι.

@ SK. Κι αν είναι;

@ Ανώνυμος. Φαίνεται ότι για τα δικά μου δεδομένα διάλεγες λάθος γκόμενους.

@ Ψευτικος Πετρος. Μ' αρεσει που δεν το νιωθεις. Δε σημαινει οτι κι εμεις που καποτε το νιωσαμε οτι καναμε καλα.