19.5.10

σκόρπια

Έμαθε η καρδιά. Ωραίο τραγούδι, φρέσκο της Δήμητρας Παπίου. Το ακούω και με συγκινεί. Το έγραψε ο Κώστας ο Λειβαδάς με τη Λίνα.
Αναρωτιέμαι συχνά τί θα γίνω όταν μεγαλώσω. Ή μήπως μεγάλωσα;
Θέλω να πάρω αυτά τα μαύρα γυαλιά που φοράς. Τα ζήλεψα.
Αηδιάζω με τη χώρα αυτή.
Στεναχωριέμαι που βλέπω ότι η Αθήνα ζει στην απόλυτη deca.
Δεν έχω διάθεση για κανένα shopping.
Δεν με αφορούν οι γιορτές και τα πανηγύρια.
Είμαστε σαν μια μικρή ανάσα που την παίρνεις και μετά έρχεται άλλη κι άλλη κι άλλη.
Μ' άρεσε η φωτογραφία μιας φίλης στο facebook που φοράει το μπλουζάκι που της χάρισα.
Μ΄αρέσει που καπνίζω.
Νιώθω ήρεμος κάποιες φορές.
Θέλω να μιλάω με ανθρώπους που δε φοβούνται τη ζωή τους και την ζουν.Οι εμπειρίες τους είναι σοφία.
Υπάρχει μια διάχυτη ματαιότητα.
Έχω πολλά νεύρα.
Και μεγάλη φρίκη. Φρίκη σου λέω.
Μ΄αρέσει το σύνθημα "Βασανίζομαι" στους τοίχους.
Βαρέθηκα τα new fusion mediterrenean menu των εστιατορίων.
Δεν αντέχω άλλο την καταστροφολογία. Παντού καταστροφή. Έρχεται, ήρθε, θα 'ρθει;
Το παγωτό είναι παρηγοριά.
Θέλω να πάρω πολλά jeans και δεν μ' αρέσει κανένα. Κουκουρούκου.
Λέω να σπουδάσω design. Φτου κι απ' την αρχή. Τέλεια.

4 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Και το στυλ της μορφοποίησης του κειμένου άλλαξες.. η κατάσταση γίνεται ανυπόφορη έχεις δίκιο..
Καλημέρα!!

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Είδα την Δήμητρα Παπίου τον χειμώνα στην Αθηναΐδα, σε μια παράσταση στημένη από τον Σταμάτη Κραουνάκη. Είχα πολλά χρόνια να την δω - από την εποχή "Αχ, κυρία αμαρτία", δέκα και πλέον χρόνια πίσω. Εξακολουθεί να έχει εξαιρετική σκηνική παρουσία και φωνή ενδιαφέρουσα, ερμηνεία γυναίκας, που έχει βιώσει πράγματα, ανθρώπους, καταστάσεις... κι εξακολουθεί να βιώνει!
Δεν ξέρω αν ο δίσκος αυτός, το "Έμαθε η καρδιά" περιλαμβάνει και τα τραγούδια της παράστασης αυτής, του "Απλά Δήμητρα".
Ένα (άσχετο) έχω να πω, βέβαια: Η καρδιά ποτέ δεν μαθαίνει! Είναι ανεπίδεκτη κι ίσως καλύτερα έτσι...
;-)

Τώρα, για την γενική κατάσταση θέλει πολλή προσπάθεια ατομική και συλλογική, για να βγούμε από τον βούρκο, στον οποίο κολλήσαμε, και δεν ξέρω πόσοι έχουν την διάθεση, την δύναμη, τον χρόνο γι' αυτό...

DaisyCrazy είπε...

Όντως ανάκατα όλα αυτά..

Μη σε παίρνει από κάτω βρε! Μην τους κάνεις τη χάρη. Το κεφάλι ψηλά και χαμόγελο στα χείλη :)

δημήτρης είπε...

ναι, ναι... να ασχοληθείς με το design! Άλλωστε το΄ χεις! :-)... καιρός για καινούργια ξεκινήματα!