14.1.09

...και δε χτυπάει το τηλέφωνο


Μετά από μια μεγάλη και δύσκολη μέρα, λίγο μετά τα μεσάνυχτα μπαίνω σπίτι. Έβρεχε και παρόλα αυτά συνηδειτοποιώ ότι επειδή έτρεχα με τη μηχανή δεν έχω βραχεί. Είχα σκεφτεί ενόσο ήμουν πάνω στη μηχανή ότι έχω γενέθλια και φέτος δεν θα με πάρει κανείς πρώτος τηλέφωνο να μου ευχηθεί. Ξέρεις αυτό το γνωστό κλασικό παιχνίδι όταν είσαι in a relationship. Παρόλα αυτά χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η κολλητή μου. Εντυπωσιακό. Κι έρχονται και κάποια μηνύματα από επίδοξους i want you γκόμενους. 12.30 και πια είμαι 32. Μ' αρέσει το 32, πιο πολύ από το 31. Είναι πιο στρογγυλό, δεν έχει γωνίες και μοιάζει να κουβαλά καλή ενέργεια, σκέφτομαι. Ξεκινάω να πάρω τηλέφωνο μια άλλη φίλη και κάτι κάνω λάθος και στην άλλη γραμμή μου απαντά ένας άντρας με μια πολύ ωραία φωνή. Συγγνώμη που σας ενόχλησα, και με όλο το θράσος συνεχίζω: Έχετε πολύ ωραία φωνή. Πόσο χρονών είστε μου λέει, του απαντώ ακριβώς 32, ούτε πάνω ούτε κάτω, ούτε μπρος ούτε και πίσω. Κι εγώ 27 μου λέει. Κι έτσι ξεκίνησε μια επαφή που κράτησε 3 ώρες. Ένα παιχνίδι απίστευτο.Ξέρεις το παιχνίδι της ατάκας, που μπορεί να σε αναστατώσει τόσο ώστε την άλλη μέρα το πρωί, τί πρωί δηλαδή αξημέρωτα ήταν, να σε πάρει ο άνθρωπος που εσύ πήρες κατά λάθος για να σου πει καλημέρα. Και μετά να σε ξαναπάρει και να σε ξαναπάρει. Και να σε ξαναξυπνήσει το επόμενο πρωί και να νιώθεις ότι πίσω από τη γραμμή μάλλον έχεις βρει το άλλο σου μισό. Αθήνα-Θεσσαλονίκη λέγεται το βιβλίο του Νίκου Μουρατίδη, την ξέρεις την ιστορία; Νόμιζα ότι αυτό μπορούσε μόνο η φαντασία να το δημιουργήσει. Κι όμως, ακόμα μία κουλαμάρα στη ζωή μου. Ευτράπελο. Ακόμα ένα και προχωράμε, αφού δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά. Κι εγώ βέβαια, απογοητεύτηκα γιατί θα ζούσα μία κομεντί στην πραγματικότητα. Μετά συγχωρήσεως κιόλας αλλά ποιος δεν θα ήθελε να ζήσει μια τέτοια ιστορία; Κι εκεί που ξέχασα ότι υπήρχε εμφανίζεται ξανά. Περασμένα μεσάνυχτα Δευτέρας. Πήρε να μου εξηγήσει ότι για κάποιους λόγους δεν θέλει να συνεχιστεί η ιστορία, γιατί έχει πληγωθεί δύο φορές στη ζωή του, μπλα μπλα μπλα. Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε φτιαγμένοι από πέτρα. Δεν μπορώ τους φοβιτσιάρηδες, δεν τους μπορώ. Κακήν κακώς, ακούω όσα έχει να μου πει, μέχρι που μου εξομολογείται ότι με είδε από κοντά. Είχα κάνει το λάθος να του πω τι χρώμα μηχανή και ποια ακριβώς έχω. Αλλά μέσα σε ολόκληρη Αθήνα πώς γίνεται να έπεσε επάνω μου; Κι όχι τίποτε άλλο, εγώ που δεν ήξερα ότι ήταν αυτός, τον κοίταξα. Εκείνος βέβαια το υποψιάστηκε ότι ήμουν εγώ. Και τώρα που του το επιβεβαίωσα άλλαξε γνώμη. Κι εκεί που η συνομιλία μας πήγαινε σε έναν "χωρισμό" διότι μόνο που δεν τα είχαμε με τη δική του λογική, προσπάθησε να μου πει ότι ίσως...βέβαια...αλλά...θα τα πούμε...μη χαθείς. Εγώ να μη χαθώ; Κοίτα να δεις που εγώ θα φταίω. Πάλι κουλαμάρα μου μυρίζεται εδώ, κι επειδή είναι σαφές ότι εμένα δώσε μου ''κι άλλο κάρβουνο'' και πάρε μου την ψυχή, μπορεί και να απαντήσω αν εμφανιστεί ξανά. Εντάξει δέχομαι ότι δεν ήταν ο πιο ορθόδοξος τρόπος γνωριμίας, αλλά αφού θέλεις βρε καμμένε, και μ' έχεις δει κιόλας, ας το πάρει το ποτάμι. Τουλάχιστον σε αυτές τις περιπτώσεις πας και ξέρεις ότι παίζεις από το τίποτα μέχρι το όλα. Η κλίμακα είναι μεγάλη μεταξύ των δύο, υπάρχουν πολλές επιλογές. Ακόμα όμως και έτσι να μην είναι τα πράγματα μπορείς πολύ εύκολα να γελάσεις με το περιστατικό και να πεις ότι παραμένουμε δύο άγνωστοι. Άμα σε πιάσει υπογλυκαιμία δεν θα πας στο περίπτερο να πάρεις σοκολάτα, ακόμα κι αν ξέρεις ότι το πιο πιθανό είναι να το βρεις κλειστό ανήμερα Τα Φώτα; Θα πας κυρία Τένια μου, και μην ακούω παπαριές. Λοιπόν για να σοβαρευτούμε όλοι και δούμε την πραγματικότητα. Η ζωή είναι ωραία. Είναι πολύ ωραία... γι αυτό μην της γαμάμε τα πρέκια της κακομοίρας, θα μας φτύσει στο τέλος και θα έχει δίκιο, και θα διαμαρτυρόμαστε για την γκαντεμιά μας. Όλα κι όλα όμως, δεν ξέρω αν εσάς σας καλύπτει, εγώ πάντως δε θέλω να πω γαμώ την γκίνια μου γαμώ, γι' αυτό ό,τι έρχεται θα το ζω. Να έχουμε να γελάμε με τους άλλους στον οίκο ευγηρείας.

P.S. 1 Την επόμενη φορά θα μου πει να αγοράσω free2go. Μου το είπε γκόμενος αφού με φίλησε. Kat σε έχω νιώσει απόλυτα.
P.S. 2 Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μήπως να του πω εγώ να αγοράσει free2go την επόμενη φορά που θα πάρει; Έτσι θέλουν οι γκόμενοι. Κάψιμο.

6 σχόλια:

apparos είπε...

Καταρχήν χρόνια πολλά για τα γενέθλια σου!

Μου χάρισες ένα πλατύ χαμόγελο! Να 'σε καλά!

P.S. 3 Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μήπως να του πω εγώ να αγοράσει free2go την επόμενη φορά που θα τον πάρω; Έτσι θέλουν οι γκόμενοι. Κάψιμο.

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

Xronia polla loipon!!!
Re sy, mipws kserei kai to blog?
Lew mipws...
Tis EYP einai mou fainetai!!!

One of the people είπε...

Ευχαριστω...ευχαριστω...

Αν ξέρει και το blog στρατηγέ μου την κατσαμε τη βαρκα!

the boy with the arab strap είπε...

δωσε μας το τηλεφωνο σου να σου ευχηθουμε παραπονιαρη ,αλλα επειδη δεν θα το κανεις σου στελνω τις ευχες μου απο εδω . μην τα σκεφτεσαι τα χρονια απλα να τα χαρεις .
η ζωη ειναι ωραια γιατι τα εχει ολα .

kat. είπε...

τα βλέπεις;
όχι.. τα βλέπεις;
όταν λέω εγώ πως πρέπει να γνωριστούμε, δεν κάνω λάθος.. είναι δυνατόν;;;;;;;
μας συμβαίνουν τα ίδια πράγματα.. και εννοείται πως και εγώ κάποτε "ερωτεύτηκα" κάποιον που είχε ωραία φωνή και μιλούσα μαζί του τηλεφωνικά αφού έμενε στην θεσσαλονίκη.
να μην σου πω φυσικά και το άλλοο! πως το βιβλίο "αθήνα-θεσσαλονίκη" είναι το προσωπικό μου best seller και πως το διαβάζω τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο!
απίστευτο!
υγ. να μην του πεις πως έχεις αγοράσει free2go! ήθελα και εγώ να το πω στον δικό μου (σ.σ. τον μαλάκα) αλλά τελικά δεν αξίζει τον κόπο!
υγ2. να του πεις πως έχεις ήδη ξεκινήσει να μιλάς στο τηλέφωνο με ακόμα έναν άγνωστο γκόμενο! εκεί να δεις κάψιμο!!!!!!!

One of the people είπε...

@ --...-- Ναι η ζωη ειναι ωραια, μονο που οσο μεγαλωνει γινεται πιο δυσκολη. Ειναι σαν τις πιστες στα ηλεκτρονικα παιχνιδια. Οσο αλλαζεις πιστα τοσο περισσοτερο δυσκολευει το πραγμα. Ευχαριστω παρα πολυ για τις ευχες.

@ Kat. Έχεις πλεον αναγορευτει στην απολυτη Θεά. Το υγ2 ειναι η αποδειξη του ποσο επικοινωνουμε. Συναδελφικα-αγωνιστικα φιλια.