o Lady D. & το Drama Boy

Όλα ξεκίνησαν πριν μερικούς μήνες σε ένα gay bar από εκείνα που όλοι πηγαίνουν για τον ίδιο σκοπό. Το sex. Ποιο sex θα μου πεις. Το φτηνό θα σου πω και θα το αντιπαρέλθω. Εκείνος έλαμπε μέσα στο σκοτάδι, όχι του χώρου, αλλά το σκοτάδι των ανθρώπων. Κάτι έφερε αυτούς τους δύο ανθρώπους κοντά. Και κάτι τους κρατά μακριά όμως. Υποσχέθηκα να γράψω αυτό το κείμενο για τον φίλο μου, τον Drama Boy, μήπως και το διαβάσει και καταλάβει ότι δεν μ’ αρέσει να τον βλέπω να ταλαιπωρείται από ένα 26χρονο, που άγεται και φέρεται με βάση τα προσωπικά του απωθημένα, τις επιθυμίες του και τη ζωή που ο ίδιος έχει αποφασίσει να διάγει. Και συγνώμη κιόλας που στο λέω, αλλά πάρτο χαμπάρι ο μικρός σε παίζει. Και σε παίζει άσχημα. Αρκετά ευγενής ήμουν, αλλά τώρα που μάλλιασε πλέον η γλώσσα μου, θα στα πω μπας και ταρακουνηθείς. Αν και το θεωρώ απίθανο. Όχι γιατί δεν καταλαβαίνεις τι σου γίνεται αλλά γιατί έτσι νομίζεις ότι σπας τη μονοτονία σου. Κι όμως αυτό το συνεχές κυνήγι της υποτιθέμενης αγάπης είναι σχεδόν αυτοκαταστροφικό και ανούσιο. Δεν προσδιοριζόμαστε μέσα από μια σχέση, ούτε είμαστε σημαντικοί όταν κάποιος είναι μαζί μας. Είμαστε σημαντικοί γι’ αυτό που είμαστε. Για το μυαλό μας, για τα συναισθήματά μας, για το χαρακτήρα μας, για την καρδιά μας. Κι αυτό το είπα κάποτε και σε μένα, και το κατάλαβα μετά από τόσο καιρό που είμαι single και δεν πέφτω στην παγίδα είτε να επιλέξω κάποιον που δεν θα μου αρέσει πραγματικά, είτε να επιτρέψω στον καθένα να μου στερήσει την αξιοπρέπειά μου. Κι εσένα ο Lady D. το κάνει. Και το κάνει καθημερινά. Όταν περνάς από το σπίτι του πρωί-βράδυ να δεις αν είναι μέσα, όταν τον παρακολουθείς στα θέατρα να δεις με ποιον πηγαίνει, όταν του λες ότι θέλεις να είσαι μαζί του κι αυτός κάνει τον Κινέζο, όταν του παίρνεις ακριβά δώρα, όταν του τηλεφωνείς από απόκρυψη για να ακούσεις τον ήχο του χώρου μήπως και καταλάβεις, όταν σου λέει ότι έχει σχέση στην Αγγλία, όταν σε συναντά όποτε αυτός έχει λίγο χρόνο, όταν φέρεται σαν να σε έχει δεδομένο, όταν είσαι διατεθειμένος να δεχτείς όλα αυτά, όταν αγνοεί τις ευαισθησίες σου, όταν δεν έχει καταλάβει ποιος είσαι… Τι άλλο περιμένεις; Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να καταλάβεις ότι σε βλέπει «φιλικά»; Τι άλλο πρέπει να κάνεις για να χάσεις την αξιοπρέπειά σου; Εντάξει αγόρασες τραπέζι και καρέκλες για να τον καλέσεις σπίτι σου για dinner. Και πιστεύεις ότι θα έρθει; Αμφιβάλλω. Εδώ τον κάλεσες στη γιορτή σου και σου είπε ότι προτιμά να το «γιορτάσετε» μια μέρα νωρίτερα γιατί δεν θα έχει χρόνο να ετοιμαστεί για τις διακοπές του. Δουλευόμαστε; Όχι πες μου, δουλευόμαστε; Εγώ ξέρω ότι αν θέλεις τον άλλο, κάνεις πράγματα. Κι αν εσύ θες να δηλώνεις it’s complicated και τη βρίσκεις μ’ αυτό, με συγχωρείς αλλά εμείς οι φίλοι σου στεναχωριόμαστε γιατί δεν αξίζει σε κανέναν αυτή η συμπεριφορά. Σε κανέναν. Αν κατάλαβα κάτι σ΄ αυτή τη ζωή είναι ότι όλες αυτές οι συμπεριφορές είναι εγωιστικές και εγωπαθείς και εγωκεντρικές. Εκτός αν δεν έχεις πιάσει πάτο ακόμα. Ένα πάτο που δεν έχει να κάνει με το παιδάκι αυτό, αλλά με όλα όσα έζησες μετά τη μεγάλη ‘’καταστροφική’’ σχέση σου. Ξύπνα τώρα, γιατί αύριο θα πονάει πολύ περισσότερο. Είσαι ικανός να κάνεις τον εαυτό σου να τον ερωτευτεί μόνο και μόνο επειδή σε φτύνει. Να σου λείπει το βύσσινο. Και πάψε να το παίζεις Drama Boy, δε σου πάει στην ηλικία σου. Πέρασες τόσες δυσκολίες. Έλεος. Να πάει να μπιπ κι αυτός και όλοι οι όμοιοί του. Δεν σου αξίζει αυτό και το ξέρεις. Αλλά είναι η συνήθεια του να βάζεις τον εαυτό σου σ’ αυτή τη θέση. Να κλαις, να χτυπιέσαι, και να μην καταφέρνεις τίποτα για να αποδεικνύεις στο υποσυνείδητό σου ότι καλά κάνεις και συμπεριφέρεσαι έτσι, αφού οι άλλοι δε σε θέλουν. Ακόμα και μια ελπίδα να είχες να σε προσέξει αυτός ο άνθρωπος που μου θυμίζει Lady D. την χάνεις έτσι. Και την χάνεις γιατί το μυρίζεται ο άλλος πόσο πολύ είσαι εκεί και δεν σε υπολογίζει. Ξέρω, κυκλοφορεί πολύ σαβούρα, αλλά δεν ανακάλυψες τελικά το διαμάντι στα σκουπίδια του gay bar. Ένα 26χρονο καλόπαιδο ανακάλυψες, πολύ καλομαθημένο, που ξέρει τι θέλει και δε στο λέει. Ένα παιδί που δεν σε βλέπει αλλιώς γιατί δεν θέλει να σε δει αλλιώς τώρα. Όταν γνωριστήκατε ήξερε να μπιπ μαζί σου. Τώρα δεν ξέρει. Ή μάλλον δεν θέλει. Και την επόμενη φορά που θα κάνεις κάτι γα να τον πλησιάσεις, σκέψου πρώτα εσένα, και πόσες υστερίες θα βαρέσεις μετά. Σ' αρέσεις έτσι; Περνάς καλά; Μάλλον βασανίζεσαι. Εντάξει την ψιλοβρίσκεις όπως όλοι μας με το φτύσιμο, αλλά υπάρχει και τέρμα κάποια στιγμή.

P.S. 1 Ποιος νομίζει ότι είναι; Ένας ακόμα Lady D. είναι, που δεν έχει ιδέα από ανθρώπινες σχέσεις. Αυτή είναι η κακή εκδοχή. Η καλή εκδοχή είναι να σε έχει για καβάτζα.
P.S. 2 Και τα δύο αυτά σενάρια το ίδιο κακά είναι.
P.S. 3 Ενδεχόμενο να μην ξέρει τι θέλει, δεν παίζει μετά από τόσους μήνες. Μην παραμυθιάζεσαι. Τι πρέπει να γίνει για να το δεις όλο αυτό; Γιατί δεν υπάρχει τρίτη εκδοχή, το είπαμε αυτό.
P.S. 4 Μπορείς σε παρακαλώ να κοιτάξεις τον εαυτό σου, να γυρίσεις σελίδα; Και μετά θα έρθουν οι έρωτες.
P.S. 5 Κι ακόμα κι αν δεν έρθουν τουλάχιστον να ζήσεις μια ζωή που θέλεις, όπου εσύ θα ορίζεις τα πράγματα που περνάνε από το χέρι σου. Όχι τη ζωή που σου ορίζουν οι άλλοι.
P.S. 6 Πάντως αν θες να σου δώσω ιδέες για να καείς κι άλλο πες μου. Θα σου πηγαίνει πολύ το smoked, τώρα που το ξανασκέφτομαι. Επίσης μη ξεχάσεις να μου πεις όταν θα χωρίσετε. Μα και κατά φαντασίαν δεσμευμένος; Που είσαι Μολιέρε μου, να εμπνευστείς.
P.S. 7 Πρόθεσή μου ήταν να γράψω ένα χιουμοριστικό κείμενο, αλλά τελικά δε μου βγήκε, μάλλον γιατί αφενός γύρισα κι εγώ στο δικό μου κακό παρελθόν, αφετέρου γιατί "λα σιτιασιόν ε τραζίκ". Κι όποιος αγαπάει παιδεύει, ή αλλιώς τους φίλους τους διαλέγουμε γι' αυτό και τους παιδεύουμε, τα μυστικά μας λέμε. Άντε Dr Ama Boy...