κάνε ένα βήμα, να κάνω εγώ το επόμενο

Πριν πολλά χρόνια, τότε που ξεκίναγα να μαθαίνω να ζω, συνάντησα έναν άνθρωπο. Ένα αγόρι με καστανόξανθα μαλλιά, μάτια μελιά, ένα ενθουσιώδες χαμόγελο, μια αγκαλιά γεμάτη ασφάλεια και μια ωραία καρδιά. Τον όρισα ως τον πρώτο μου έρωτα. Κι έζησα μαζί του σχεδόν τρεις υπέροχους μήνες. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, ήταν δύσκολο να ξεκολλήσω από εκείνον. Μετά από πάρα πολλά χρόνια έμαθα ότι κι εκείνος είχε νιώσει αντίστοιχα. Και το έμαθα γιατί σε πέντε βράδια τον κόσμο χόρτασα μαζί του, που λέει και το τραγούδι. Γιατί ήταν εκείνο το αγόρι μαζί μου. Όμως, κι αυτή τη φορά άλλες αντικειμενικές δυσκολίες. Και τις κατανοώ. Όπως και τότε. Όμως αυτή η δύναμη που μας φέρνει κοντά με κάποιους ανθρώπους στη ζωή μας είναι ανεξήγητη. Αυτή η φυσικότητα που διακρίνει τα πράγματα είναι σπάνια. Όταν έχω εκείνον αισθάνομαι, νιώθω. Γιατί πολύ απλά είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο θα ήθελα να ζήσω, όχι το απωθημένο, αλλά το τώρα. Τόσο απλά και τόσο σπουδαία, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Να ζήσω αυτό που δε χρειάζεται επεξηγήσεις. Σ' αυτό το αντάμωμα λοιπόν, αυτό που προσπάθησα, ήταν να τον γνωρίσω (γιατί δεν τον ξέρω μετά από 13 σχεδόν χρόνια), χωρίς καμία δέσμευση για το μετά, και να ζήσω το τώρα. Κι όμως αντικειμενικές δυσκολίες δε μου έδωσαν αυτή τη δυνατότητα. Η ζωή ξέρει καλύτερα από εμάς γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα. Και ο χρόνος είναι ο μόνος που θα αποδείξει. Δεν θέλω και δεν περιμένω κάτι. Αφήνω τη ζωή πια να οδηγήσει, όπως εκείνη ξέρει, τα πράγματα. Η δική μου συμμετοχή σταμάτησε στην επιλογή μου να τον σεβαστώ. Και να τον σκέφτομαι. Κι αν μας δοθεί η ευκαιρία κάποια στιγμή να γνωριστούμε από την αρχή και να δούμε αν γίνεται εμείς οι δύο να ζήσουμε μαζί, θα είναι γιατί το επιλέξαμε, γιατί η ζωή μας δίνει αυτήν την ευκαιρία, γιατί...

P.S.1 Όταν έχω εσένα...Όταν έχεις εμένα;
P.S. 2 Καλή άνοιξη...
P.S. 3 Είμαι ευτυχής και ισορροπημένος που έζησα κάτι τόσο σπάνιο.