θέλω ονειροκρίτη

Δεν μπορώ να πω ότι πάλι χτες έφαγα πολύ. Κάτι πρασινάδες βόσκησα το βράδυ που μου φέρανε από ένα ορεινό χωριό. Ρόκα, σπανάκι, πράσινη σαλάτα. Όλα μαζί στη σουπιέρα -πόσο μ' αρέσει αυτή η λέξη- και balsamico να 'ρθει να ενώσει τα λαχανικά, που παρεμπιπτόντως άκουγες τη γεύση τους και δεν ήταν ψεύτικα όπως αυτά που σερβιριζόμαστε στα δήθεν. Κατά το πρωί πάλι το ίδιο όνειρο. Και δεν ήταν από βαρυστομαχιά. Σαν προειδοποίηση ένα πράγμα. Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά. Και πριν μία εβδομάδα πάλι το είχα δει. Παρόμοιο. Κάθε φορά αλλάζει το concept αλλά τα πρόσωπα ίδια. Πρόσωπα του παρελθόντος με τα οποία δεν έχω καμία επαφή πια, εννοώ στην καθημερινότητα, και που όταν έρχονται στα όνειρά μου μετά από λίγες ημέρες, ακόμα και ώρες, εμφανίζονται στο ξύπνιο μου. Συνήθως μέσω sms ή mail. Κι είναι τόσο ωραία αυτά τα όνειρα γιατί αυτό που συμβαίνει έχει μεν διαφορετικό σκηνικό, αλλά βλέπεις δε αυτούς τους ανθρώπους να σου μιλάνε και να σου συμπεριφέρονται όπως δεν ένιωσες να σου συμπεριφέρονται ποτέ στο real life που λέει και μια φίλη μου. Άλλοι άνθρωποι σου λέω. Μετανιωμένοι, ώριμοι, κατασταλαγμένοι Τί κουλό συμβαίνει στο σύμπαν και με προειδοποιεί με αυτό τον τρόπο δεν ξέρω. Γιατί πραγματικά στο δικό μου ασυνείδητο δεν υπάρχουν. Έρχονται σαν όνειρα μόνο όταν είναι να εμφανιστούν στην πραγματικότητα. Μήπως να αρχίσω να ανησυχώ με την περίπτωση μου γιατρέ; Ή μήπως κάτι έχουν πάθει τα τέρατα και αποφάσισαν να στοιχειώσουν τον ύπνο μου, μία φορά στο δίμηνο-τρίμηνο, για να μην ξεχάσω. Να μην ξεχάσω πως όταν ανοίγω τα μάτια θυμάμαι ό,τι μου έκαναν. Και συνειδητοποιώ επίσης ότι ζω σε άλλη εποχή, άλλη στιγμή. Δεν θέλω καθόλου να σκέφτομαι το ενδεχόμενο ότι  τα δικά μου όνειρα εκπέμπουν ενέργεια στο σύμπαν και έτσι εμφανίζονται. Γιατί απλά εγώ βλέπω ωραία πράσινα λειβάδια, γεμάτα ρόκα, σπανάκι και μαρούλι, όπου υπάρχουν κι αυτά τα άτομα στο σκηνικό. Τους αφήνω και μου λένε διάφορα, στο όνειρο πάντα, και μετά τους διώχνω γιατί ξυπνάει μέσα μου ο τζαναμπέτης. Λες στα όνειρα να ψάχνω τη δικαίωση; Αφού λένε πως ο νεκρός δεδικαίωται μετά θάνατον, και οι σχέσεις μου  με αυτά τα άτομα, είναι πεθαμένες-έχουμε κάνει και όλα τα μνημόσυνα, ποια δικαίωση ψάχνω κι εγώ; Μπερδεύτηκα εντελώς μ' αυτά και μ΄αυτά. Άντε καληνύχτα. Λέμε τώρα.