Και ξαφνικά όλοι επέστρεψαν. Χαρούμενοι που πέρασαν το Πάσχα των Ελλήνων στην ύπαιθρο. Ανανεωμένοι και ευτυχείς. Εγώ πάλι που έμεινα εδώ είχα την ησυχία μου. Την απόλυτη ησυχία. Δεν χτυπούσε το τηλέφωνο. Δεν ήθελε κανείς να με δει. Δεν ήθελα κι εγώ να με δει. Δεν υπήρχαν κοινωνικές υποχρεώσεις. Δεν εκνευριζόμουν με την κίνηση. Έκανα μόνο τα απαραίτητα. Και γενικώς απολάμβανα τη σιωπή. Και ξαφνικά όλοι επέστρεψαν. Και η δική μου ησυχία πήγε περίπατο. Έτσι λοιπόν ξύπνησα σήμερα κι αναρωτιέμαι. Πιο καλή η μοναξιά; Ή είναι μία φάση που περνάω μετά από την ταλαιπώρια πολλών μηνών. Μετά από κάτι ατέλειωτα πήγαιν-έλα, που δεν έχω αντοχές να ανεχτώ τίποτα περιττό; Κι όμως πιστεύω ότι το μεγάλο μας λάθος είναι που σπαταλάμε τον προσωπικό μας χρόνο, ενίοτε και χώρο, χωρίς να υπολογίζουμε πως το μηχάνημα πρέπει να μπαίνει και στο off που και που. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους, ούτε να κάνουμε τη ζωή μας με βάση αυτό που θα κάνει τους άλλους ευτυχισμένους και χαρούμενους. Όλα έχουν το μέτρο τους. Κι αυτό πρέπει να ξαναβρούμε, αν θέλουμε να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας. Νιώθω λίγο σαν ψυχολόγος του εαυτού μου, είναι που έφυγε διακοπές και η αγαπημένη μου "ψ".
15 σχόλια:
Καλημέρα!
Ναι όντως, δεν γίνεται να συμβαδίζουμε με όλους ή όλοι με μας!
Έτσι είναι.. Συνεχίζουμε απτόητοι!!!
I 've missed you dearest... Welcome back!
σε καταλαβαίνω απόλυτα :)
ναι ρε παιδι μου. ηρθανε πισω ολοι και μας ταράξανε το zen μας.
@ Hfaistiwnas. Απτοητοι! Yeap!
@ Jenna. Missed u too.
@ mahler. Εγώ γιατί δεν σε έχω εντοπίσει ακόμα;
@ Tulip. Θέλω νιρβάνα στον Πρωταρά.
την Κυριακή σε ψάχναμε μήπως μας έπαιζες κάτι καλό ελληνικό αλλά που...
Ήθελα να σου στείλω το mood indigo της Dina Washinghton αλλά τελικά σοτ στέλνω αυτό
http://www.youtube.com/watch?v=n4dfghJNTDI&feature=PlayList&p=A955F577E0E6AAB2&index=20
Λοιπόν, δεν θα σου κάνω ψυχολογική ανάλυση, αλλά θα σου δώσω μόνον την εξής συμβουλή...
Πρέπει να ερωτευτείς, και σύντομα μάλιστα...Και τότε όλα αυτά θα είναι σαν βροχάρικο σύννεφο που πέρασε και στάθηκε για λίγο...
Σε φιλώ...
thanks Artanis
Πάντως εγώ επιμένω. Πιο καλή η μοναξιά. Να μην έχουμε κανένα στο κεφάλι μας. Να μην έχουμε να ανησυχούμε για κανέναν.
δεν μπορούμε ν'αρέσουμε σε όλους. ή όπως το είπε η χαρούλα "σ'οποιους αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε!"
κι όντως το χρειαζόμαστε να μπαίνουμε στο off που και που, να βλέπουμε πράγματα, καταστάσεις, άτομα από απόσταση γιατί όταν είμαστε κοντά δεν έχουμε την ευχέρεια να δούμε όλα αυτά στη σωστή τους διάσταση. μόνο η απόσταση κι η ηρεμία μας χαρίζει την προοπτική που χρειάζεται για να αξιολογήσουμε τα μέσα και τα έξω μας και να δούμε τα σημαντικά, να πετάξουμε τα άχρηστα, να αναγεννηθούμε.
Λοιπόν κοιτα κατι πολυ περίεργο που συμβαίνει. Καποιες αναρτήσεις σου με κανουν να ανησυχώ. Κρατιέμαι να μην επικοινωνήσω μαζί σου να σου πω: "Ξεκόλα, πάρε τη βέσπα και παμε στις ακροθαλασσιές να αράξουμε." Κάποιες 'αλλες όπως ετούτη εδώ με επαναφέρουν στην τάξη. Είτε το αποδέχεσαι είτε όχι τελικά εισαι ενας "επιβιώσαντας" της ζωής ετούτης. Εισαι σκληρός τη στιγμή που λιώνεις ανεξέλεγκτα . Κι είσαι επίσης καννίβαλος στις πιό μελό στιγμές σου.
Αυτο φυσικά ειναι που κανει τους ανθρώπους συγγενείς με μια εκλεκτική συγγένεια τέτοια που οταν σε διαβάζω να νιώθω τόσο περιττή μια δική μου ανάρτηση κι απλα να δηλώνω ότι με καλυψες εσύ.
Μονο μουσικές σου πια δεν ακούω, οπως παλιότερα και πολυ με πειράζει. Θάθελα να εχει κι ηχο ολο αυτό. Ελπίζω να ανακαλύψεις κάποιο αγωγό τέτοιο που να το ανεβάσεις και να μπορω να σε διαβάζω...στεροφωνικά.
Ως του Αγίου Πνεύματος υπομονή . Φιλί.
@ Daisy... ωραία που τα λες... (ασχετο: η δήμητρα ήταν, όχι η χαρούλα)
@ Ηλικία. Πεθαίνω για τις συγγένειες. Πεθαίνω μ' αυτή τη λέξη, την έκφραση...τη στάση ζωής...την επαφή που έχουν οι συγγένειες. Αν και με χαμηλή αυτοπεποίθηση άνθρωπος θα δεχτώ ότι μπορεί να σε αγγίζουν κάποια που γράφω και θα πω ευχαριστώ. Αυτό το gcast έγκωσε όπως γνωρίζεις και μείναμε από player που να παίζει ό,τι εμείς θέλουμε. Γι΄αυτό κάθε ανάρτηση προσπαθώ να έχει το τραγούδι της, κάτι όπως πριν.
Εχθες το βραδυ μιλησα στο τηλεφωνο με ενα παλιο καλο φιλο, ο οποιος εμεινε μονος του το Πασχα, και στον οποιο καποιος του ειπε...: "Δεν σε καλεσαμε να περασεις το Πασχα μαζι μας γιατι ξερουμε οτι εισαι αθεος..."
Μα τοσο πολυ το εχει χασει ο κοσμος; τι ακριβως νομιζει; Οτι με το να κατεβαζεις τον αμπακο και να κανεις το αρνι και το κοκορετσι να εξαφανιζεται, αυτο σημαινει οτι... "θεολογεις";;;
Ελεος πια ελεος...
Δεν υπάρχει αυτό που περιγράφεις... Ελεος δε λες τίποτα.
Δημοσίευση σχολίου