Μια μικρή ανάσα

Ίσως αυτή η πόλη να έχει μια ελπίδα ακόμα. Ίσως η παρακμή να μας κάνει καλύτερους. Να μας μάθει πως η ζωή είναι ωραία και δεν είναι εκεί που την ψάχνουμε. Θα μου πεις πως για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάζεται χρόνος αλλά πάνω απ' όλα δουλειά. Προσωπική και συλλογική. Δεν θα διαφωνήσω. Σωστό είναι αυτό. Όμως μια μικρή ηλιαχτίδα έχει αρχίσει να διαφαίνεται. Έστω στη σκέψη του καθενός. Ακόμα και στις μικρές κινήσεις της καθημερινότητάς του. Μόνο έτσι θα βγούμε από την χρεωκοπία στην οποία μόνοι μας πέσαμε. Γιατί βέβαια σκάψαμε το λάκκο μας και τώρα καλούμαστε να ξαναγίνουμε άνθρωποι. Θέλω να πιστεύω πάντως πως από τη χαραμάδα περνάει λίγο φως. Σήμερα μετά από πάρα πολλά χρόνια Αθηναίος, γέννημα θρέμμα, είδα ένα καλό πρόσωπο που μπορεί λοιπόν να έχει αυτή η πόλη. Παρόμοια σκηνικά όλοι έχουμε ξαναζήσει, αλλά τώρα τα αξιολογούμε αλλιώς. Αυτό που άλλοτε έμοιαζε ενοχλητικό, τώρα φαίνεται ουσιαστικό. Ένα αυτοκίνητο και μάλιστα Jeep με φιμέ τζάμια σταμάτησε την κίνηση σε μια διασταύρωση των βορείων προαστίων. Ο νεαρός οδηγός, που θα έλεγα σίγουρα ότι είναι κλασικός τύπος της περιοχής -πέρα από το αυτοκίνητο που οδηγούσε, απ' όσο πρόλαβα να τον δω αυτή την εντύπωση μου έδωσε- έκλεισε τον δρόμο και μου φώναξε από το μισοκατεβασμένο παράθυρο πόσο ωραίο στιλ έχω και ότι οδηγώ καταπληκτική μηχανή. Χαμογέλαγε με την καρδιά του. Μειδίασα και του απάντησα με ένα συγκαταβατικό νεύμα. Οι άλλοι οδηγοί προφανώς και δεν άκουσαν τι είπε οπότε δεν κόρναραν θεωρώντας ότι γνωριζόμαστε. Κι όμως δεν ήταν κάποιος γνωστός, αλλά ένας άγνωστος που εκφράστηκε ελεύθερα. Κι εγώ συνεχίζοντας αποφάσισα να εκλάβω την πράξη αυτή, σαν πράξη θάρρους και αλήθειας. Σαν μια πράξη ανθρώπινη, απελευθέρωσης από δεσμά που δεν θα ήθελα να έχει η κοινωνία τούτη. Σαν μια μικρή ανάσα. Μια πρώτη ανάσα. Να έρθουν κι άλλες στις ζωές όλων μας. 

P.S. 1 Eννοείται ότι ήταν συμπαθητικός.
P.S. 2 Άντε και χαριτωμένος.
P.S. 3 Θα μπορούσα να το ξεσκίσω το θέμα για να γελάσουμε, αλλά αποφάσισα ότι σ' αυτές τις μέρες, αυτό που θα ήθελα είναι να δω τον κόσμο μας να γίνεται αυθεντικότερος.

P.S. 4 Ε, και τέλος πάντων, είναι γνωστό ότι δημιουργώ πάθη. Θυμάσαι παλιότερο κείμενο για τη φυστική βέσπα; 

P.S. 5 Τα πάντα είναι θέμα στιλ. Επαναλαμβάνω.

P.S. 6 Λες να με γράψει και στο Σε είδα της Athens Voice;

P.S. 7 Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας. Ουφ!
P.S. 8 Περιττό να σου πω ότι κοιτάχτηκα μήπως κάτι είχα. Μετά κοίταξα αν υπήρχε κανείς δίπλα μου.
P.S. 9 Λες να με κορόιδευε; Ουπς! 
P.S. 10 Μπα δε νομίζω.