η περιπέτεια του κασκόλ μου

Πριν μερικούς μήνες, συνάντησα ένα αγόρι με περίεργο όνομα. Ωραίο αγόρι. Late 20' s. Εκείνο το βράδυ, αφού μιλήσαμε για τους κοινούς γνωστούς, ήπιαμε αρκετά, καπνίσαμε ο ένας τα τσιγάρα του άλλου, κι αφού φιληθήκαμε, μου ζήτησε το Design Stockholm κασκόλ μου για να έχει τη μυρωδιά μου (YSL, L' homme φόραγα εκείνη τη νύχτα). Την επόμενη μέρα, ενώ είχε υποσχεθεί ότι θα βλεπόμασταν γιατί δεν μπορούσε χωρίς εμένα, εξαφανίστηκε και μαζί χάθηκε το υπέροχο κασκόλ μου. Κι έτσι, εφόσον είδα κι αποείδα, του ζήτησα να μου το επιστρέψει, γιατί πολύ απλά αυτό το κασκόλ είναι σημαντικό για μένα. Μου το έφερε μετά από ένα σχεδόν μήνα στο bar. Μου το έδωσε και χάθηκε. Ως γνωστόν διέγραψα τον αριθμό του. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι που τον ξαναείδα. Μάλιστα τη μία φορά τον χαιρέτησα εγώ, γιατί επίσης ως γνωστόν είμαι υπεράνω. Απόψε λοιπόν, εκεί που παίζω τις μουσικές μου, έρχεται και με χαιρετά. Όλα καλά, μέχρι εδώ. Δεν έχω παράπονο, δεν κάνει πως δεν με βλέπει. Αποκαταστάθηκε η τυπική μας επικοινωνία λέω στην Α. που ήταν μαζί μου και γελάμε. Όταν φεύγουν οι φίλοι του, αλλά και η Α., έρχεται μπροστά μου. Μου ζητά ένα τραγούδι. Και μετά μου λέει ότι λυπάται γιατί του πήρα το κασκόλ (μου) και δεν έχει κάτι δικό μου να τυλίγεται. Γιατί ήταν τρυφερό. Επίσης μου ζητά να μην χαμογελάω γιατί κάπως του έρχεται. Κι επειδή σε μένα δεν περνάνε πια αυτά, το παίζω εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσα και του την λέω. Μην στα πολυλογώ, ούτε λίγο ούτε πολύ το τυπάκι μου είπε ότι άμα δοκιμάσω να κοιμηθώ μαζί του, θα τα δω όλα (τα όνειρα; αναρωτιέμαι). Και κάποια στιγμή μ΄ένα τυπικό φιλί (ούτε αυτό δεν ξέρει να κάνει καλά) στο στόμα έφυγε. Δεν είναι σημαντικό το γεγονός. Δεν αξιολογείται καν. Απλά μου έκανε εντύπωση το θράσος που μπορεί να έχει κάποιος. Οδηγώντας για το σπίτι σκέφτηκα ότι μάλλον το ειρωνικό παιχνίδι μου δεν το κατάλαβε, οπότε ίσως να έπρεπε να τον έχω παγώσει. Βέβαια έτσι κι αλλιώς, από τη στιγμή που δεν με ενδιαφέρει σαν άνθρωπος, δεν έχει σημασία τι θα πιστεύει. Μπορεί να θεωρεί ότι είναι απωθημένο μου. Μπορεί να θεωρεί ό,τι τον βολεύει. Σημασία έχει ότι χαμογελάω ακόμα. Όχι γιατί πίστεψα το παραμύθι ότι με θέλει ακόμα. Ούτε γιατί όλοι γυρνάνε πίσω. Επειδή είναι αστείο να βλέπεις από μακριά τον εαυτό σου να ζει αυτό που έζησα απόψε.

P.S. 1 Στο bar υπήρχε και άλλος πρώην μου. Όλα σε ένα νοικοκυρεμένα.
P.S. 2 Ευτυχώς δεν φόραγα το καλοκαιρινό κασκόλ μου. Θα το έψαχνα για κανένα μήνα πάλι.
P.S 3 Για δες βρε κάτι παιδιά που υπόσχονται ότι θα σου μείνει και αξέχαστο. Είναι σίγουρο ότι θα το έχεις ξεχάσει πριν καν γίνει.
P.S 4 H A. πάλι μου έλεγε ότι είμαι όμορφος γιατί είμαι αληθινός. Με είχε ντοπάρει κανονικά, οπότε το είχα. Λίγη αυτοπεποίθηση μου λείπει σε καίριες στιγμές, αλλά το δουλεύω κι αυτό Α. μου.
P.S. 5 Επίσης οι άλλοι βλέπουν όσα εμείς δεν μπορούμε. Και εκείνη, όπως και ο Σ. παλιότερα, μου είπε για τον τρόπο που με κοιτάει ο Δ.
P.S. 6 Όλα αυτά μου ακούγονται αλαμπουρνέζικα. Στο δικό μου κόσμο είναι αλλιώς τα πράγματα πια. Γνωριζόμαστε κι αν θέλουμε δοκιμάζουμε. Κι αν δοκιμάσουμε και μας αρέσει συνεχίζουμε. Κι αν συνεχίσουμε φροντίζουμε να ζούμε καλά.
P.S. 7 Πάντως δε θέλει κόπο, θέλει τρόπο για να μπει ένας άνθρωπος στη Do not remember λίστα κάποιου άλλου. Και απ' ότι φαίνεται είναι διαδεδομένος ο τρόπος.