ένα ανομολόγητο αντίο

Χτύπησε το τηλέφωνο. Του πήρε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να αντιληφθεί ποιος ήταν. Βλέπεις είχε διαγράψει τον αριθμό του, παρότι τον είχε αποστηθίσει από την πρώτη κιόλας μέρα της γνωριμίας τους το καλοκαίρι του 2001. Στο σταθερό μιλούσε με μια φίλη του. Της ζήτησε να περιμένει και απάντησε. Από την άλλη άκρη της γραμμής μια παγωμένη φωνή, γνώριμη και ξένη ταυτόχρονα, μια φωνή αλλοιωμένη, όχι όπως εκείνος την θυμόταν, καθόλου αρρενωπή όπως την είχε συνηθίσει τον ρώτησε αν δέχεται ευχές. Εκείνος απάντησε με το γνωστό του χιούμορ "όλη μέρα". Και η φωνή του ευχήθηκε χρόνια πολλά. Είπε ευχαριστώ πολύ και κράτησε τον τόνο της φωνής και τον ψυχρό τρόπο με τον οποίο ανέφερε το όνομά του. Δεν τον είχε ποτέ αποκαλέσει με το όνομά του και αυτό του ακούστηκε πολύ περίεργα. Τον ενόχλησε γιατί πέρασαν όλες οι εικόνες τους μαζί από μπροστά του. Τις έβγαλε και προχώρησε. Η φωνή του είπε ότι ο Α. του ζήτησε τις προάλλες το τηλέφωνό του. Ναι το ξέρω απάντησε εκείνος. Μου το είπε. Έχασε την άλλη συσκευή που με είχε αποθηκευμένο είπε. Πώς τα πας με τη δουλειά τον ρωτάει ο άλλος. Κι εκείνος του απαντά μια χαρά με τη φωνή του να μην έχει λυγίσει ούτε μία στιγμή. Με σιγουριά και αυτοπεποίθηση χειριζόταν το θέμα. Απαντά ήρεμα στις ερωτήσεις αν είναι καλά εκείνος και οι γονείς του. Ανταποδίδει και την πρώτη ερώτηση και στην ερώτηση αν πάει καλά η δουλειά του, βρίσκει την ευκαιρία να πει και κάτι επαγγελματικό που δεν ήθελε να φανεί σα ζητιανιά. Την επόμενη φορά που θα περάσεις από την εταιρία έλα να πεις ένα γεια του λέει η φωνή, κι εκείνος του απαντά, θα έρθω αύριο αλλά μετά έχω ένα ραντεβού και ύστερα πρέπει να πάω στο γραφείο μου, οπότε είναι δύσκολο. Με μια φυσικότητα που ήταν αυθόρμητη, έκανε τη φωνή να νιώσει ακόμα πιο αμήχανα και αναγκάστηκε να κλείσει με ένα χρόνια πολλά, φιλιά. Εκείνος είπε ένα καλό βράδυ. Κλείνοντας το τηλέφωνο, ζήτησε από τη φίλη του να κλείσουν. Έβαλε τα κλάματα γιατί τον πείραξε που άκουσε το όνομά του από αυτή τη φωνή. Δεν το είχε αυτό το στοιχείο ποτέ. Κι αμέσως θυμήθηκε πόσα πέρασε, αλλά και το γεγονός ότι ήταν μόνος μια τέτοια μέρα, ενώ είχε συνηθίσει να την περνά με τον άλλο. Προσπάθησε να ξεχάσει αλλά δεν τα κατάφερνε. Ο εγωισμός δεν τον αφήνει. Το γεγονός ότι ο άλλος είναι με κάποιον που γνώρισε όταν ήταν ακόμα μαζί του, και η παρουσία του οποίου επέσπευσε το χωρισμό τους τον ενοχλεί. Έπρεπε να είχαν χωρίσει, αλλά όχι με αυτό τον τρόπο. Δεν μπορεί να του συγχωρέσει τους λάθος χειρισμούς, όχι ότι ερωτεύτηκε κάποιον άλλο. Όπως επίσης κάτι τέτοιες μέρες δεν καταλαβαίνει ότι επέλεξε τη μοναχικότητά του και ότι είναι σε μια διαδικασία μεταβατική, όπου δουλεύει με τον εαυτό του και βρίσκει ισορροπίες. Στέκεται στον εγωισμό του που είναι απλά πληγωμένος. Εκείνο το βράδυ έκλαψε. Από νεύρα τελικά, όχι από λύπη. Γιατί ο άλλος τον διέψευσε. Ήθελε να τον έχει αφήσει ήσυχο γιατί ήταν έτοιμος να βάλει την ταφόπλακα σε ότι έχει να κάνει με κείνον. Το τηλεφώνημα δεν του έδινε αυτή την ευκαιρία. Έκλαψε πολύ. Τελικά, αποφάσισε να το τελειώσει εδώ. Πέρασαν πολλά χρόνια μαζί, αυτό δε σημαίνει ότι τώρα πια θέλει να έχει την παραμικρή επαφή μαζί του. Ήταν δύο ξένοι. Δεν θα ξαναμιλούσε ποτέ γι αυτό κι ας του έλεγαν όλοι πως ήταν κομμάτι της ζωής του. Είχε αλλάξει. Δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος πια. Είχε φύγει πολύ μακρυά από το παρελθόν. Έτσι αποφάσισε να μην ξαναμιλήσει ποτέ γι αυτό.

P.S. 1 Εκείνο το βράδυ, άνοιξε το άρωμα που είχε αγοράσει για έναν άλλο μεγάλο του έρωτα, ο οποίος δεν του τηλεφώνησε, το φόρεσε και βγήκε μόνος του στους δρόμους της πόλης. Είχε τελειώσει και μ' αυτόν.
P.S. 2 Εκείνο το βράδυ κατάλαβε πως ήταν εντελώς μόνος, και όλα άρχιζαν από την αρχή. Καλές διαδρομές και καλό κουράγιο ευχήθηκε στον εαυτό του. Και απόφάσισε πως ό,τι έβαζε στο μυαλό του θα το πετύχαινε.