11.5.09

στο γκάζι αδερφές μου

Κάποτε το αγαπούσα γιατί ανάμεσα στους τσιγγάνους, τους αλλοδαπούς και τον κάθε λογής πονεμένο μπορούσα να κυκλοφορώ, να παρατηρώ και να μαζεύω εικόνες από μια Αθήνα που είχε πόνο, ανθρώπους να κάθονται στα πεζοδρόμια, παιδιά να παίζουν στους δρόμους, φτώχεια και originalité. Και ξαφνικά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι εξοστρακίστηκαν για να γίνει η χαρά του νεόπλουτου επιχειρηματία. Τα χαμόσπιτα μετατράπηκαν σε υποτιθέμενα lofts και κάποια άλλα καλύφθηκαν από τα φλούο χρώματα και τα νέον. Η γειτονιά που περπάταγα με τον πρώην μου δεν υπάρχει πια, όπως κι αυτός στη ζωή μου. Σήμερα μάλιστα ξύπνησα, έχοντας δει στον ύπνο μου, ότι κάναμε έρωτα και τα είχαμε ξαναβρεί, αλλά υπήρχε και το φάντασμα του ανθρώπου τον οποίο επέλεξε μετά από 7 σχεδόν χρόνια μαζί μου. Ο εφιάλτης μού ξαναχτύπησε την πόρτα, γιατί μάλλον τέσσερα βράδια συνεχόμενα στο Γκάζι με ποτό και τσιγάρο μου έπεσαν βαριά. Διότι τελικά η γειτονιά που μαζευόμασταν κάποιοι άνθρωποι με κοινή αισθητική και φιλοσοφία, μακριά από το θόρυβο και τη βουή καταστράφηκε. Και δε φταίει το μετρό, όπως κάποιοι λένε. Φταίμε εμείς οι ίδιοι, που θυσιάζουμε τα πάντα για το χρήμα. Θυσιάζουμε τις γειτονιές, τα κτίρια, την αισθητική, την παιδεία, την κουλτούρα, τους ανθρώπους. Ξαφνικά, όμως στην εποχή της υποτιθέμενης σεξουαλικής απελευθέρωσης των gay, κάποιοι πλούτισαν και κάποιοι διακήρυξαν την αναβάθμιση της περιοχής. Μα, για τί πράγμα μιλάμε; Για την υποβάθμιση της ίδιας μας της αισθητικής. Καμιά φορά νιώθω κι εγώ κρίκος σε αυτή την αλυσίδα. Άλλες φορές θυμώνω με τον εαυτό μου, που είτε σαν θύμα, είτε σαν θύτης, συνεχίζει να συντηρεί αυτό το σύστημα, όπου οι gay έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Όλοι όσοι έχουν profil στο ίντερνετ είναι και στο Γκάζι, όλοι με ένα ποτό στο χέρι, κανείς δεν κοιτάει κανέναν, κανείς δεν φλερτάρει με κανέναν και κανείς δεν κοιμάται αγκαλιά με κανέναν. Ατελείωτες ουρές για να μπεις σε ένα club και να αποδείξεις πόσο γυμνασμένος και trendy είσαι. Κι από μυαλό; Από καρδιά; Από συναισθήματα; Συγγνώμη αλλά γυαλίζει το μάτι μου από όλη αυτή τη λάμψη. Μα πόση λάμψη επιτέλους; Είναι στη gay φύση, αλλά έχει γίνει αυτοσκοπός. Παράλληλα, κάποιες άλλες γειτονιές της Αθήνας, που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν μια μερίδα ανθρώπων, μαραζώνουν. Το barGurubar έκλεισε. Κι η Ευρυπίδου πρόσφατα απέκτησε υποτυπώδη αστυνομική φύλαξη. Η πλατεία Καρύτση πάλι μεγάλωσε επικίνδυνα, και απέκτησε κι αυτή με τη σειρά της, την λαμπερή επίφασή της. Λείπει ένα meeting point των ανθρώπων που θέλουν να κάθονται στο τραπέζι και να φιλοσοφούν με τις ώρες. Να γνωρίζονται με τους άλλους γύρω. Να κοιτάζονται στα μάτια. Να γίνονται όλοι μια παρέα στο bar. Να φλερτάρουν. Να μαθαίνουν ο ένας τον άλλο. Να απελευθερώνονται στιγμή τη στιγμή. Να ενώνονται. Να δημιουργούν. Να πρωτοπορούν. Να φτιάχνουν την αισθητική της πόλης. Να προχωρούν. Μαζί. Δυστυχώς το Γκάζι έχασε εδώ και χρόνια αυτό το στοίχημα. Αλλά στο Γκάζι αδερφές μου, στο Γκάζι θα συνοστιζόμαστε όλοι με την βεβαιότητα ότι είμαστε μέρος του συστήματος και μάλιστα πως αυτό που κάνουμε είναι απόλυτα ευπρεπές. Με ένα ποτό στο χέρι θα ανακυκλωνόμαστε με ανθρώπους που έχουμε κάνει σεξ και τώρα χαιρετιόμαστε σα δυο καλές φίλες από τα παλιά. Γειά σου Σούλα μου. Γειά σου κι εσένα Αρχόντω μου. Βλέπω ομόρφυνες. Κι εσύ δεν πας πίσω. Μια χαρά σου πάει η ανταύγεια. Ευχαριστώ αλλά δεν θέλω άλλο. Γιατί στη γειτονιά μου, θα είναι αλλιώς. Ρομαντικά. Ανθρώπινα. Αγαπησιάρικα. Αληθινά. Και οι άνθρωποι θα κοιταζόμαστε στα μάτια και θα μοιραζόμαστε τις ζωές μας.

P.S. 1 Κάποτε οι gay ήταν και opinion leaders. Σήμερα πάλι ζουν με τα σύνδρομα της μάζας και μόνο.
P.S. 2 Αναρωτιέμαι αν θα ήθελε να έρθει κανείς μαζί μου σε μια άλλη γειτονιά.
P.S. 3 Κι αν ναι, ποιά θα μπορούσε να είναι;
P.S. 4 Α, και παιδιά βαρέθηκα με την ανωτερότητα. Τόση χαιρετούρα σε τέσσερις ημέρες; Μερικά βαφτίσια να κάνω ακόμα και κατεβαίνω υποψήφιος. Με σίγουρη έδρα.

16 σχόλια:

Jenna Maroney είπε...

Everytime I remember the time I used to pick a parking spot on Triptolemou or Evmolpidon str, I am reminded of my age and although it doesn't show yet, I am quite old!!
There is always an end of an era and a transition in our lives...We are growing, our priorities change, things doesn't appear so shinny in our eyes any longer... I envy you for having the stamina to still go out at night, for me it's impossible!
I hate the crowds so I would follow you anywhere! I can't think of a quiet, undeveloped neighbourhood left in Athens though...

One of the people είπε...

Jenna, rendez-vous @ _ _ _ _ _ _ .

Jenna Maroney είπε...

Avec plaisir!

UrbanTulip είπε...

Αν με πας βόλτα με τη βέσπα, πάω παντού! ( εκτός από νότια προάστεια. βαριεμαι). Είναι κρίμα να μας "απορροφά" η μάζα. Μήπως είναι η φόβος του να ξεχωρίζεις;
Πάντως, ξέρεις, εγώ ακόμα αγαπώ το Γκάζι.

One of the people είπε...

Κι εγώ το αγαπώ. Θα λατρέψεις το ολοκαίνουριο Swing και το νέο sushi and salad bar Campana. Ανοίγει την Τετάρτη. Στο χέρι μας είναι να μην μας απορροφήσει η μάζα. όχι για να ξεχωρίζουμε, αλλά επειδή έχουμε ποιότητα. Ανέβα vespa και φύγαμε. Κι όπου μας βγάλει η άκρη.

tovenito είπε...

από τα λίγα που γνωρίζω από αθήνα προτιμώ την αρεοπαγίτου.
ποιο γκάζι και πιο φρένο;
βέβαια με καλή παρέα πάω ακόμη και τη ρηγίλλης (που λέει ο λόγος)

kat. είπε...

αγαπημένη δική μου γειτονιά, αυτό το διάστημα, είναι μόνο το μυαλό μου.. και οι σκέψεις μου που γυρίζουν μέσα σε αυτό non stop!!!! (διάβασε το δεύτερο μέιλ μου για να καταλάβεις..)
μάλλον όμως πρέπει να την αλλάξω, μια και καλή!

Dr_MAD είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Dr_MAD είπε...

Λοιπόν έκανα μια μ@λακία και δεν έστειλα μήνυμα που έγραφα μισή ώρα, οπότε θα γράψω τα μισά, γιατί βαριέμαι :P

Το Γκάζι δεν το μπορώ (εξαιρούνται το Liar's και το Νηπιαγωγείο), αλλά δε θα άφηνα σχόλιο γι'αυτό. Με καίει που έκλεισε το Guru -το μόνο μέρος στην Αθήνα που ο κόσμος χόρευε με την ψυχή του και υπήρχε παρεΐστικη διάθεση :(

υπάρχουν και καλά νέα, όμως (που φαντάζομαι θα ξέρεις). Η παρέα του Guru άνοιξε ένα μπαράκι στην Κολοκοτρώνη κατεβαίνοντας δεξιά (πριν συναντήσεις το Booze από απέναντι) στο οποίο τα εκατοντάδες κοκτέιλ θα σε ψήσουν άσχημα ;)

*tovenako, βλέπω τελευταία να στρώνεις επικίνδυνα! χα!

Ο ψεύτικος Πέτρος είπε...

Kaisariani gia ouza!
kai ston Vreto gia krasi!
Figame?

One of the people είπε...

PETRO φύγαμε! Πόσο μου λείπει το ούζο. Δεν με ακολουθεί η παρέα σε ουζοκατάσταση. Πότε θα με πάρεις κι εμένα μαζί είπαμε;

MAD, υπαρχει και το Swing τώρα στο Γκάζι. Το ειδα την Παρασκευη στην Κολοκοτρώνη. Δεν ξερω αν ειναι η ιδια παρεα απ' οτι πηρε το αυτι μου.

kat. Αλλάζεις γειτονιά αμέσως. Τα είπαμε αυτά.

tovenako, πως φαινεται οτι εισαι τουριστας στην πολη. Καποιος να σου δειξει και την καλη Αθηνα παρακαλω. Αεροπαγιτου για περπατημα ναι. Να χανεσαι αναμεσα στους τουριστες.

the boy with the arab strap είπε...

για ουζα ε? αλλα καισαριανη πολυ trendy εχει γινει .
πλατεια αττικης εχει πιο λαικα καφενεια με ωραιες πικοιλιες , πηγαινω καμια φορα πριν απο συναυλια στο γκαγκαριν

One of the people είπε...

Ειπαμε, εσυ αγαπημένε ~~~...~~~ είσαι ο πιο original bloger ever!

turigr είπε...

Αν σου πω ότι έχω να πάω στο Γκάζι περίπου τέσσερα χρόνια, θα με πιστέψεις;

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Θεωρώ περιττό να προσυπογράψω σε όλα και κυρίως στα υστερόγραφά σου.
Κάποια στιγμή σκέφτηκα μήπως τοχα γραψει εγώ.
Τι ταυτισσσις...

Η αισθητική έχει μέτρο. Εμεις το χασαμε -ως πόλις-εδω και καιρό.

Και να φανταστείς την τελευταία φορά που πήγα ήταν μόνο για να δω μια παρασταση του Εθνικού.

One of the people είπε...

turigr σε πιστευω. Αλλα 4 χρονια.

Αισθηματική ηλικία, που εισαι εσυ; Να κανουμε παρεα, αφού υπάρχει τέτοια ταύτιση απόψεων. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε άγγιξε αυτό το κείμενο.