αφιερωμένο

when i m alone with you 

you make me feel

when i m alone with you

you re the one...

P.S. 1 Διάβαζα πρόσφατα παλιά posts και σκέφτηκα πόσοι καμμένοι ήρωες έχουν περάσει από το blogg.
P.S.2 Κι όμως υπάρχει ένας και ποτέ δεν τον ανέφερα. Κάποιος που δεν είναι σαν όλους τους άλλους.

γύρισες χρυσή μου;

Απεχθάνομαι

• τις υπερβολικά ποζάτες φωτογραφίες διακοπών στο facebook. Εντάξει το καταλάβαμε καλά  πέρασες. 
• το "καλό χειμώνα". Κακός, ψυχρός κι ανάποδος θα είναι. Χειμώνας βλέπεις.
• όσους τρέχουν υπερβολικά νομίζοντας πως η Αθήνα παραμένει άδεια.
• εκείνους που επιμένουν να λένε ραντεβού τον Σεπτέμβρη.
• τον κακόγουστο συνδυασμό βερμούδα-σαγιονάρα-ό,τι να 'ναι, τάχα μου.
• τα κοντά μπλουζάκια που "αποκαλύπτουν" μαυρισμένο αφαλό. 
• τις δουλειές που ξαναρχίζουν.
• τους συναδέλφους μου.
• το κατς απ μετά τις διακοπές. 
• τις εκπτώσεις που τελειώνουν. 
• τις καλοκαιρινές Κυριακές και ακόμα πιο πολύ τις καλοκαιριάτικες Δευτέρες. 
• τις διαφημίσεις για τον τουρισμό. Έχεις πάει να δεις πως είναι το γραφείο του ΕΟΤ στην Γερμανία; Κύονες, αγάλματα κι ένα υποτιθέμενο νησιώτικο σκηνικό με την Γερμανίδα υπάλληλο να λύνει σταυρόλεξο.
• το mojito που μας το πουλάνε για χρυσάφι.Για  4,90 στα ξωτερικά το σερβίρουν.
• και τόσα άλλα...

πάνω κάτω ή αλλιώς όταν κοιτάς από ψηλά

P.S. 1 Ένα μεσημέρι Παρασκευής από το Βορρά προς το Νότο της Ευρώπης.
P.S. 2 Οι διακοπές αποφάσισα ότι δεν τελειώνουν ποτέ.Ξέρεις γιατί; Επειδή ζούμε στη χώρα των διακοπών. Κι αυτό δε μπορεί κανείς να το αλλάξει.

P.S. 3 Και ναι λοιπόν. Έκανα μία υπέρβαση. Μπήκα στην Easy που αρνιόμουν πεισματικά. Μια χαρά chic ταξιδιώτες μεταφέρει. Αστειεύομαι. Ήταν πάντως μια εμπειρία που μου έλειπε.
P.S. 4 Επίσης το πρώτο πράγμα που ακούς όταν πατάς Αθήνα είναι Χατζιδάκις στα ηχεία του Ελ. Βενιζέλος. Σόρρυ αλλά το βρήκα υπέροχο. Γκάνιαξα με την μουντρούχα frau να φωνάζει κάθε τρεις και λίγο μέσα στο αυτί μου νίξτε στασιόν και νίξτε στασιόν.

Ραντεβού σε λίγες μέρες

Καλές διακοπές!

Γράψε τον κόσμο στα παλιά σου τα παπούτσια

Δύο στα δύο. Μέσα σε δύο μέρες. Είναι δύσκολο να αντιλαμβάνεσαι ότι σ' έχουν στο μάτι οι άνθρωποι. Γιατί πολύ απλά είσαι εσύ. Απορώ που βρίσκουν την ενέργεια να βγάζουν την κακία και τη χολή τους. Αλλά από χθες μέχρι σήμερα βρέθηκα "κατηγορούμενος" από ανθρώπους που τους ενοχλεί η ύπαρξή μου. Αφενός στη δουλειά, αφετέρου στα κοινωνικά. Η πρώτη κακία είχε σκοπό να με διαλύσει και να με αποσυντονίσει γιατί με βλέπουν σαν ισχυρό κρίκο και αυτο τους χαλάει. Η δεύτερη κακία ήθελε να με βάλει να τσακωθώ με έναν φίλο. Το δίαιρει και βασίλευε τελικά είναι σπουδαία στρατηγική. Γιατί αυτό είναι το κοινό σημείο σε κάθε κακία. Έτσι ακριβώς σκέφτεται ο κόσμος. Μόνο που τελικά ένας έξυπνος άνθρωπος δύσκολα πέφτει στην παγίδα. Φαντάζομαι ότι πολλοί θέλουν να με καταστρέψουν αυτό το διάστημα, αλλά και ανέκαθεν, γιατί τους μπαίνω στο μάτι. Το θέμα είναι ότι δεν κάνω κάτι προς αυτή την κατεύθυνση. Απλά είμαι ο εαυτός μου. Γιατί πρέπει να το πληρώνω ακριβά; Και στη δουλειά το καταλαβαίνω, τους χαλάω την πιάτσα. Στις φιλίες όμως γιατί; Και κυρίως ποιός άνθρωπος έχει το επίπεδο να θέλει να σε βάζει να τσακώνεσαι με τους φίλους σου για να βγαίνει αυτός ο καλός; Μόνο ένας ηλίθιος που τελικά τον παίρνουν χαμπάρι όλοι.

Αυτό βέβαια που με ενοχλεί κάπως είναι αυτό που γίνεται στη δουλειά. Γιατί να πρέπει να με βρίζεις ή να κάνεις κλίκα εναντίον μου, μόνο και μόνο επειδή με φοβάσαι; Βλέπεις ότι τελικά δεν σου δίνω σημασία, ούτε εσένα ούτε στους ομοίους σου. Και αφού δεν θέλω ούτε καλημέρα να σας λέω και ακολουθώ την τακτική "κάνω τη δουλειά μου και φεύγω", τί θέλεις κι ασχολείσαι μαζί μου; Συνυπάρχουμε σε έναν χώρο μόνο και μόνο για να παίρνουμε ένα μισθό. Δεν μας ανήκει η δουλειά μας. Μήπως πρέπει να τη δείτε αλλιώς τη φάση; Γιατί αν δεν την δείτε εσείς θα χάσετε. Εγώ θα συνεχίσω να σας γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια. Κι επειδή με αηδιάζετε, κάποια στιγμή που εγώ θα επιλέξω, θα αποχωρήσω. Γιατί εγώ στην αηδία και τη συχαμάρα σας δεν είμαι μέρος.

P.S. 1 Απορία: Πώς γίνεται να έχεις περάσει επτά χρόνια με έναν άνθρωπο και αφού έχεις χωρίσει να ασχολείται μαζί σου μετά από δύομιση ολόκληρα χρόνια και να θέλει να σου κάνει κακό;
P.S. 2 Είναι μεγάλη απογοήτευση να βλέπεις τους ανθρώπους να κατρακυλούν.
P.S. 3 Είναι μεγάλη επιβεβαίωση να σε μισούν γιατί έχεις ψηλά το κεφάλι.

Ich και στα μούτρα μου!

Παίζει πολύ η καρδιά. Γενικώς. Τουριστική ατραξιόν σου λέει ο άλλος. Αντιγράφεται εύκολα. Κολλάει παντού και πάντα. Σε κάθε πόλη. Σε κάθε νησί. Σε παρμπριζ αυτοκινήτων επίσης. Και σε κούπες που σου φέρνουν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με το χαρακτηριστικό NY. Υπάρχει όμως μία καρδιά που είναι αλλιώς. Υπάρχει το Βερολίνο. Κι έχω κολλήσει. Όπως νομίζω κι ένα σωρό άλλοι που παθαίνουν υστερία σε κάθε γειτονιά, μπροστά από κάθε βιτρίνα, στη σκιά των δέντρων σε κάθε πάρκο, πάνω στους ποδηλατόδρομους, περπατώντας στα κανάλια. Μετράω αντίστροφα τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά για να είμαι πάλι εκεί. Στο καθιερωμένο ταξίδι πια. Δεν περνά ο χρόνος. Έλεος. Σπρώξε κι εσύ λίγο. Γιατί θέλω να φύγω, να πάω αλλού.

Χαμένος χρόνος; μάλλον

Αυτές τις μέρες συνειδητοποίησα πόσο αδίκησα κάποιους ανθρώπους. Που εδώ που τα λέμε ίσως και να μην τους αδίκησα ακριβώς, κάτι έκαναν κι αυτοί, αλλά στην ουσία τους έκρινα αυστηρά, αδικώντας έτσι τον εαυτό μου. Μη μου πεις γιατί. Διότι θα σου πω ότι έπαιρνα επάνω μου όλα τα προβλήματα θεωρώντας πως εγώ φταίω για όλα που συμβαίνουν και αντιδρούσα με γκρίνια. Ξαφνικά όμως κατάλαβα ότι αν με ζηλεύεις είναι δικό σου πρόβλημα, κι όχι δικό μου, που τυγχάνει να έχω σύμφωνα με σένα κάτι που εσύ δεν έχεις. Λέμε τώρα, ένα παράδειγμα. Αυτό που με έκανε να νιώσω όμως ότι αδικώ εμένα είναι το γεγονός ότι  συνειδητοποίησα πόσο χρόνο έχασα προσπαθώντας να βρω λύση, αφού πρώτα είχα γκρινιάξει, είχα ξενερώσει, είχα χαλαστεί. Και λύση φυσικά δεν έβρισκα, γιατί δεν ήταν στο χέρι μου. Χαμένος χρόνος, ταλαιπωρία και κενό. Αυτό μένει πάντα από ένα τέτοιο λάθος. Μου πήρε καιρό και για κάποιες περιπτώσεις και χρόνια αλλά τώρα ξέρω ότι δεν φταίω εγώ. Τώρα ξέρω ότι το πρόβλημα δεν είναι δικό μου. Και μη με ρωτήσεις μα γιατί ταλαιπωριόμουν για κάτι τόσο απλό. Νομίζω ότι εκτός από το κλισέ ο καθένας θέλει το χρόνο του, θα σου απαντήσω πως μας μαθαίνουν να φορτωνόμαστε όλης της γης τα ευτράπελα και άντε να ξεμπλέξουμε μετά. 

P.S. 1 Το μπλογκ έκλεισε 2 χρόνια συνεπούς ασυνέπειας.
P.S. 2 Συγγνώμη (από την Urban Tulip και όλους φυσικά) που δεν απαντώ σε όλα τα σχόλια πάντα. Αγένεια. Δεν είμαι έτσι αλλά πάσχω από αναβλητικότητα. Ουφ το είπα.
P.S. 3 Urban thanks γιατί αυτό το παράθυρο που μου άνοιξες στον καναπέ στην Λευκωσία έπιασε τόπο σε μένα. Ελπίζω και σε όλους όσοι το είδαν αυτά τα 2 χρόνια.
P.S. 4 Αισθηματική ηλικία κι εσένα ευχαριστώ. Πολύ.
P.S. 5 Και όλους εσάς που επικοινωνήσαμε αυτό τον καιρό, ευχαριστώ!
P.S. 6 Η ζωή είναι πιο ωραία όταν είσαι cool. Και ξεμπλέκεις μόνο όταν αποφασίζεις να απολαύσεις όλα όσα σου χαρίζονται και δεν τα βλέπεις συνήθως.
P.S. 7 Τα τσιγάρα που αναβόσβησαν πάνω από κάθε ανάρτηση ξέρουν καλύτερα κι από εμένα.

Welcome

Δείτε αυτό το blogg. Έχει super αισθητική και είναι φιλικό. 12gv καλοτάξιδος.