12.5.09

σου φωνάζω μα εσύ ν' ακούσεις δεν μπορείς

Προσπαθώ να μην θυμώνω εύκολα με τους ανθρώπους ή καλύτερα προσπαθούσα να μην θυμώνω εύκολα. Ακόμα κι όταν θυμώνω το κρατάω μέσα μου. Δεν το δείχνω. Τελευταία έχω κάνει μία σχετική πρόοδο. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι πρέπει να μιλάω. Να μην κρατάω μέσα μου πράγματα που με ενοχλούν. Μ' αυτή την αφορμή μίλησα τις προάλλες σε ένα φίλο που τα λόγια του με πίκραναν. Γι' αυτό σκέφτομαι συνάμα να πω σε κάποιον αύριο ότι αν δεν θέλει να μου μιλάει, να μου το πει. Δεν τρέχει και κάτι. Αν έχει αλλάξει γνώμη είναι απολύτως κατανοητό. Αλλά ας το πει. Ο θυμός και ο πόνος θα είναι δικός μου. Αλλά δεν μπορώ να έχω έναν άχρηστο τηλεφωνικό αριθμό για πολύ καιρό στο κινητό μου. Γιατί άνθρωπος είμαι και μπαίνω στον πειρασμό να τον καλέσω. Όταν κάποιον τον αγάπησες και τον αγαπάς, έτσι όπως εσύ θέλεις, επιδιώκεις και να τον βλέπεις. Επίσης βαρέθηκα να ακούω μεγάλα λόγια και να βιώνω μικρές πράξεις. Οπότε λέω να βρω το θάρρος να κάνω ένα ξεκαθάρισμα αύριο. Από εκείνα τα λυτρωτικά. Από εκείνα που καθαρίζουν το τοπίο. Είναι αρκετά θαρραλέο και καινούριο για μένα αυτό που σκέφτομαι. Αλλά επιβάλλεται. Anyway. Παλιά πίστευα ότι δεν πρέπει να μαλώνουμε με τους ανθρώπους, αλλά να φεύγουμε. Αναθεώρησα και μ΄αρέσει γιατί έτσι δε συσσωρεύω μέσα μου πικρία. Αν και υπάρχουν φορές που δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς, από το να φύγεις μακριά. Ωστόσο, πριν φύγεις καλό είναι να έχεις εκτονωθεί. Να έχεις μιλήσει και να έχεις αδειάσει. Δυστυχώς κάθε μέρα που περνά νιώθω πως οι άνθρωποι αγριεύουν όλο και περισσότερο. Προσέχουν μόνο τα δύο τετραγωνικά μέτρα που καλύπτουν και ό,τι συμβαίνει δίπλα τους είναι ξένο. Ούτε καν τους κανόνες ευγενείας δεν τηρούν. Συγγνώμη που χαλάω την πιάτσα, όμως εγώ θέλω να προσπαθώ αλλιώς. Ό,τι κι αν γίνει ένα φιλί πάντα θα του-τους στέλνω.

P.S. 1 Σήμερα μίλησα με ένα κορίτσι που λάμπει και κάποιος της έκοψε τα φτερά. Μου θύμησε ότι το να είσαι Άνθρωπος είναι ο πιο μεγάλος μου στόχος.
P.S. 2 Απόψε κατάλαβα ότι με τη Ν. και τη Λ. είμαστε πολύ κοντά. Αντιλαμβάνονται απλά. Αντιλαμβανόμαστε απλά.
P.S. 3 Απόψε ήθελα να είναι και η Μ. εδώ. Και γενικά να είναι. Η Αθήνα θα την φέρει πιο κοντά σ' εκείνη.
P.S. 4 Σήμερα σκέφτηκα ότι ο παρεξηγημένος όρος ''φιλανρωπία'' είναι ένας επιμέρους στόχος του Ανθρώπου. Μπορεί ποτέ να μην ξεπεράσω τον κακό μου εαυτό, όμως θέλω. Γιατί όσα κάνω ξέρω ότι είναι λίγα εως μηδαμινά.

8 σχόλια:

tovenito είπε...

η διαχείρηση του θυμού είναι ένα θέμα. σίγουρα η εκτόνωση είναι πάντα καλύτερη, αλλά δεν ξέρω αν ενδείκνειται για όλες τις περιπτώσεις. κάθε γεγονός είναι εξατομικευμένο.
κι έχω στα αυτιά μου την προτροπή του μπαμπά, αν δεις καυγά φύγε, αν δεις φαγητό κάτσε!λολ

Salonika3 είπε...

Μερικες φορες οταν λεμε την αληθεια, φευγει ενα βαρος απο μεσα μας.Νοιωθεις ελευθερος μετα.
Βεβαια η αληθεια πληγωνει και πικραινει πολλες φορες τους αλλους!

Αχ ερωτας, μακαρι να βρεις ανταποκρισμα...Μακαρι...
Φιλακια!

kat. είπε...

δεν την χαλάς την πιάτσα! μόνο την φτιάχνεις.. το πρόβλημα είναι πως κάποιοι αυτό δεν το αντέχουν. και αυτός είναι ο λόγος που εξαφανίζονται.
εσύ μείνε! κάνε την διαφορά.. όλα στο τέλος αναγνωρίζονται! και εγώ το ίδιο θα κάνω!

διαβάζοντας τα υστερόγραφα σου συγκινήθηκα πολύ! αλήθεια..

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Τουλάχιστον είσαι ευγενής. Κάτι που φαίνεται απο το ποστ, αλλά το ξέρεις ειμαι σίγουρος.
Να πω λοιπόν και γω την δική μου θεωρία. Οσο σε θυμώνει κάποιος, σημαίνει ότι σε ενδιαφέρει. Αν είναι έξυπνος θα καταλάβει, ότι η έκρηξη είναι γιατί διεκδικείς θέση στη σχέση . Αν κάποιος μας είναι αδιάφορος οχι να μας θυμώσει , ούτε καν μας ενδιαφέρει τι σκέφτεται, τότε το καλύτερο είναι να φυγεις σιωπλά. Ενα ζεστό μπάνιο αρκεί για να ξεθυμώσεις.
Εγω αυτό εφαρμόζω και δεν έχω απωθημένα, εχω όμως πολυ καλους φιλους που ανέχονται τους θυμούς μου κι εγω τους δικους τους. Κάτι σαν συνομωσία αγάπης με ειλικρίνια. Είμαστε και σε αισθηματικές ηλικίες οπότε τα απωθημένα επιβαρύνουν, όσο να πεις.-))

Εξακολουθούν να με συναρπάζουν τα υστερόγραφά σου.

the boy with the arab strap είπε...

ειναι δυσκολο την ωρα του θυμου να εισαι αντικειμενικος , να μπορεις να αντιμετοπισεις τον αλλον , συνηθως θα συγκρουστεις μαζι του . με μενα συμβαινει πολλες φορες να τους τα λεω , αλλα και καποιε συμαντικες στιγμες να μην λεω τιποτα , να το επεξεργαζομαι μετα μονος , να προσπαθω να προσδιορισω γιατι ολο αυτο , αλλα αν δεν βρεθει η καταλληλη στιγμη (που συνηθως δεν βρισκεται) δεν λεω τιποτα .
εφοσον ομως δινεις φιλια εισαι αγγελος .

One of the people είπε...

@ kat. Μακαρι στο τελος να επερχεται και η αναγνωρισις. Μεχρι τοτε κοντρα στον καιρο.

@ Αισθηματικη ηλικια. Εχεις απολυτο δικιο. Αλλα οταν καποιες σχεσεις σε ενδιαφερουν τοτε το συζητας. Δινεις την ευκαιρια...

@ ~~~...~~~ Αγαπημενε, μακαρι να ημουν αγγελος. Θα εδινα συνεχεια φιλια. Αυτα που θα θελα να μου δωσουν κι εμενα.

UrbanTulip είπε...

:) φιλί

One of the people είπε...

Να γελάς! Τουλιπίτσα!