5.12.10

το βιολογικό μου ρολόι: γκλιν γκλον

Πάντα αναρωτιόμουν τί στην ευχή είναι αυτό το βιολογικό ρολόι που χτυπάει ανά τακτά διαστήματα στις φίλες μου και όλες θέλουν να γίνουν μάνες, αφού πρώτα βρουν τον πλούσιο άντρα, με την ευγενική καταγωγή και το ατελείωτο σεξ απίλ. Και να που μια μέρα χτύπησε και το δικό μου. Όχι μην ανησυχείς δεν θέλω να γίνω πατέρας. Αλλά θέλω να τα αλλάξω όλα. Εμένα το βιολογικό μου ένστικτο έχει να κάνει με τη δουλειά. Και δεν ντρέπομαι που το λέω. Γιατί τελικά ανήκω σ' αυτή την κατάπτυστη ομάδα ανθρώπων που αν δεν δουλεύουν όπως θέλουν νιώθουν νεκροί. Και στην τελική ποιος όρισε ότι για να είσαι ευτυχής πρέπει να είσαι ολιγαρκής; Να διαβάζεις όλη μέρα και να σου αρκεί να έχεις δύο παντελόνια κι ένα παλιακό μπρίκι στο ντουλάπι σου; Δηλαδή απαγορεύεται να έχεις λεφτά και να είσαι ψαγμένος; Anyway, αυτό το αντιπαρέρχομαι αν και παίζει πολύ σαν επιχείρημα τελευταία κι εμένα μου θυμίζει το όσα δε φτάνει η αλεπού... Σαφώς και τα πόδια σου φτάνουν μέχρι εκεί που πάει το πάπλωμά σου, αλλά γιατί να μην κοιτάς το μεγαλύτερο πάπλωμα στη βιτρίνα και να θες να το αγοράσεις; Γιατί να θέλεις να φορέσεις μια ταμπέλα του καλλιεργημένου κι όχι του νεόπλουτου; Αποκλείεται να κάνεις λεφτά και να είσαι καλλιεργημένος; Τέλος πάντων εμένα δεν είναι αυτό το θέμα μου, αλλά επειδή σε όποιον προσπάθησα να εξηγήσω τί λέει το δικό μου ρολόι που χτυπάει, μου το γυρνά στο οικονομικό, είπα να σου κάνω μια εισαγωγή πριν με κακοχαρακτηρίσεις.
Έτσι που λες, βαράει το ρολόι. Και στην αρχή έκανα πως δεν το άκουγα. Έλεγα τί είναι τούτο, μέχρι τη στιγμή που κάποιοι αποφάσισαν πως πρέπει να με βγάλουν σιγά σιγά από την πρίζα και να με βάλουν στο ψυγείο. Κι έτσι ξυπνάω κάθε μέρα και νιώθω πως ένα ένα τα ζωτικά μου όργαναν πεθαίνουν. Γιατί εγώ δεν πολυδουλεύω. Δεν πολυπιέζομαι. Δεν δημιουργώ. Είναι κακό να χαλάς την πιάτσα κι είναι εξίσου κακό να είσαι καλός σ' αυτή τη χώρα. Όμως εγώ αργοσβήνω. Όπως τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Δεν είμαι σε εγρήγορση. Το ξέρω ότι έπρεπε να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα. Μόνο που ο έξω κόσμος δεν ενδείκνυται. Γιατί σίγουρα δεν φταίνε οι άλλοι που εγώ δεν ψάχνω να διοχετεύσω αλλού τη δημιουργικότητά μου. Αλλά δυστυχώς δεν βρήκα αυτό το αλλού. Δεν μου αρέσει να κάνω κάτι άλλο. Τώρα στα 33 μου γιατί πρέπει να γίνω κάτι άλλο. Αυτή τη δουλειά ξέρω, αυτήν αγαπώ κι αυτήν εμπιστεύομαι. Και η φωνή συνεχίζει μέσα μου: "ήρθε η ώρα. τώρα είναι η ώρα". Τώρα λοιπόν είναι η ώρα να πάρω τα πράγματα στα χέρια μου. Να ανέβω το σκαλοπάτι, να μην το φοβηθώ. Τώρα έχει έρθει η δικιά μου σειρά. Αυτό λέει ο μέσα εαυτός μου και δεν ξέρω τί να τον κάνω. Γιατί έχω αυτό το chic πρόβλημα που φοβάμαι τις αλλαγές. Και πρέπει από την άλλη να ζήσω. Να πάρω οξυγόνο. Να δουλέψω. Να ανταμοιφθώ. Να δημιουργήσω. Επαγγελματικά. Να βγάλω και λεφτά, γιατί όχι; Κι έτσι σκέφτομαι να δεχτώ μια πρόταση για το εξωτερικό. Ίσως μου λείψει η urban διάστασή μου στην Αθήνα. Τα πρόσωπα, οι άνθρωποι, τα συναισθήματα, αλλά εδώ είμαι εκτός ρεύματος. Το πολύμπριζο δεν κάνει καλή επαφή. 
Κι από την άλλη είναι αυτή η γαμημένη ωριμότητα που με βρήκε μετά από πολλούς μήνες αναζήτησης. Να απογαλακτιστώ μια και καλή. Να βάλω τον εαυτό μου πάνω απ' όλα. Να ζήσω τη δική μου ζωή. Και κυρίως να δω τα προσωπικά μου όνειρα στη δουλειά να βγαίνουν. Κι όταν θα υπάρχει λόγος να γυρίσω. Θέλω να πετάξω τα βαρίδια από πάνω μου. Να απελευθερωθώ. Να δω τη ζωή στις κανονικές της διαστάσεις. Και να ακούσω για μια φορά τον εαυτό μου. Για μια φορά. 
Εσύ τι θα έκανες; Δεν θα σε άκουγες; Τα θέλω όλα και τα θέλω δικά μου. Και δε με νοιάζει ποιος θα καταλάβει και ποιος όχι. Δε βαριέσαι εγώ να είμαι καλά. Και να ζω...να είμαι ζωντανός. Να ζω όπως θέλω εγώ. Να έχω επιλογές. Αυτό είναι το κλειδί. Οι επιλογές. 

P.S. 1 Δεν μ' αρέσει που δεν είμαι συνεπής με το blog αλλά έτσι είναι η ζωή.
P.S. 2 Υπάλληλος για πάντα ή στέλεχος; Αυτό περνάει από το μυαλό μου διαρκώς.
P.S. 3 Μισθός πείνας δημοσίου ή ρίσκο;
P.S. 4 Μήπως όποιος πάει για τα πολλά χάνει και τα λίγα;

23 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Τι να σου πω φίλε μου, πρεοσωπικά δεν μπορώ να κάνω τέτοεις μεγάλες αλλαγές.. τις φοβάμαι! Χαίρομαι όμως όταν ακούω για άτομα που δεν φοβούνται και παίρνουν αποφάσεις δύσκολες (για μένα)! Έχεις επιλογές, ό,τι και να σου πει κανείς δεν μπορεί να το σκεφτεί όπως εσύ! Το ρίσκο είναι ρίσκο, σου εύχομαι πάντως ό,τι και να γίνει να είσαι καλά και να το αντιμετωπίσεις..

One of the people είπε...

Να ξερες πόσο φοβάμαι κι εγώ... Αλλά πόσα μου έχει στερήσει αυτός ο φόβος; Δεν θέλω να φοβάμαι πια. Θέλω να βουτάω και να κολυμπάω, όπως έκανα παλιά. Παλιά. Πριν χρόνια.

Hfaistiwnas είπε...

Δυστυχώς δεν μπορώ να το καταλάβω, γιατί κάτι τέτοι δεν μου έχει συμβεί.. το σίγουρο είναι ότι η Αθήνα δεν θα φύγει από τη θέση της και θα μπορείς να γυρίσεις όποτε θες.. έτσι δεν είναι; Αν κατάλαβα καλά είσαι στο δημόσιο και θα παραιτηθείς;

One of the people είπε...

Σωστά κατάλαβες.

Hfaistiwnas είπε...

Μια απ'τα ίδια, δεν ξέρω τι να σου πω, σίγουρα θα τα χεις ακούσει ξανά. Ακολούθα την διαίσθησή σου, ελπίζω να σου δείξει το δρόμο.. στο εύχομαι αλήθεια..

One of the people είπε...

thanks boy! Στην τελική θα γκρινιάζω στο blog...

Hfaistiwnas είπε...

Άντε βρε! Για τη γκρίνια δεν έχουμε πρόβλημα..!!! Να μας ενημερώσεις!!!

g for george είπε...

Εμένα το βιολογικό μου ρολόι χτυπά ηλικιακά. Αισθάνομαι σαν μια βιολογική ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί :-/

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ φοβάμαι τις πολύ μεγάλες αλλαγές, όπως ο Ηφαιστίωνας. Δεν θα πω όμως ότι δεν συμφωνώ ως ενός σημείου και με την δική σου άποψη.

Διότι όπως συζητούσαμε πριν λίγο καιρό με έναν φίλο, μου είπε, "υπάρχουν και χειρότερα". Και ανταπάντησα, "ναι, υπάρχουν όμως και καλύτερα.."

One of the people είπε...

Τα καλύτερα ρε γαμώτο. Αυτά πρέπει να κυνηγάμε. Και ας μη μας καταλαβαίνουν οι άλλοι.

turigr είπε...

Κάποτε κάποιος μου είπε ότι όποιος δεν τολμά τις αλλαγές, γερνάει γρήγορα!
(και σε αυτή την περίπτωση τα καλλυντικά δεν βελτιώνουν καθόλου την κατάσταση)

One of the people είπε...

Όχι κυρία Τένια μου ακόμα κρατιέμαι μια χαρά...

UrbanTulip είπε...

Ξέχασες να βάλεις και ένα ακόμα υστερόγραφο.
"P.S5 Η καρδιά μου τι λέει;".

Ότι και να κάνεις , να ξέρεις ότι οφείλεις να είσαι στον εαυτό σου να είσαι 100% εκεί και να μην δεις τίποτα ως αρπακτή/συμβιβασμό.

δημήτρης είπε...

η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μερικές στιγμιαίες αποφάσεις. Δεν θέλει πολύ σκέψη απλά δες τα θετικά και τα αρνητικά χωρίς τον παράγοντα φόβο. Αυτόν τον ξεπερνάς αμέσως μόλις βουτήξεις.... άκου την πρόκληση και όχι τις ανασφάλειες σου!

DaisyCrazy είπε...

One μου καταρχάς πολύ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω.

Κατά δεύτερο και σημαντικότερο GO FOR IT!

Ευκαιρίες στη ζωή μας παρουσιάζονται λίγες. Καλύτερα να τις αρπάζουμε απ'τα μαλιά ακόμα κι αν μετανιώσουμε μετά γιατί τουλάχιστον θα τις έχουμε ζήσει. Παρά να μετανιώνουμε που δεν τολμήσαμε και να αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν...

Φιλιά

υγ. σε τέτοιες ερωτήσεις και σε τέτοιες στιγμές στη ζωή μου, πάντα προσπαθώ να βουτώ με τα μούτρα στο νέο άρα δεν υπήρχε περίπτωση να σου πω να δείξεις συγκρατηση :)

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Αν είσαι 33, είσαι πολύ νέος για να αποφεύγεις τα ρίσκα των αλλαγών.
Σε νοιώθω απόλυτα, βρίσκομαι στην ίδια κατάσταση - αλλά η διαφορά είναι πως είμαι 53 και πολύ πιο κοντά στο τέλος μιας σταδιοδρομίας παρά στην αρχή της, που την έχω κιόλας ξεχάσει στα βάθη του χρόνου. Δεν έχω περιθώρια για αλλαγές - εσύ, όμως, έχεις κι αν η καρδιά σου πρωτίστως σου λέει "πήγαινε εκεί, κάνε εκείνο", άκου την όσο ακόμα χρονικά το μπορείς!

One of the people είπε...

@ Urban. Έλα μου ντε, τί λέει;

One of the people είπε...

@ Δημήτρης. Ίσως να έχεις δίκιο. Βουτάς και κολυμπάς.

One of the people είπε...

@ Daisy. Λατρεύω τη φράση Go for it! Την έχω πει σε πολλούς άλλους, μήπως να την πω και σε μένα μια φορά;

One of the people είπε...

@ Asteroid. Μου δίνεις δύναμη. Αν και νομίζω ότι εγώ σκέφτομαι σαν 53 κι εσύ σαν 33.

Jerry Jedelou είπε...

Πρώτη φορά σε διαβάζω και δεν έχω σφαιρική άποψη για σένα- από το μπλογκ σου εννοώ..
όμως λέω να φύγεις.. τρέχοντας.. εδώ πάμε για φούντο.. δε βλέπεις;
αν τα παιδιά μου ήταν λίγο μεγαλύτερα θα έφευγα κι εγώ τώρα, απλά ακόμα χρειάζομαι βοήθεια και φοβάμαι μόνη μου..
αν έχεις δε και πρόταση, απορώ γιατί το σκέφτεσαι..

όπως και να έχει.. καλή τύχη:-)

DaisyCrazy είπε...

ναι ναι πες την και σε σένα!
GO FOR IT!!!
κι εγώ θα την πω σε μένα να φύγω κι εγώ! :)))
φιλάκια

M είπε...

Opws kai su, kai gw. Tha gineis to case study mou :p? Sovara twra diabaza tis skepseis mou.Kai exw thn aisthisi pws oti einai na ginei telika tha to ferei h stigmh kai h tuxh.

Young, confused and in love with life είπε...

Join the club... Egw to skeftomai alla de to apofasizo na to psa3o. Exo meinei stin idia etairia 4.5 xronia twra eno kanonika sta 2 tha eprepe na eixa paei allou... Me krataei mono to oti doulevo sto kontinotero pithano pou tha eixa me to e3oteriko.

Afou iparxei i dinatotita kai i eukairia psa3e ti mporeis na kaneis me to dimosio (adeia anef apodoxwn px) kai fige. Des an auto pou afises e3o a3izei oso kai paliotera (isws kai perissotero apo pote) kai dose ligi dinami k se mas na to kanoume to megalo vima ;)

Kali tixi se oti kai na kaneis pantws.

Tina