12.12.11

Take care

Στριφογυρίζω στο κρεβάτι. Δε με χωράει. Σηκώνομαι. Ανάβω τσιγάρο. Βάζω τα φωτάκια στην πρίζα. Έρχονται γιορτές, βλέπεις. Κοιτάζω το κινητό. Καμία ειδοποίηση. Πατάω το play στο cd player. Πηγαίνω κατευθείαν στο νούμερο 12. Το τραγούδι αρχίζει διστακτικά. Κοιτάζω την οθόνη του υπολογιστή. Μια ρουφηξιά ακόμα. Φυσάω τον καπνό. Πάει καιρός που έγραψα. Δεν κάνω δεύτερες σκέψεις. Αρχίζω να γράφω. Για τί; Για ποιόν; Για μένα. Το θύμα και το θύτη της δικής μου ζωής. Τον άνθρωπο και το τέρας. Τον καλό και τον κακό. Τον έτσι και τον αλλιώς. Μα ποιόν ενδιαφέρει; Κανέναν. 
Δε σβήνω τίποτα, αφήνω τις λέξεις, τις φράσεις, τις εκφράσεις να καταγραφούν σε πραγματικό χρόνο. Πατάω το repeat. Μ' αρέσει γιατί σ' αρέσει, σκέφτομαι. Το έμαθες από εμένα, είπες. Μ' αρέσει γιατί είμαι εγώ. Λέει όσα ένιωθα και πριν και τώρα. Μπορεί η ζωή μου να χωρίζεται σε διαφορετικές περιόδους, αλλά η βάση ήταν πάντα ίδια. Να προσέχω όσους αγαπώ. Κι ας πονάει αυτό στο τέλος.
Κάνω μία παύση. Στο μυαλό μου έρχεσαι εσύ. Τέτοια ώρα θα κοιμάσαι. Στην τακτοποιημένη σου ζωή. Στην τάξη της ευταξίας που σου επιβάλλεις.  Μα, πώς μπορείς; Ο κόσμος είναι ανάστατος. Εγώ είμαι ανάστατος. Μέρες τώρα.
Το τραγούδι παίζει και ξαναπαίζει και μέσα στα λόγια του αναγνωρίζω τη φιλοσοφία μου. Τη στάση μου. Εμένα. Που προσφέρω, που προσέχω, που συγκινούμαι, που τρέχω, που παλεύω, που τρώγομαι, που ξαναξεκινάω, που προχωράω. Που στο τέλος πέφτω και σηκώνομαι. Ψάχνω τη λέξη-κλειδί. Ανιδιοτέλεια. Μα στον έρωτα δεν υπάρχει, μου απαντώ. Θα ήθελα να μπορώ να τη φτάσω, να την αγγίξω. Μα δεν μπορώ ακόμη. Ίσως κάποτε. Στη θεωρία ξέρω πως παίζεται το παιχνίδι. Στην πράξη δεν τα καταφέρνω. Γι' αυτό λέω τα πράγματα με το όνομά τους. Για να κόβω δρόμο. Οι ευθείες πάντα μ' άρεσαν εξάλλου. Είναι καθαρές.
Όσο καθαρά είναι και τα συναισθήματά μου. Πάντα φανερά. Και ποιόν ενδιαφέρει; Κανέναν, απαντώ ξανά στον εαυτό μου. Κι όμως, θα συνεχίσω να σε προσέχω. Μέχρι εκεί που θα μου επιτρέπεις. Είναι το μεγαλύτερο δώρο σε μένα. Νιώθω πλήρης. Τη στιγμή που σε προσέχω, είτε είσαι δίπλα μου, είτε είσαι μακριά μου, νιώθω τί σημαίνει ευτυχία. Κι ας πληγώνομαι στο τέλος, κι ας ζητάω ανταπόκριση, κι ας στριφογυρίζω μόνος στο κρεβάτι, έτσι είμαι. Κάποιες στιγμές ευτυχισμένος. 

P.S. 1 Θέλω να σε προσέχω.
P.S. 2 Θέλω να μ' αφήσεις να σε προσέχω.
P.S. 3 Μόνο που θέλω να με προσέχεις κι εσύ.
P.S. 4 Μόνο που θέλω να θέλεις να με προσέχεις κι εσύ.
P.S. 5 Και μαζί να προσέχουμε τον κόσμο μας.

4 σχόλια:

Leviathan είπε...

Ευχομαι συνεχεια πληρης να νιωθεις...τιποτε καλυτερο απο αυτο...καλημερα!

One of the people είπε...

@leviathan. Δεν το λες και πάντα. Λολ! Αλλά ξέρεις, είπα να γκρινιάξω ευγενικά απόψε. Άλλωστε στον έρωτα όσο εγωισμό βγάζουμε τόσο χάνουμε χρόνο... Λολ

Hfaistiwnas είπε...

Ερωτευμένο μου παιδί καλημέρα, τα έγραψες τόσο καλά, μακάρι να σε ακούσει! Βασανίζει και λίγο ο έρωτας.. να προσέχεις και εσύ! :) Και καλές γιορτές να έχουμε... και να τις περάσετε μαζί..

One of the people είπε...

@Hfaistiwnas Λίγο; Πολύ! Καλές Γιορτές :)