savoir aimer

Είναι πια αργά. Κοντεύει δύο. Η γνωστή αυπνία εδώ. Επέστρεψε κι αυτή από τις διακοπές της. Μπήκε Σεπτέμβρης σκέφτομαι, και διαβάζω το post του Tovene για το τραγούδι του Florent Pagny "Savoir aimer". Χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν προσέχω καν ποιος είναι, είμαι απορροφημένος στο τραγούδι που με γυρίζει πίσω στο Παρίσι και είμαι σίγουρος ότι κάποιος έκανε λάθος. Μια φωνή από το παρελθόν ακούγεται. Ένας άνθρωπος που δεν κατάλαβα, όταν τον γνώρισα ποιος ήταν και τι ακριβώς ήθελε. Τότε δεν έβλεπα μπροστά μου η αλήθεια είναι. Με είχε πετύχει σε μια περίοδο που τα είχα εντελώς χαμένα. Τα ξαναχάνω όμως. Λέμε τα τυπικά και μετά προσπαθώ να του πω ότι πέρασε καιρός κι αν και τον έψαξα δεν ήταν εκεί, για να του εξηγήσω. Νιώθω αυτό το πράγμα στο στομάχι. Και καταλαβαίνω ότι προσπαθώ να δικαιολογήσω μια χαζή συμπεριφορά μου, αφού εκείνος πολύ διακριτικά άρχισε να μου λέει όλα όσα τον έδιωξαν. Και τα ξαναχάνω. Μπορεί να μην τον γνώρισα πολύ, αλλά αυτό το πράγμα στο στομάχι είναι απίστευτος δείκτης. Τα έχασα...πάλι βλακείες νομίζω είπα. Αυτή τη φορά κατάλαβε ότι έτσι αντιδρώ όταν κάτι μ΄αρέσει. Με ρώτησε αν παίζει κάτι καλό στη ζωή μου, και του είπα ότι έπαιξε ο κακός, μένει ο άσχημος κι ο καλός και μου απάντησε ότι ο άσχημος με μένα ... ποτέ. Και μετά είπε θα τα ξαναπούμε κι έκλεισε. Και με συγκίνησε. Και αμέσως άρχισα να γράφω αυτό το κείμενο, σα να θέλω να το διαβάσει, σα να θέλω να καταλάβει ότι ξέρω τί έφταιξε, σαν να θέλω την ευκαιρία που ποτέ δεν μου έδωσε. Και καλύτερα, τότε δεν θα ήξερα τί να την κάνω, όχι ότι τώρα ξέρω. Τα χάνω γιατί είναι Καρκίνος, το συμπληρωματικό μου. Ακόμα κι αν δεν ξαναπάρει, ξέρει πολύ καλά τώρα πια ότι μου έκανε κλικ, όπως ξέρω κι εγώ ότι με συμπαθεί. Και με συγκινεί που με μια κουβέντα με έκανε να νιώσω δυνατός. Αλλά και να κλάψω πολύ, γιατί δεν θέλω τον καλό, ούτε τον άσχημο, θέλω εκείνον. Χωρίς δεσμεύσεις. Χωρίς αύριο. Για μια νύχτα. Αυτή τη νύχτα που δε ζήσαμε. Κι όπου βγει.

P.S. 1 Καλό μήνα. Καλό φθινόπωρο. Δεν πρόλαβα να στο πω.
P.S. 2 Savoir aimer. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο συμβολικό τραγούδι-υπόκρουση στο τηλεφώνημα. Τρομάζω με τις συμπτώσεις ορισμένες φορές. Savoir aimer; Να μάθεις να αγαπάς, χωρίς να περιμένεις κάτι; Τί λες τώρα; Και χτύπησε το τηλέφωνο...Συμπτώσεις.