Αιφνιδιασμός

Συνήθως δεν αιφνιδιάζομαι. Μπορεί να υπήρξαν στιγμές που έχασα την ψυχραιμία μου, και βγήκα έξω από τα ρούχα μου με τους άλλους, αλλά πάντα μπορούσα να ξέρω τα βήματά τους και να είμαι έτοιμος. Απλά δεν ήθελα να έχω έτοιμη την απάντηση κι έτσι άφηνα τα πράγματα να εξελίσσονται, σύμφωνα με τη στιγμή. Χθες το βράδυ όμως με αιφνιδίασε, και μπορώ να σου πω ότι μ΄άρεσε. Όχι γιατί περιμένω να βγει κάτι, αλλά γιατί επιτέλους για μια φορά δεν προέβλεψα αυτή την κίνηση. Και έδειξα αυτό που ένιωθα πολύ βαθιά μέσα μου. Έντεκα παρά και βλέπω έναν άγνωστο αριθμό να με καλεί. Το σηκώνω κι όπως είμαι στον κόσμο μου δεν καταλαβαίνω ότι ήταν αυτός. Με ρωτάει τί κάνω, πού βρίσκομαι, και απαντώ χωρίς να ξέρω ποιος είναι. Κάποια στιγμή ρωτάω ποιός είναι και μου λέει το όνομά του. Ρωτάει αν είμαι μόνος κι αν μπορώ να μιλήσω. Λέω πως δεν είμαι μόνος. Σιωπή για λίγο. Ρωτάω αν θέλει κάτι και μου απαντά ότι επιστρέφει σήμερα από τις διακοπές που θα ήμασταν μαζί και ότι θέλει να πιούμε καφέ για να δει αν είμαι καλά. Και τότε συνεχίζω να απαντώ τυπικά, λέγοντας ότι θα μιλήσουμε. Κλείνω το τηλέφωνο, νιώθω ότι είμαι πολύ ψυχρός. Εκείνος ήταν χαρούμενος. Νιώθω ότι έχει πολύ θράσος. Νιώθω ότι έχω φύγει τόσο πολύ μακριά απ' όλα αυτά. Δεν θέλω ούτε καφέ, ούτε φιλίες, ούτε παιχνίδια. Θέλω να ανέβω στη μηχανή, να αρχίσω να τρέχω, να μην με ξαναβρεί. Ένιωσα τον αιφνιδιασμό. Από τηλέφωνο που δεν ήξερα; Μετά από δύο μήνες; Και το κενό υπάρχει. Δεν μπορείς να συνδέσεις δύο περιόδους. Κάποιοι το κάνουν, αλλά θέλει πολλά κότσια. Και δε νομίζω ότι τα έχει. Και δεν θέλω να τα έχει. Δεν με ενδιαφέρει πια. Έχει κλείσει το κεφάλαιο. Οριστικά. Γι' αυτό μ' άρεσε αυτός ο αιφνιδιασμός. Γιατί έδειξα χωρίς να πιεστώ τί νιώθω και τί θέλω. Και πιστεύω ότι έγινε αντιληπτό. Με ελάχιστα λόγια. Άλλωστε ό,τι κι αν θέλει να μου πει κάποιος από ενοχή ή από εγωισμό, δεν θέλω να το ακούω. Δεν με αγγίζει. Και δεν είναι θέμα εκδίκησης ούτε τιμωρίας. Απλά δεν πιστεύω πια ότι έχουμε να πούμε κάτι με αυτό τον άνθρωπο, με αυτούς τους ανθρώπους. Μπορεί να ακούγεται κακό, αλλά την ενοχή τους θα την κουβαλάνε για μια ζωή, όπως εγώ θα κουβαλάω το γαμώτο. Κι όσες κουβέντες κι αν γίνουν δεν θα αμβλυνθούν τα συναισθήματα, παρά μόνο παροδικά. Και δεν αντέχω άλλο να είμαι ο σάκος του μποξ. Τώρα τέλος.

P.S.1 Αποφάσισα ότι οι αιφνιδιασμοί μ' αρέσουν. Ο επόμενος ελπίζω να είναι αλλιώς. Μια καινούρια φωνή...που θα είναι χαρούμενη. Να χαμογελάμε, να πειραζόμαστε και να κλείνουμε ραντεβού.