Φιλιά ή φιλία

Κάποτε μου 'δινες φιλιά, μα τώρα μου ζητάς φιλία. Έβαλα αυτό το τραγούδι προχτές προσπαθώντας, ακούγοντάς το, να βρω το συνδυασμό. Αλλά δεν τα κατάφερα. Στο δικό μου κόσμο τα πράγματα πρέπει να είναι ξεκάθαρα. Και είναι ξεκάθαρα. Προσπαθώ βέβαια να κατανοήσω και τους άλλους και συνήθως οδηγούμε σε δύο συμπεράσματα. Το ένα είναι ότι μάλλον δεν με αγάπησαν πολύ, οπότε τα φιλιά γίνονται άνετα φιλία. Το άλλο πάλι είναι ο εγωισμός τους. Ακόμα κι όταν φεύγουν θέλουν να έχουν επαφή, για να επιβεβαιώνονται. Μπορεί σαφώς να υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, δώστε ιδέες.

Αυτό που σε καμία περίπτωση πάντως δεν πιστεύω πια είναι η μόνιμη εποδός ότι είμαι πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος και διαφορετικός και θέλουν να με έχω στη ζωή τους. Εμένα με ρώτησαν; Άσε που ναι είμαι ιδιαίτερος άνθρωπος, αλλά το κατάλαβαν κάπως αργά. Και διερωτούμαι, πώς γίνεται να είσαι φίλος με κάποιον που έχεις ζήσει ερωτικά; Ξέρω υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που το καταφέρνουν. Εγώ δεν μπορώ. Νιώθω μια μικρή "αναπηρία" κάποιες στιγμές ως προς αυτό, και κάποιες άλλες νιώθω ότι έχω συναίσθημα, ότι έχω αγαπήσει ειλικρινά. Πολύ όμως. Και γι' αυτό δεν πιστεύω σε φιλιά-φιλίες. Κι όπως λένε και οι φίλοι μου με αυτούς που δεν ερωτεύτηκαν, κατάφεραν να διατηρήσουν μια φιλική επαφή. Εγώ πάλι δεν έτυχε να αναλωθώ σε σχέσεις χωρίς υπόσταση, τουλάχιστον από τη δική μου πλευρά. Ίσως αυτός είναι ο λόγος. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να είμαι αλλιώς. Δεν είμαι αλλιώς.