4.9.08

To Casting

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που σκέφτεσαι ότι έζησες έναν πολύ μεγάλο έρωτα και ίσως να μην σου αναλογεί άλλος. Ίσως να έχεις ανεβάσει τον πήχη πολύ, ίσως τα κριτήρια να μην μπορεί κανείς να τα καλύψει, ίσως να έχεις κλείσει κάθε δίοδο...Πολλά μπορεί και άλλα τόσα ίσως. Κοιμάσαι, ξυπνάς, οδηγείς, δουλεύεις κι αυτά είναι βασανιστικά εκεί. Γιατί εσύ τους το επιτρέπεις. Κι έρχεται κάποια στιγμή που τα βρίσκεις με τον εαυτό σου και αποφασίζεις ότι είσαι καλά, και τα ίσως πηγαίνουν για λίγο στην άκρη, ξυπνά η ανάγκη σου να έχεις ένα σύντροφο ξανά και βγαίνεις στους δρόμους, κάνεις chat, pokάρεις όποιον σου γυαλίσει στο facebook, και κλείνεις ραντεβού. Blind dates λέγονται. Κι εκεί πιστεύεις ότι θα βρεις τον έρωτα της ζωής σου. Επειδή όμως κατά βάθος θέλεις να ζήσεις ακόμα με τις αναμνήσεις και δεν σε πολυνοιάζει, είσαι πραγματικά cool εώς αδιάφορος. Αυτό να το προσέξεις γιατί κάνει τους αλλους να κολλάνε τραγικά πολύ. Αρχίζεις λοιπόν το casting μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος. Ποιός όμως είναι ο κατάλληλος; Αυτός που θα σε παρασύρει μέχρι τα άκρα σου; Αυτός που θα σε κάνει να περάσεις και τα όρια σου; Αυτός που θα σε κάνει να τρέμεις σε κάθε συνάντηση; Αυτός που θα σου δέσει το στομάχι κόμπο; Αυτόν ψάχνεις διότι κατάφερες να τον συναντήσεις μια φορά, και θέλεις κι άλλο. Και πιο δυνατό. Με περισσότερη ένταση και πάθος. Αντέχεις; Αντέχω λες. Κι επειδή ήρθε μία φορά, το πιο πιθανό είναι ότι θα ξανάρθει, διότι το τραβάς εσύ. Το προσελκύεις. Γίνεσαι μαγνήτης. Απλά μην κάνεις το λάθος να πιστέψεις ότι την επόμενη φορά θα ξέρεις να το χειριστείς. Να είσαι μόνο εσύ. Με την εμπειρία του παρελθόντος και τη δύναμη του παρόντος. Χωρίς φοβίες κι ανασφάλειες. Εσύ. Καθαρά εσύ. Και ζήστο όταν εμφανιστεί. Κι ό,τι γίνει. Όπως γίνει. Κι αν δεν εμφανιστεί δε σημαίνει κάτι. Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή που δεν χρειάζεται να ζεις ή στο ένα ή στο άλλο άκρο. Αρκεί να ζεις καλά. Αυτό το καλά έχουμε ξεχάσει. (...to be continued)

P.S.1 Αυτό το post είναι αφιερωμένο σε μια φίλη που την βλέπω λυπημένη, μέσα στην αγωνία, και τα ερωτηματικά.
P.S.2 Ο μεγάλος έρωτας μπορεί να είναι απογειωτικός όταν τον συναντάς, αλλά είναι πάντα σύντομος, κι όσα πυροτεχνήματα κι αν ανάψουν έχει ημερομηνία λήξης. Γι' αυτό όλες μου οι φίλες παντρεύτηκαν άντρες που είναι καλοί άνθρωποι, κι όχι αγόρια που τις ξετρέλαναν. Κάτι ξέρουν αυτές τελικά περισσότερο από εμάς, που ζούμε για το μεγάλο πάθος.
P.S.3 Το casting δεν τελειώνει ποτέ.

2 σχόλια:

tovenito είπε...

μερικοί όμως έχουν πολύ υψηλό κασέ. και δεν είναι και καλοί ηθοποιοί. απλά πουλάνε. ξέρουν να πλασάρουν καλά τον εαυτό τους.
καμμένος από blind

One of the people είπε...

Όλοι καμμένοι είμαστε. Αλλά πού θα πάει θα πάρουν τη ρεβάνς οι καμμένοι κάποτε.