σε είδα

Παρασκευή, αργά το βράδυ στο Κ44. Η παρέα έχει διασπαστεί. Κάποιοι έχουν φύγει για το κρεβάτι τους και κάποιοι έχουν μείνει για το τελευταίο ποτό. Τον βλέπει να μπαίνει και ξαφνιάζεται. Καρφώνει το βλέμα του και καθώς περνά από μπροστά του, το ίδιο κάνεις κι αυτός. Φοράει ένα ανοιχτόχρωμο μπουφάν με ένα απλό t-shirt, ένα jean και τα μαύρα παπούτσια. Οι ματιές είναι πολύ έντονες, διαρκούν λίγο, αλλά το μήνυμα ελήφθη. Υπάρχει θέμα. Εκείνος προχωράει στο βάθος και συναντά μια παρέα. Κάποιος του πηγαίνει ένα ποτό και μιλά με τους φίλους του. Cool, ιδιαίτερα όμορφος πίσω από τα γυαλιά του, χαμογελά και δεν κοιτά προς το μέρος του. Ο άλλος κάθεται για λίγο στο μπράτσο της πολυθρόνας, ανάβει τσιγάρο, πίνει ένα tanqueree tonic και θυμάται ότι τον έχει ξανασυναντήσει παλιότερα στο Γκάζι. Κάπου τον ξέρει. Αλλά δεν μπορεί να το προσδιορίσει. Την Τρίτη όμως έξω από το Ηρώδειο αντάλλαξαν πάλι ματιές. Είχε πει μάλιστα στην Μ. που ήταν μαζί του αυτόν τον θέλω. Έχει αέρα. Κι εκείνη του είχε απαντήσει ταιριάζεται. Μάλιστα στο Ηρώδειο, είχε ο ένας προσέξει τον άλλο από μακριά. Κάπνιζαν και οι δύο, λίγο πριν μπουν μέσα και μιλούσαν στις παρέες τους. Παρέες καλλιτεχνικές, μόνο που δεν ευρέθη σύνδεσμος. Είχε εκτιμήσει μαζί με την Μ. πάντως το γεγονός ότι εκείνο το βράδυ ήταν στη συγκεκριμένη συναυλία. Κι επειδή είχε αποφασίσει πως θέλει έναν άνθρωπο στο ίδιο επίπεδο, πίστεψε ότι θα μπορούσε να είναι αυτός. Αυτός βγαίνει για λίγο έξω. Και ξαναμπαίνει. Και ξανακοιτιούνται και είναι σαν να μιλάνε. Τουλάχιστον του το δείχνει, πίσω από τα μαύρα Margiela ρούχα του και πατώντας στα πολύχρωμα Balenciaga παπούτσια του, νιώθει ένα σκίρτημα που προσπαθεί να κρύψει επιμελώς. Όμως το βλέμα του δεν φεύγει λεπτό τη στιγμή που συναντά το βλέμα εκείνου. Και μετά τον χάνει, δεν ξέρει πού ακριβώς πήγε. Ο κόσμος μπαινοβγαίνει στο Κ44. Αποφασίζει να φύγει, ρίχνοντας μια ματιά πίσω του. Σκέφτεται πως αν είναι αυτός, κάποια στιγμή τα βλέματα θα διασταυρωθούν ξανά. Και ξανά. Και θα γίνουν ξαφνικά όλα καινούρια σ' αυτή την πόλη.